Algemene symptomen van een infectie zijn; roodheid, zwelling, warmte en pijn.
Het lichaam activeert het afweersysteem als er een ziekteverwekker zoals een virus of bacterie het lichaam is binnengedrongen. Dit is een ontstekingsreactie om het micro-organisme uit te schakelen. Hoe sterker je immuunsysteem, hoe kleiner de kans dat een micro-organisme de kans krijgt om een infectie te veroorzaken.
Hoe herken ik Infecties met bacteriën? Iedereen kan wel een infectie herkennen. Vaak zijn er algemene klachten als koorts, slap voelen en misselijkheid.
Infecties komen op iedere leeftijd voor. Maar oudere mensen zijn vatbaarder voor ernstige infecties (luchtwegen, urinewegen en maag-darmstelsel). De symptomen van infecties zijn bij hen bovendien vaak atypisch. Dat betekent dat een longontsteking bijvoorbeeld zonder koorts en zelfs bijna zonder hoesten kan verlopen.
Soms gaat een infectie vanzelf over, maar in andere gevallen is een behandeling nodig, bijvoorbeeld met antibiotica. Een darminfectie kan ook enkele maanden aanhouden, zelfs zonder dat u het doorheeft.
Soms zal de ziekte vanzelf overgaan zonder dat diagnostiek of behandeling noodzakelijk zijn. In andere gevallen zal de behandelend arts diagnostiek inzetten of starten met antibiotica (middelen die bacterien doden). Virussen, zoals bijvoorbeeld griep, zijn niet te behandelen met antibiotica.
Er zijn vijf tekenen, of symptomen, die wijzen op een acute infectie: roodheid, warmte, zwelling, pijn en verminderd functioneren, zoals moeite hebben met het normaal bewegen van het gekwetste lichaamsdeel. Soms is een infectie klein, met slechts een klein gebied dat is gekwetst. Het lichaam geneest dan vanzelf.
Verschil tussen een ontsteking en infectie
Er is sprake van een infectie wanneer een ziekteverwekker het lichaam binnendringt en zich vermenigvuldigt. Een ontsteking ontstaat als gevolg van een reactie op lichaamsvreemde stoffen of een weefselbeschadiging.
Symptomen van een bacteriële infectie
Bloed, pus of slijm in de ontlasting. Koorts. Hoofdpijn. Uitputting en soms uitdroging.
Voor griep en verkoudheid mag je twee weken rekenen.Voor bronchitis (bronchiolitis bij kinderen) drie weken.Kinderen met oorpijn of keelpijn kunnen daar tot een week last van hebben.
Een infectie heeft vaak een ontsteking (ontstekingsreactie van het lichaam) tot gevolg. Het micro-organisme wordt bij een ziekmakende infectie ook wel het pathogeen of de ziekteverwekker genoemd. Als het pathogeen zich door het lichaam verspreidt zal het afweersysteem antistoffen maken.
Bacteriën, schimmels, virussen en parasieten kunnen voor infecties zorgen, denk maar aan een long-, blaas- of hersenvliesontsteking. Wanneer de infectie in de bloedbaan terechtkomt, brengt dit een heftige ontstekingsreactie in het lichaam op gang.We spreken dan van sepsis of bloedvergiftiging.
Infectieziekten worden veroorzaakt door micro-organismen zoals bacterieën, virussen, parasieten en schimmels. Deze microbiologische ziekteverwekkers worden verspreid door contact met andere mensen, contact met dieren, insectenbeten en via voedsel.
De oorzaak is meestal een zeer klein wondje waar net de verkeerde (huid)bacterie in terecht komt. Deze huidbacterie draagt iedereen bij zich en is principe onschuldig. Vaak staat het opgelopen wondje niet in verhouding met de pijnklachten die mensen ervaren.
Een acute ontsteking is de reactie van het lichaam op schadelijke stimuli – het maakt het genezingsproces van beschadigde weefsels mogelijk en verdwijnt dan. Chronische ontstekingen zijn volhouders en houden zichzelf in stand.
Een acute ontsteking treedt meteen na de weefselbeschadiging op en duurt meestal niet langer dan enkele dagen. Van een chronische ontsteking is sprake als deze langer dan drie maanden aanhoudt.
Hoewel er verschillende oorzaken zijn voor een ontsteking, zijn de verschijnselen vaak hetzelfde: roodheid, pijn, zwelling en temperatuursverhoging. Soms onttrekt een ontsteking vocht uit het lichaam, waardoor je meer behoefte hebt om te drinken.
Ontstekingen kunnen verschillende klachten geven zoals pijn, warmte, roodheid, zwelling en verlies van functie. Een ontsteking kan ook in het lichaam aanwezig zijn zonder dat u dit merkt. Als het bloed dan geanalyseerd wordt kan de ontsteking vaak in het bloed wel worden aangetoond.
Deze continue, lichte mate van ontsteking is continu bezig met het beschadigen van weefsels: bloedvaten, spieren, gewrichten, organen… Op den duur ontstaan hierdoor de meeste moderne aandoeningen, die slecht met reguliere geneeskunde te behandelen zijn: de zogenaamde 'chronische niet overdraagbare aandoeningen'.
Stresshormonen. Bij stress komen er stresshormonen vrij, zoals adrenaline en cortisol. Cortisol heeft invloed op het immuunsysteem, de bloedstolling en op de hoeveelheid ontstekingsreacties in het lichaam.
Bij ernstige bacteriële infecties schrijft de huisarts soms antibiotica voor. Er zijn meerdere soorten antibiotica. Antibiotica zijn medicijnen gemaakt van (een deel van) micro-organismen, zoals bacteriën en schimmels.
Maar dat betekent niet dat je geen last hebt van ontstekingen zonder koorts: het sluimert en het zeurt, zorgt misschien voor een beetje verhoging of opvliegers (warmte), zeurende hoofdpijn of PMS (pijn, zwelling), gezwollen gewrichten (zwelling en warmte), een rammelende spijsvertering (functieverlies, pijn) of ...
Bij acute blessures, zwellingen en ontstekingen moet je altijd koelen. Gebruik geen warmte, want dit kan de pijn en het probleem verergeren. Warmte pas je in een later stadium toe als na de acute fase de herstelfase aanbreekt.