Jacobskruiskruid is 30-90 cm hoog en heeft gele bloemetjes. De stengel is alleen boven het midden vertakt en is meestal rood/paars maar soms ook groen. Aan de bovenkant is de stengel donkergroen en glad, de onderkant van de stengel heeft viltachtige haartjes.
In het hooi kun je de plant herkennen aan de paarsachtige stengels. Jakobskruiskruid is giftig voor de meeste zoogdieren en ook voor de mens. De bloemen bevatten twee keer zoveel gif als de bladeren.
Vroeger was de plant vooral in de duinen algemeen, maar de laatste jaren neemt de soort sterk toe. Inmiddels is hij te vinden op zandgronden in het hele land. In kleigebieden is jakobskruiskruid vooral te vinden op verstoorde bodems en op plaatsen waar zand is opgebracht (industrieterreinen, en wegbermen bijvoorbeeld).
Jacobskruiskruid en Sint-Janskruid hebben beiden een straal van gele bloempjes, Boerenwormkruid lijkt op Jacobskruiskruid maar heeft geen stralenkrans maar bolvormige bloemen.
De giftigheid van jakobskruiskruid wordt veroorzaakt door pyrrolizidine alkaloïden (PA's) die in alle kruiskruiden voorkomt. Dit stofje zit in de hele plant, maar er wordt gesuggereerd dat in de bloemen en stelen de meeste gifstoffen aanwezig zijn. Zelfs de zaden zijn giftig.
Het handmatig verwijderen van Jacobskruiskruid is een vrij effectieve methode, voornamelijk op plekken waar Jacobskruiskruid in geringe bedekkingen voorkomt. Belangrijk is dat de planten met de hele wortel worden uitgestoken, het liefst voordat Jacobskruiskruid in bloei staat in mei/juni.
De enige mechanische wijze van bestrijding is plant met wortel en al handmatig verwijderen. ` Dragen van handschoenen wordt aanbev- olen: de plant is ook voor mensen giftig. Chemische bestrijding: Het pleksgewijs toepassen van glyfosaat (onder andere Roundup) is effectief tegen het Jacobskruiskruid.
Sint-janskruid (in pillen, kruiden of thee) kan klachten geven van zonverbranding, duizeligheid en diarree. Dat zeggen onderzoekers van het RIVM. Soms gebruiken mensen sint-janskruid om beter te slapen of zich minder somber te voelen bij depressieve klachten.
Direct zeker van je zaak bij het herkennen van de plant ben je als je een blaadje tegen het licht houdt en dan de vele kleine doorzichtige puntjes ziet. Het lijkt wel alsof er met een hele fijne naald gaatjes geprikt zijn in de bladeren. De soortnaam "perforatum" is je dan meteen duidelijk.
Op dit moment wordt klein kruiskruid beschouwd als een giftige plant. In 'Gevaarlijke planten' van Fred De Vries staat: 'De hele plant is dodelijk giftig, zowel voor mens als dier. ' De oorzaak zijn pyrrolizidine alkaloïden (o.a. senecionine) die het weefsel van de lever aantasten.
Alle delen van de plant zijn giftig voor mensen en de meeste zoogdieren. In de bloemen komt twee keer zoveel gif voor als in de bladeren. Bij het eten van de plant wordt de lever aangetast. Voor vergiftiging door jacobskruiskruid is geen geneesmiddel.
Vezelvlas (kortademig, opgewonden, stuiptrekkingen) Vast lupine (stuiptrekkingen) Jacobskruiskruid (aantasting van de lever) Gelderse roos (spijsverteringsproblemen)
Een van de meest opvallende overdag actieve nachtvlinders is wel sint-jacobsvlinder en deze komt inmiddels overal in Nederland voor. Dat is vooral iets van de laatste tientallen jaren, want vroeger was het toch voornamelijk een duinvlinder. Nog steeds is de soort in de duinen het meest talrijk.
Giftigheid: Giftig. Bodem: Zonnige, open plaatsen (pionier) op matig voedselrijke grond. Groeiplaatsen: Braakliggende grond, bermen (omgewerkte plaatsen), haventerreinen, langs spoorwegen (spoorwegterreinen), oude muren en gebergten.
Sint-Janskruid
Bij vergiftiging kan zonnebrand worden waargenomen. Dit wordt veroorzaakt doordat de gifstof (hypericine) zich opstapelt in de huid en deze zeer gevoelig maakt voor zonnebrand (fotosensibilisatie). Voor paarden is 2 kg vers blad voldoende om symptomen te veroorzaken.
De plant is giftig. Hoge doses veroorzaken duizeligheid, krampen, buikpijn en kunnen dodelijk zijn. Omdat de olie die uit de plant kan worden gewonnen in principe giftig is, is het in de Verenigde Staten zelfs verboden om Boerenwormkruid te verkopen.
Kruidenproducten met Sint-Janskruid zijn als geneesmiddel goedgekeurd voor de behandeling van volwassenen met milde tot matige depressieve klachten en bij milde maag-darmproblemen.
Het kan vier tot zes weken duren voor u het positieve effect van sint-janskruid merkt. De eerste weken kunt u wel last krijgen van de bijwerkingen. Stop dan niet met het gebruik, meestal verminderen de bijwerkingen als u gewend bent geraakt aan het medicijn. Vaak verdwijnen ze zelfs.
Sint-Janskruid kan de werking van geneesmiddelen versterken of verzwakken en na gebruik zelfs zonnebrand veroorzaken. Daarvoor waarschuwt het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM). Daarom moet op de verpakking van middelen die dit kruid bevatten sinds 12 april 2021 verplicht een waarschuwing staan.
Ongetwijfeld is sint-janskruid het plantaardige antidepressivum bij uitstek. Maar ook andere goed te verdragen geneeskrachtige kruiden kunnen van belang zijn voor de behandeling van stemmings- stoornissen.
Sint-janskruid (Hypericum perforatum) is een kruid dat sinds vele eeuwen als natuurlijk hulpmiddel wordt gebruikt bij depressies. Het kruid bloeit rond het Sint-Jansfeest op 24 juni, wanneer de zon op haar hoogste staat (midzomer).
Jacobskruiskruid is 30-90 cm hoog en heeft gele bloemetjes. De stengel is alleen boven het midden vertakt en is meestal rood/paars maar soms ook groen.
Schapen zijn veel beter bestand tegen de giftige stoffen van het jacobskruiskruid. Ze hebben enzymen in hun maagdarmkanaal die de alkaloiden gedeeltelijk onschadelijk maken. Daarom kunnen zij er wel van eten zonder ziek te worden.