Decompressieziekte wordt veroorzaakt door het ontstaan van gasbellen in het bloed en in de weefsels. Hieraan liggen 2 verschillende oorzaken aan ten grondslag: de arteriële gasembolie en de stikstofgasgerelateerde decompressieziekte.
Caissonziekte, decompressieziekte of duikersziekte is een ziektebeeld dat zich kan voordoen bij mensen die, na onder verhoogde druk te hebben gewerkt, weer in een omgeving met een lagere druk terugkomen, zoals duikers of mensen in een vliegtuig na een snelle decompressie.
Voor recreatieve duikers geldt dat een diepe duik een duik is die gemaakt wordt op een diepte tussen de 18 meter en maximaal 40 meter diep. Overigens wordt door veel duikbonden zoals PADI geadviseerd niet dieper te duiken dan 30 meter en wordt 40 meter diep als de uiterste limiet beschouwd.
Wanneer de duiker onder water gaat, begeeft die zich naar een omgeving met een grotere hydrostatische druk. De apparatuur die het ademen onder water mogelijk maakt, de ademautomaat, zorgt ervoor dat de druk van de lucht die wordt ingeademd (ademlucht of een ander gasmengsel) exact gelijk is aan die omgevingsdruk.
Als je vermoedt dat je duikbuddy decompressieziekte heeft, neem dan direct contact op met de medische hulpdiensten.
Decompressieziekte. Decompressieziekte, of caissonziekte, is een ziekte die zich voordoet als duikers na enige tijd onder hoge druk te zijn geweest, weer in een gebied met lagere druk komen. Vanwege het risico op de ziekte, kan een duiker die perslucht ademt slechts 20 minuten op 30 meter diepte blijven.
Op tien meter diepte oefent het water een bijkomende druk uit van 100 kPa. Dat is ongeveer gelijk aan de normale luchtdruk. Bij iedere tien meter die je verder afdaalt, komt er 100 kPa bij.
Duiken is een populaire vrijetijdsbesteding, het wordt in toenemende mate beoefend. Er zijn echter wel enkele risico's aan verbonden. Barotrauma, decompressieziekte en verdrinking door het bewustzijnsverlies onder water zijn de belangrijkste ongevallen die kunnen gebeuren. Water is veel zwaarder dan lucht.
De relatieve druk opgeteld bij de luchtdruk noemt men de absolute druk. Een normaal mens heeft een oppervlakte van ca 1,5 m2. Zou je dus op 50 meter diepte zwemmen, dan ondervindt het lichaam dus een kracht van : 6 bar x 1,5 m2 = 600.000 N/m2 x 1,5 m2 = 900.000 N = 90.000 kg = 90 ton !!!!!
Het lichaam moet de opgenomen stikstof zelf uitwassen via de longen en dat kost tijd. Om decompressieziekte te voorkomen mag je dus min. 18 uur na de laatste duik niet vliegen. Nog beter is het om na een intensieve duikvakantie de eerst 24 uur niet te vliegen.
Het ademen onder water kost meer energie dan op de kant en tijdens de inspanning en stress van het duiken kan aderverkalking losschieten en een hartinfarct veroorzaken. Hart en longen krijgen het voor hun kiezen tijdens het duiken. Bij duikers met een verminderde reserve kan het dan misgaan.
Er kunnen echter ook minder duidelijke symptomen optreden die ook door de duiker niet altijd herkend worden. Vermoeidheid of een algeheel gevoel van malaise kan al duiden op een cerebrale vorm van decompressieziekte. Binnenoorsymptomen zijn duizeligheid, gehoorverlies, tinnitus, misselijkheid, braken en ataxie.
Richard Harris: Postduik vermoeidheid kan het gevolg zijn van meerdere factoren. Sommige daarvan kunnen te maken hebben met het duiken, zoals temperatuurstress, decompressiestress, energieverbruik, een grote en lange blootstelling aan zuurstof, spanningen en zeeziekte.
Je gaat eerst rillen, krijgt kippenvel en krijgt een snellere hartslag. Daarna wordt je juist suffer, je hartslag daalt en je ademhaling gaat langzamer. Raak je onderkoeld, breek dan altijd je duik (of snorkelavontuur) voortijdig af! Het duiken met een droogpak vergt overigens ook bepaalde vaardigheden.
Het advies is na drie tot vier duikdagen een dag niet te duiken om het lichaam weer even te laten bijkomen. In de regel doen heel weinig mensen dat. Mijn advies is om het aantal duiken te beperken tot drie, hooguit vier per dag. Dat is al een serieuze belasting voor het lichaam.
In het slechtste geval kan het koude water zelfs leiden tot een hartstilstand, een beroerte of bewusteloosheid doordat de hersenen minder doorbloed worden.
Als het koud is, reageert ons lichaam daarop door de bloedvaten die net onder het oppervlak van de huid liggen, samen te laten trekken. Hierdoor neemt de bloeddruk toe. Ook kunnen mensen gaan huiveren en kan het hart sneller gaan kloppen, waardoor de stofwisseling sneller gaat en de lichaamstemperatuur stijgt.
Het is de Egyptische Ahmed Gabr gelukt om het wereldrecord SCUBA-duiken te vernietigen. Hij dook daarvoor naar een diepte van maar liefst 332,35 meter. De heenreis duurde twaalf minuten.
Diep ademhalen
Tijdens het duiken ademen we langzaam en diep. Op deze manier ademhalen is beter voor het luchtverbruik omdat de uitwisseling van luchtmengsels doelmatiger is als de lucht in de longen wordt getrokken en langzaam weer wordt losgelaten.
Alleen trilt het onder water minder makkelijk. Daardoor moeten geluiden harder zijn als boven water om ze te kunnen horen met onze oren. Ook horen we onder water de hoge tonen niet goed - daarom klinkt alles dof en zwaar.
Meten van druk
1 bar is 1 kilo dat druk op 1 vierkante centimeter.
Een kleine verandering kan al van grote betekenis zijn, bijvoorbeeld wanneer de buitentemperatuur daalt. Als de duiker het tijdens de decompressiefase koud krijgt, vernauwen de capillairen (haarvaten) zodat hij niet verder afkoelt. De doorbloeding neemt daardoor af en er wordt minder stikstof uit het lichaam afgevoerd.
Dat is om caissonziekte te voorkomen. Door het duiken op grote diepte komt er erg veel druk op je lichaam te staan, waardoor zich stikstofgas vormt in je bloed. Wanneer je nu te snel weer naar boven komt, gaat door de verminderde druk die stikstof belletjes vormen in je bloed, wat bijvoorbeeld embolie kan veroorzaken.
Bij recreatief duiken kun je maximaal tot 40 meter diep duiken. Als basisduiker in open water is de limiet voor hoe diep je kunt duiken 18 meter. Als je dieper wilt duiken, adviseren we je om eerst een duikcursus voor gevorderden te volgen.