Somnambulisme. Slaapwandelaars lijden aan een slaapstoornis waarbij zij in hun slaap uit bed gaan, rondwandelen en soms zelfs handelingen verrichten. Deze slaapstoornis komt veel vaker voor bij kinderen dan bij volwassenen. Voor een buitenstaander lijkt het alsof deze persoon wakker is.
Symptomen somnambulisme
De symptomen zijn zeer divers en betreffen bijvoorbeeld rechtop zitten in bed, zich aankleden, rondlopen, schoonmaken en onduidelijk praten. De ogen zijn hierbij meestal geopend (met een wazige blik), waardoor het lijkt of deze persoon wakker is.
Kinderen komen tijdens het slaapwandelen vaak uit hun bed en lopen rond. Soms gaan ze naar de kamer van hun ouders of naar het toilet toe. Sommige kinderen lopen ook de trap af. De kinderen lopen rustig, maar vaak wel wat houteriger dan normaal.
Vaak wordt de slaapwandelaar wakker op een andere, soms bizarre plaats. Het kan letterlijk gaan om wandelen in de slaap, maar ook over acties als zich aankleden zonder er weet van te hebben, uit het raam klimmen, aan de schoonmaak beginnen, fietsen of zelfs autorijden.
Over de precieze oorzaken van slaapwandelen is helaas niet veel bekend. Waarschijnlijk kunnen meerdere factoren een rol spelen zoals erfelijkheid, vermoeidheid, koorts, spanning, slaaptekort, jetlag, psychische stoornis of alcohol en drugs. Het fenomeen komt vaker bij kinderen voor dan bij volwassenen.
Een regelmatig slaappatroon en ontspanningsoefeningen kunnen ook helpen om het slaapwandelen te beperken. Daarnaast is het aan te raden dat de slaapwandelaar geen alcohol of drugs gebruikt. Een psycholoog kan soms helpen om met het slaapprobleem om te gaan.
Onder parasomnie vallen alle ongewenste gedragingen en sensaties die zich voordoen tijdens het slapen. U doet iets tijdens de slaap, waardoor u wakker lijkt te zijn. Denk aan slaapwandelen, praten in de slaap of nachtelijk eten. Door slaapwandelen of andere parasomnie-aandoeningen kunt u overdag vermoeid zijn.
Eszopiclone, zaleplon en zolpidem kunnen complexe slaapgedragingen veroorzaken, waaronder slaapwandelen, slaaprijden en andere activiteiten ondernemen terwijl men niet volledig wakker is. Deze complexe slaapgedragingen zijn zeldzaam, maar hebben geleid tot ernstige verwondingen en de dood.
We zien het allemaal voor ons: een slaapwandelaar die onbewust rondloopt met z'n ogen dicht en armen voor zich uitgestrekt. In werkelijkheid ziet dit beeld er echter heel anders uit: slaapwandelaars hebben meestal hun ogen open en kunnen complexe interacties aangaan met hun omgeving.
Een slaapwandelaar verkeert in een diepe slaap waardoor je er geen normaal contact mee kunt hebben. Wek je de persoon toch, dan kan die angstig of zelfs agressief reageren, omdat hij of zij gedesoriënteerd is. Het beste wat je kunt doen, is rustig praten tegen de slaapwandelaar en die terug naar bed begeleiden.”
is plotseling erg overstuur, huilt en schreeuwt van angst. zit vaak rechtop in bed, vaak met de ogen wijd open. heeft een snelle hartslag en ademt zwaarder en sneller. is bang, boos en paniekerig.
Het idee dat u een slaapwandelaar niet wakker mag maken, is een fabeltje. U hoeft iemand niet bruut te wekken. Het beste is om de slaapwandelaar rustig naar bed te begeleiden. Zorg dat er geen spullen rondslingeren op de grond, waarover de slaapwandelaar kan struikelen.
Wat is witte ruis? Witte ruis is een geluid dat alle frequenties in het hoorbare spectrum met dezelfde intensiteit bevat. Dit resulteert in een constante, rustgevende achtergrondgeluid dat andere, storende geluiden kan maskeren, zoals verkeer of het gepraat van andere gezinsleden.
In principe is dit fenomeem niet gevaarlijk. Dit wordt het pas wanneer iemand zichzelf bezeert of zelfs verwondt. Ook wanneer iemand agressief wordt kan dit gevaarlijk zijn voor de omgeving van deze persoon. Iemand die slaapwandelt kan van de trap vallen, uit een raam proberen te klimmen of door een ruit struikelen.
Slaapwandelen op zich is niet direct gevaarlijk, maar kan dat bij frequente slaapwandelaars wel worden als er geen maatregelen worden getroffen. De eerste stap van een behandelplan is dan ook vaak de veiligheid in en om het huis. Ook het wakker maken van iemand die slaapwandelt, is niet direct gevaarlijk.
Meestal hebben kinderen zelf geen last van het slaapwandelen en herinneren ze het zich ook niet de volgende dag. Erover praten kan eerder onrust geven dan dat het je kind helpt.
Slaapwandelen: een regelmatig slaappatroon en ontspanningsoefeningen kunnen helpen om het slaapwandelen te beperken. Ook medicatie kan helpen. Gebruik van drugs en alcohol worden afgeraden. Verward ontwaken: slaapmiddelen kunnen helpen om de verwardheid te verminderen.
“Veel mensen krabben zichzelf in hun slaap, omdat we ook 's nachts jeuk hebben. Wanneer jij jezelf overdag krabt, signaleert je brein op een gegeven moment dat het genoeg is – de jeuk is over. Naast dat je die feedback 's nachts niet krijgt, percipieer je pijn ook nauwelijks als je slaapt.
Er wordt geredeneerd dat slaapwandelaars op een zeker niveau wakker zijn tijdens hun nachtelijke tripjes, wat resulteert in complexe handelingen, maar die niet bewust worden opgeslagen. Een soort middenweg tussen wakker en in slaap zijn dus.
Deskundigen weten niet precies waarom dit gebeurt, maar uit onderzoek is gebleken dat Ambien de remmende neurotransmitter GABA en remmende neuronen beïnvloedt. Hierdoor kunnen exciterende neuronen die verantwoordelijk zijn voor het overbrengen van activiteit weer ontwaken en weer actief worden, omdat de remmende neuronen 'slapen'.
Slaapstoornissen, waaronder een verminderde totale slaaptijd, een verhoogde inslaaplatentie en een verminderde slaapefficiëntie, zijn gemeld als bijwerkingen van stimulerende medicatie 3 . Echter, somnambulisme of slaapwandelen wordt zelden beschouwd als een bijwerking van stimulerende medicatie .
Van alle slaapmiddelen is melatonine het meest onschuldig.
Slaapwandelen of 'somnambulisme' houdt in dat je handelingen verricht terwijl je nog slaapt. Het begint vaak een tot drie uur na het inslapen, tijdens de diepe slaapstaat. Je kunt rond gaan lopen, je aankleden, de trap af gaan, deuren en ramen openzetten en zelfs eten bereiden en opeten.
Pavor Nocturnus. Iemand die aan nachtangst lijdt schrikt wakker, heeft een angstig gevoel en maakt een verwarde indruk. Soms gaat het plotseling wakker worden gepaard met een schreeuw. Meestal treden deze aanvallen op tijdens de diepe slaap, in de eerste helft van de nacht.
Inslapen (fase N1)
Als je in slaap valt, kunnen je ogen langzaam heen en weer bewegen. Dat gaat nog even door in de eerste, lichtste slaapfase N1. In deze fase is het erg makkelijk om wakker te worden.