In de stervensfase hebben mensen vaak weinig tot geen behoefte aan eten en of drinken. Mensen verliezen snel gewicht en hun lijf en gezicht veranderen. Zo vallen de wangen in, wordt de neus spits en komen de ogen dieper in de kassen te liggen.
Mensen die sterven, hebben vaak weinig of geen behoefte meer aan voedsel en vocht. Ze kunnen snel in gewicht afnemen. Het lichaam verandert: de wangen vallen in, de neus wordt spits en de ogen komen dieper in hun kassen te liggen.
Minder eten en drinken. Iemand die bijna sterft, heeft meestal minder behoefte om te eten en drinken. Daardoor valt hij of zij ook af, en verandert het gezicht (ingezakte wangen, teruggetrokken ogen, etc.). Doordat de stervende persoon minder drinkt, kunnen de mond en lippen droog worden.
Definitie. De stervensfase gaat in op het moment dat het overlijden zich onafwendbaar aandient en omvat de laatste dagen (tot zeven dagen) van het leven De aanbevelingen zijn gericht op wat haalbaar is om te doen in de laatste levensdagen.
Snelle, zwakke polsslag. Koud aanvoelende, soms blauw verkleurde handen en voeten, lijkvlekken aan de achterkant van de benen en op de rug. Spitse neus (de huid over neus en jukbeenderen verstrakt). Dit wordt ook wel doodsmasker genoemd.
De tekenen en symptomen van actief sterven omvatten: Lange pauzes in de ademhaling ; de ademhalingspatronen van de patiënt kunnen ook erg onregelmatig zijn. De bloeddruk daalt aanzienlijk. De huid van de patiënt verandert van kleur (vlekkerigheid) en hun ledematen kunnen koud aanvoelen.
Uiteindelijk houden alle lichaamsfuncties ermee op: de ademhaling komt tot stilstand, het hart stopt met kloppen, het bloed stroomt niet langer en geleidelijk aan dooft de hersenactiviteit. Na de laatste ademhaling trekt de kleur helemaal weg uit het gezicht, de gestorvene wordt 'doodsbleek'.
Kort voor het overlijden houden ze vaak even op met ademhalen, soms zelfs wel een halve minuut.Dan slaken ze ineens een diepe zucht en ademen daarna weer verder. Het gezicht ziet er vaak heel rustig uit. Als de stervende toch onrustig of benauwd wordt, kan de arts rustgevende medicijnen geven.
Eerst vallen bijvoorbeeld de longen uit (ARDS) , gevolgd door lever, darmen, nieren en/of andere functies, zoals de bloedstolling.
Iemand die op sterven ligt, krijgt vaak moeite met hoesten en slikken. Dit onderdeel van het lichaam functioneert niet meer goed, waardoor het slijm steeds meer wordt. Een van de symptomen van een naderende dood is dan ook dat iemand een rochelend of grommend geluid gaat maken.
Meestal sterven mensen rustig. In gemiddeld twee tot drie dagen nemen hun krachten af, worden ze suffer en slapen ze meer, tot de slaap overgaat in de dood. Maar helaas gaat het niet altijd zo. Patiënten met kanker bijvoorbeeld hebben vaak pijn.
Gebroken ogen en het stervensproces
Een ander opvallend kenmerk van het doodsmasker zijn de gebroken ogen. Meestal zijn de ogen halfopen en hebben ze een doffe en waterige uitstraling. Dit wordt veroorzaakt doordat de stervende niet in staat is om de ogen volledig te sluiten.
Wanneer iemand het einde van zijn leven nadert, ervaart hij een verscheidenheid aan karakteristieke symptomen. Pijn, kortademigheid, angst, constipatie, verlies van eetlust, vermoeidheid en verandering in huidskleur en -textuur zijn er maar een paar.
Symbolische tekenen: Soms ervaren mensen symbolische tekenen van overledenen, zoals het plotseling verschijnen van veertjes, muntjes, vlinders of bepaalde nummerreeksen. Deze tekens kunnen vaak verschijnen op momenten dat mensen het nodig hebben of op speciale datums die belangrijk waren voor de overledene.
Pré terminaal betekend de laatste fase voor de terminale fase. In deze fase weet u dat uw leven niet heel lang meer zal duren. Veel mensen kiezen ervoor om, als dit mogelijk is, nog fijne dingen te ondernemen en te genieten van hun familie en alles om zich heen.
de strijd om leven en dood, vooral tegen de dood.
Wanneer het hart de handdoek in de ring gooit en men technisch wordt doodverklaard, kan de overleden persoon een volledig begrip van de situatie hebben en zelfs mogelijk aanwezige toeschouwers horen.
De mond kan je na overlijden dichtdoen en met een handdoek-rolletje onder de kin dichthouden. Maar de mond is de sterkste spier van je lichaam en als de spierstijfheid afneemt, gaat de mond weer open staan.
Een stervensfase kan veel tijd nemen, wel dagen, soms meer dan een week. Vaak is de patiënt dan niet meer bij bewustzijn en het stervensproces onomkeerbaar. Maar hoe invoelbaar een verzoek om bespoediging van de dood bij een comateuze patiënt ook kan zijn, het mag niet.
MAAR ik wil verder denken dan een reden om medicatie te geven en erkennen dat de snelle hartslag komt doordat de persoon stervende is. Hun lichaam probeert door te gaan, zelfs terwijl het wordt afgesloten . De verdediging van het lichaam doet er alles aan om het lichaam te laten functioneren DAT is de reden dat er een snelle hartslag is.
Normaal gesproken zal na ongeveer 1 tot 4 uur na het overlijden lijkstijfheid optreden. Door chemische processen worden de na overlijden verslapte spieren stijf. Rigor mortis treedt als eerste op in de extremiteiten zoals de armen, de benen en het hoofd.
Een stervende heeft meestal weinig of geen behoefte meer aan eten en drinken. Hij of zij kan snel vermageren. De wangen vallen in, de neus wordt spits en de ogen komen dieper in hun kassen te liggen. Dit is natuurlijk en hoort bij het sterven.
Door de verminderde vochtinname zal de urineproductie van de persoon op natuurlijke wijze afnemen. Als gevolg hiervan kan de urine geconcentreerd en "thee"-kleurig worden. De persoon kan ook de controle over de urine en darmfunctie verliezen, omdat de spieren in dat gebied beginnen te ontspannen.
Als iemand stervende is, vertragen zijn hartslag en bloedsomloop. De hersenen en organen krijgen minder zuurstof dan ze nodig hebben en werken daardoor minder goed. In de dagen voor de dood beginnen mensen vaak de controle over hun ademhaling te verliezen. Het is normaal dat mensen heel kalm zijn in de uren voor ze sterven.