Hoe wordt de diagnose artrose gesteld? Je arts baseert de diagnose op de klachten die je aangeeft en het lichamelijk onderzoek. Hij onderzoekt je gewrichten, om te zien of je een ontsteking hebt. Ook kijkt hij of je duidelijke kenmerken van artrose hebt, zoals botuitgroeisels of kraakgeluiden van het gewricht.
Klachten zijn pijn en stijfheid in het gewricht, vooral bij het opstaan. Artrose ontstaat meestal in de heup, knie of duim. Bewegen helpt tegen de pijn. Pijnstillers kunnen klachten verminderen.
Voor het stellen van de diagnose artrose, kan over het algemeen worden volstaan met een lichamelijk onderzoek. Hierbij let de arts op de pijn en de beperkingen bij het bewegen van het gewricht, de stand van het gewricht, drukpijn, en of het gewricht opgezet en warm is. Ook extreme vermoeidheid kan op artrose wijzen.
Artrose kan vastgesteld worden door middel van een röntgenfoto. Kraakbeen is niet zichtbaar op een röntgenfoto. Dat betekent dat er in een gezond gewricht altijd ruimte te zien is tussen de botuiteinden. Hoe smaller deze gewrichtsspleet is op een röntgenfoto, des te ernstiger het kraakbeen is aangetast.
De ernst van artrose wordt met een MRI scan goed zichtbaar. Hierdoor krijgt de behandelend specialist een nauwkeurige diagnose waarmee een gericht behandelplan kan worden gestart. Op een MRI van Privatescan zijn de botten, gewrichten, kraakbeen, banden en pezen en omliggende weefselstructuren te zien.
Bloedonderzoek. Bloedonderzoek is niet nodig om de diagnose artrose te stellen. Je arts laat soms wel bloed prikken vooral om andere aandoeningen, zoals reumatoïde artritis of ijzerstapelingsziekte (hemochromatose) zo veel mogelijk uit te sluiten.
De leeftijdsgrens voor artrose gaat gestaag omlaag. Werden tot voor kort vooral mensen vanaf 55 jaar met deze aandoening gediagnosticeerd, tegenwoordig melden ook steeds meer jongeren in de leeftijdsgroep van 35-45 jaar zich met versleten gewrichten bij de orthopeed.
De invloed van weersomstandigheden bij Artrose
Warmte zorgt voor een betere doorbloeding bij hogere temperaturen. Hierdoor wordt de pijn en stijfheid verzacht. In de winter is de doorbloeding slechter, waardoor gewrichten eerder pijnlijk aanvoelen.
Slijtage van dit kraakbeen is een natuurlijk proces en komt vooral voor op oudere leeftijd. Artrose daarentegen is een reumatische aandoening aan het (gewrichts)kraakbeen en kan ook op jongere leeftijd voorkomen.
Sporten kunt u beter helemaal niet meer doen als u eenmaal artrose heeft aan een gewricht dat u daarmee belast. Want bij het sporten is de kans op overbelasten aanzienlijk aanwezig. U zult bij het sporten soms onverwachtse bewegingen (moeten) maken, waarbij er misschien extra schade ontstaat in de gewrichten.
Artrose is niet te genezen. Wel kunnen er maatregelen getroffen worden waardoor de klachten afnemen, zodat u in het dagelijkse leven zo min mogelijk wordt beperkt. Dit zijn bijvoorbeeld: Oefentherapie om het functioneren van de spieren en gewrichten op peil te houden.
Zuivelproducten, eieren, vlees en suiker staan erom bekend bij sommige artrosepatiënten de gewrichtsklachten te verergeren. Wees hier bij klachten in ieder geval behoudend mee. Een verhoogde inname van vitamine C leidt tot een verminderde kans op achteruitgang van het kraakbeen en pijn in de gewrichten.
Soms wordt fibromyalgie verward met artrose. Het verschil tussen deze aandoeningen is echter dat de klachten bij artrose worden veroorzaakt door het achteruitgaan en uiteindelijk verdwijnen van het kraakbeen, wat bij fybromyalgie niet het geval is. Wel vallen beide aandoeningen onder de verzamelnaam reuma.
Vermoeidheid. Sommige artrosepatiënten hebben last van vermoeidheid. De oorzaak daarvan kan zijn dat men slecht slaapt door de pijn of doordat het meer energie kost om de dagelijkse handelingen te verrichten met pijnlijke gewrichten.
Ontstekingsremmende pijnstillers worden ook wel NSAID's (Non Steroidal Anti Inflammatory Drugs) genoemd. Ze verlichten pijn en hebben ook enig effect op stijfheid, koorts en ontstekingen. Voorbeelden zijn ibuprofen, naproxen, diclofenac, etoricoxib, celocoxib en meloxicam.
Het vermijden van de volgende voedingsstoffen en producten zou de klachten kunnen verminderen: zuivel, suiker, (rood) vlees, producten uit nachtschadefamilie, bepaalde kruiden, citrusfruit, chocolade, alcohol, tarwe of peulvruchten.
Massage van het gehele lichaam kan op de korte termijn (8 weken) een verlichting van symptomen geven bij mensen met knie-artrose op het gebied van pijn en functie.
Geen kaas. De onderzoekers concludeerden dus dat een bepaald soort melk een beschermend effect op het kniegewricht van vrouwen kan hebben. Andere zuivelproducten leverden echter niet hetzelfde resultaat op. Kaas werd geassocieerd met toenemen van de progressie van knie-artrose bij vrouwen.
Vitamines ter ondersteuning bij artrose
Vitamine K is nodig voor speciale eiwitten. Deze eiwitten zijn aanwezig in de botten en kraakbeen. De kans op artrose is eerder aanwezig op het moment dat u een tekort heeft aan deze vitamine. Vitamine D en E hebben ook een positieve invloed op de gewrichten.
Alcohol bevat veel purine, wat de aanmaak van urinzuur stimuleert. Artrose is een chronische aandoening van het gewrichtskraakbeen tussen botten en wervels. Alcohol is af te raden als je last hebt van artrose. Je kan best veel drinken, maar liefst geen alcohol.
Artrose kan in alle gewrichten voorkomen. Het gaat vaak hand in hand met het verouderingsproces. Artrose komt het vaakst voor in de heup of knie. Helaas heeft kraakbeen amper herstelvermogen en zal het proces dus ook niet omkeerbaar zijn.
In melk zit namelijk calcium, wat de botten en het kraakbeen kan versterken. Ditzelfde geldt voor het eten van kaas, maar bleek niet van toepassing te zijn bij de consumptie van yoghurt. De bevindingen van het onderzoek zijn gepubliceerd in het American College of Rheumatology [1].
Artrose in uw hand begint met stijfheid en pijn in uw duim, vingers of pols. U merkt dit vooral 's ochtends of bij bewegen na een tijd stilhouden van uw hand. Dit heet ochtendstijfheid en startpijn. Na 10 tot 30 minuten bewegen merkt u dat uw hand minder stijf wordt.
Om de diagnose artrose te stellen is geen röntgenfoto nodig. Een arts of therapeut kan op basis van je klachten vaststellen of die worden veroorzaakt door artrose. Soms is het geven van informatie en advies over wat je zelf kunt doen niet voldoende. In dat geval is een passende behandeling nodig.