Ja, veel hogere dieren kunnen gekieteld worden en moeten er ook om 'lachen'. Wetenschappers hebben dat in verschillende studies aangetoond bij onder andere apen, ratten, uilen, maar ook bij honden en katten. De manier van kietelen verschilt niet veel van mensen.
De meest gevoelige plaatsen zijn voeten, knieën, middel, nek, onderarmen en handen. Waarom we daarbij kronkelen van het lachen, de ene al wat meer dan de andere, heeft te maken met de onvoorspelbaarheid van de bewegingen. Om die reden kunnen we ons zelf niet kietelen: het verrassingseffect valt weg.
Het beste antwoord. jazeker, bij de pootjes tussen de tenen van een hond zitten haartjes, als je die zachtjes streelt maak je een hond helemaal gek van het gekietel.
Honden kunnen ook grijnzen
Er zijn ook honden die hun bovenlip iets optrekken en zo hun boventanden ontbloten. Dit noemen we ook vaak lachen of grijnzen, oftewel lachen met een vertrokken mond. Het is een beetje dubbel gedrag, dat honden vooral laten zien tijdens begroetingen met mensen.
Poot opleggen; dit is aandachtvragend (aandachteisend) gedrag, bijvoorbeeld om geaaid te worden. Neus duwen; dit is ook aandachtvragend gedrag. Kop op arm of schoot leggen; dwingend om aandacht vragen. Op schoot gaan liggen; de hond neemt letterlijk en figuurlijk een hogere positie in dan de eigenaar.
Kietelen heeft alles te maken met zenuwen. Die zenuwen lopen door je hele lijf en in je huid zitten allemaal zenuwuiteinden. Dat zijn alle lampjes die je hier ziet. Als die zenuwuiteinden worden geprikkeld, wordt aangeraakt, dan sturen die via je hersenen een signaal.
Als je wordt gekieteld, moet je lachen. Niet van plezier (in de meeste gevallen dan) maar omdat je lichaam reageert alsof er gevaar dreigt. In het oude Rome was kietelen een officiële straf. De Romeinen lieten dat klusje opknappen door een geit, die met haar tong de voetzolen van het slachtoffer moest likken.
– Als je jezelf niet kietelt, dan lach je nooit; als je nooit iets voor jezelf doet, dan heb je nooit plezier.
Ga op de borstkas van je tegenstander zitten en houd zijn armen vast met je handen. Het is ook mogelijk op de knieën van je tegenstander te gaan zitten of hem bij de enkels te pakken als hij op zijn rug ligt. Ga op de rug van je tegenstander zitten als hij op zijn buik ligt, en duw vervolgens zijn armen naar de grond.
Kietelen is het zacht wrijven over de huid. Door gevoelige stukken huid aan te raken, prikkel je daar zenuwen, die een signaal afgeven. De grote hersenen ontvangen dit signaal en geven dit door naar de kleine hersenen. De kleine hersenen reageren sterk op deze onverwachte impulsen.
In 1897 verdeelden psychologen G. Stanley Hall en Arthur Allin de kietelsensaties in twee categorieën: knismesis, een zeer lichte beweging over de huid, soms met een veer, en gargalesis, herhaald drukken met de vingertoppen op gevoelige gebieden van het lichaam.
Dit kan erop wijzen dat kietelen een manier is om je lichaam te beschermen. Bij kietelen zijn niet alle plekken van je lijf even gevoelig. Gevoelige plekken zijn onder andere de oksels, de hals, de buik en de voeten. De reden hiervoor is dat de zenuwuiteinden op deze plaatsen dicht tegen de huidoppervlakte aan liggen.
Je loopt er de hele dag op, maar eigenlijk zijn voeten heel gevoelig. Dat komt omdat de zolen van je zweetkakkies vol zitten met zenuwen. Die zenuwen geven berichten naar je hersenen als ze worden aangeraakt.
De onderzoekers denken dat jong baby's gekietel niet in verband brengen met de kietelaar, omdat ze slechts één zintuig – tast – gebruiken om de prikkel waar te nemen. Ze gaan niet af op andere zintuigen – zoals bijvoorbeeld zicht – om te bepalen waar de prikkel vandaan komt.
Kietelen is namelijk een manier van affectie tonen en aandacht aan iemand geven. Door kietelen laat je de ander (in de meeste gevallen) lachen, waardoor het ook een vorm van communicatie is.
Tijdens het kietelen worden verschillende gebieden in je hersenen gestimuleerd, onder andere het hersengebied dat verantwoordelijk is voor het analyseren van druk op de huid en het gebied dat verantwoordelijk is voor het verwerken van pijn. Dit laatste hersengebied reageert echter ook als je moet lachen.
Door je handen op die van de persoon te leggen die je kietelt, laat je aan je hersenen weten waar het gevoel vandaan komt en word je als het ware immuun voor kietelen.
De polstering van de voet, dat zijn vetkussentjes onder de huid die schokabsorberend werken, worden steeds dunner, waardoor de voeten sneller als gevoelig ervaren worden. Banden en spieren verliezen bij ouder worden hun elasticiteit in het hele lichaam, maar ook in de voeten.
Honden voelen zich verbonden met hun eigenaar en laten dit ook merken. Affectie kan zich onder meer enerzijds uitdrukken in liefde: verering, vriendschap, kameraadschap, verliefdheid, aantrekkingskracht, verafgoding en onderwerping. Honden hebben over het algemeen een bovengemiddeld lief en sociaal karakter.
Dat is een teken van agressie. De hond kan zich in het nauw gedreven voelen. Sommige honden vinden het fijn om bovenop hun hoofd geaaid te worden, maar start hier nooit mee. Ook knuffelen of omhelzen is uit den boze.
Honden kunnen in je neus bijten om je te begroeten, te verkennen, genegenheid te tonen, te spelen, te verzorgen of overprikkeld te zijn. Ze kunnen dit ook doen om opgemerkt te worden, u te sussen, het ongemak van hun groeiende tanden te verzachten of u een waarschuwingssignaal te geven.
Het is niet mogelijk om jezelf te kietelen. Dit komt doordat de grote hersenen tijdig aan de kleine hersenen doorgeven dat er een aanraking gaat komen. Daarom reageert je lichaam niet op je eigen aanraking. Wanneer je door een ander wordt gekieteld, zijn de grote hersenen hier niet van op de hoogte.
-erm- kietelaar zich beweegt. De oplossing? Leg jouw hand op die van de andere, waardoor je hersenen de mogelijkheid krijgen de beweging te registreren. Door hierop voorbereid te zijn, ben je minder gevoelig voor de prikkels die aan je hersenen worden doorgeven én dus minder ticklish.