Er is een scala aan medicijnen die kunnen worden ingezet bij auto-immuunziekten. Van ontstekingsremmende geneesmiddelen zoals ibuprofen, voltaren en naproxen tot bijnierschorshormoon cortison. Maar ook medicijnen die de stoffen blokkeren die de witte bloedcellen gebruiken om met elkaar te communiceren.
De meeste auto-immuunziekten zijn gelukkig goed behandelbaar, zegt Leavis. “De basis is vaak prednison, maar we hebben een heel scala aan middelen tot onze beschikking waarmee we het merendeel van de auto-immuunziekten grotendeels onder controle kunnen krijgen.
Levensverwachting. Zonder behandeling heeft een patiënt met auto-immuunhepatitis ongeveer 20% kans op vijf jaar overleving. Door behandeling met een combinatie van ontstekingsremmende medicijnen en medicijnen die het afweersysteem onderdrukken is dit beeld veranderd.
Behandeling wat kunnen we doen? In veel gevallen worden patiënten met een auto-imuunziekte behandeld door de specialist op gebied van het orgaan of de ziekte waarin de ziekte zich uit. Bijvoorbeeld een reumatoloog, dermatoloog, nefroloog, maag-darm-lever arts, longarts, hematoloog of neuroloog.
Andere oorzaken van een auto-immuunziekte:
Een belangrijke tweede oorzaak is chronische stress. Als de stress-as, dat wil zeggen het hormonale systeem dat vanuit de hersenen en de hypofyse de bijnieren aanstuurt voor een chronisch verhoogde aanmaak van cortisol zorgt.
Bij mensen met een auto-immuunziekte functioneert het afweersysteem niet goed. Dan vallen de cellen niet alleen schadelijke invloeden (van buitenaf) aan, maar ook de eigen, gezonde cellen van uw lichaam. Hierdoor kan er schade aan weefsels en organen ontstaan.
Bij de meeste auto-immuunziekten kan men in het laboratorium aantonen (vooral in de vorm van afweerstoffen = antistoffen) dat het lichaam afweerreacties vertoont tegen bestanddelen van het eigen lichaam (men spreekt van autoantistoffen). Bloedonderzoek is de meest gebruikte manier om autoantistoffen aan te tonen.
Het syndroom van Sjögren (Sicca Syndroom) is een ziekte waarbij klieren ontstoken raken. Deze ontstekingen zijn chronisch. Dit betekent dat de ontstekingen niet meer weg gaan. Bij dit syndroom zijn vooral de traan- en speekselklieren chronisch ontstoken.
Voorbeelden van auto-immuunziektes zijn: reumatoïde artritis. dermatomyositis. SLE, auto-immuun hepatitis.
Als een van de onderdelen van het afweersysteem niet goed werkt, dan kan er een afweerstoornis ontstaan. Mensen met een afweerstoornis zijn vaker ziek dan anderen. Als ze ziek zijn, verloopt de ziekte vaak heftiger en is soms moeilijker te genezen. Gelukkig zijn afweerstoornissen zeldzaam.
De immunologie houdt zich bezig met de oorzaak en behandeling van stoornissen aan het afweersysteem van de mens.
Van bepaalde voedingsmiddelen wordt beweerd dat ze een ongunstige werking hebben (bijvoorbeeld: aardappelen, tomaat, paprika, aubergine). Van gefrituurd voedsel, sojaproducten en aspartaam zou de ziekte kunnen opvlammen.
Op dit moment zijn meer dan 80 aandoeningen geïdentificeerd als auto-immuunziekte. De symptomen lopen sterk van ziekte tot ziekte uiteen. Zo kan iemand met reumatoïde artritis last hebben van pijn en stijfheid in de gewrichten.
Vooraleer dat het geval is, zouden er allerhande uitlokkende omgevingsfactoren een invloed uitoefenen: infecties met bepaalde bacteriën en virussen, bepaalde geneesmiddelen, zonlicht, stress... Wél weet men met zekerheid dat auto-immuunziekten niet besmettelijk zijn.
Er zijn een aantal bloedonderzoeken die kunnen aangeven of er in het lichaam ontstekingen zijn. Daarmee kan men echter nog niet bepalen of zo'n ontsteking door systeemvasculitis wordt veroorzaakt of door een bacterie of virus. Dat kan wel met de ANCA-test of door onderzoek van een biopt (stukje weefsel).
Belangrijke bloedwaarden bij reuma. In je bloed kunnen stoffen aanwezig zijn die mogelijk op een auto-immuunaandoening wijzen. Als een bloedonderzoek een 'positieve' uitslag heeft, betekent het dus dat je misschien een vorm van reuma hebt. De uitkomsten van alle onderzoeken bij elkaar vormen de uiteindelijke diagnose.
Bij reumatoïde artritis (RA) ontstaan gewrichtsontstekingen. Het is een auto-immuunziekte. Dit betekent dat het afweersysteem zich tegen het eigen lichaam keert. Reumatoïde artritis kan sluipend beginnen of plotseling ontstaan.
Fibromyalgie doet in principe niks met je afweer, je behoort niet tot een externe risicogroep. Je hebt dus geen verhoogde kans. Met een auto-immuunziekte heb je wel een verhoogde kans en behoor je tot een risicogroep. Veel mensen geloven dat fibromyalgie een auto-immuunziekte is.
Eczeem is een auto-immuunziekte. Waarbij iedereen zijn eigen unieke gevoeligheden heeft die een uitbraak kunnen veroorzaken.
Het lijkt erop dat het een auto-immuunziekte is, waarbij het immuunsysteem het eigen beenmerg aanvalt. Vaak is de oorzaak niet bekend, maar het kan aangeboren zijn of een gevolg zijn van een hoge dosis straling, bepaalde chemische stoffen en virussen.
Bij een auto-immuunziekte valt het afweersysteem lichaamseigen cellen of weefsels aan. Dat is anders dan bij een allergie, waarbij een hevige reactie juist kan ontstaan door niet-lichaamseigen stoffen, zoals huisstofmijt, stuifmeel of pinda's.
Een goed werkend afweersysteem (immuunsysteem) beschermt het lichaam tegen ziekteverwekkers, zoals virussen, bacteriën, schimmels en parasieten. Als u een afweerstoornis heeft, werkt uw afweersysteem niet goed. Daardoor bent u gevoeliger voor infecties. Een ander woord voor afweerstoornis is immuundeficiëntie.