Guano wordt in zeer grote hoeveelheden aangetroffen op bepaalde eilanden in de Grote Oceaan en op plaatsen in Chili en Peru.
De mest van vleermuizen noem je guano.
Vleermuizen poepjes zijn gemakkelijk te herkennen. Ze hebben ongeveer het formaat van muizenkeutels. Omdat vleermuizen veelal onder een dakbeschot of andere hoge plek kruipen blijven de uitwerpselen op de muur geplakt. Ook kunt u op het dak keutels vinden.
Bij vleermuizen en veel vogels zijn dit de onverteerbare buitenkanten van insekten (het zogenaamde chitine exoskelet). Zoogdieren scheiden ontlasting uit via hun aars, vogels via hun cloaca.
Vleermuizen kunnen niet zelf een verblijfplaats maken. Ze gebrui- ken bestaande plekjes zoals gaten in bomen en zolders, kelders of spleetvormige ruimten in gebouwen. Met vleermuiskasten kunnen we die vleermuizen een extra plekje bieden. Vooral mannetjes of kleine groepjes vleermuizen gebruiken graag een vleermuiskast.
Stinkende uitwerpselen van vleermuizen
De stank van de uitwerpselen van vleermuizen wordt vaak vergeleken met de geur van rottend knoflook. Maar in combinatie met de urine van ratten, zal de ammoniaklucht van de urine overheersen.
Vleermuizen zijn echter mensenschuw, zelfs als ze besmet zijn. Er is dan ook helemaal geen risico zolang je vleermuizen niet met blote handen vastneemt. Dat advies geldt trouwens voor alle wilde dieren. Vleermuizen zijn erg nuttige dieren: zo vangt een Gewone dwergvleermuis wel 300 muggen per nacht.
Heb je een vleermuis in huis ontdekt? Dan kun je het beste het raam openzetten en het licht uitdoen. Het duurt in dat geval vaak niet lang voordat een vleermuis weer naar buiten vliegt. Een vleermuis in huis bestrijden is niet mogelijk, enkel een vleermuis verjagen door ramen open te zetten is toegestaan.
Met normale hygiëne-maatregelen zijn vleermuiskeuteltjes geen gevaar voor je gezondheid. Vleermuiskeuteltjes is vleermuispoep, en zoals met de poep van alle dieren kunnen daar darmbacterieën in zitten. In Nederland en Europa is onderzoek gedaan naar het voorkomen van virussen in keuteltjes van vleermuizen.
Vleermuizen bijten niet tenzij ze zich bedreigd voelen bijvoorbeeld wanneer mensen hem proberen op te pakken. Vleermuizen veroorzaken veel overlast. Deze dieren maken nauwelijks geluid en hebben een zeer droge ontlasting waardoor ze niet stinken.
Het kan gebeuren dat ze zo soms rakelings langs je heen scheren. Hun sonar heeft hen echter al lang laten weten dat jij geen smakelijk insect bent maar een groot, te mijden voorwerp. In je haren vliegen - en erin verstrikt raken - doen ze dus niet.
Vleermuizen in de spouwmuur
Vleermuizen zijn liefhebbers van spouwmuren. Ze overwinteren in de ruimte tussen de muren en kunnen hun kraamkolonies hier inrichten. Het gaat bijna altijd om de gewone dwergvleermuis, de meest voorkomende vleermuis in de stad. Alle vleermuizen kunnen bijten en daar moet je voor oppassen.
De keutels van de eekhoorn zijn 4-6 mm dik en 5-8 mm lang. De keutels zijn kogelrond tot ovaal, zwartbruin tot zwart en vrij vast van samenstelling. De keutels zijn lastig te vinden, want eekhoorns laten ze willekeurig vanaf bomen vallen.
Beantwoord door Hugo in topic Re: vleermuizen onder de nok! Hoewel deze dieren wettelijk beschermd zijn, kunnen ze de nachtrust behoorlijk verstoren. Je kan ze verjagen door middel van een aparaat bedoeld om gewone muizen te verjagen. Het ding heet "electro cat" en is o.a. verkrijgbaar bij de boerenbond in Nederland.
De keutels van een bruine rat zijn pindavormig. De uitwerpselen van een zwarte rat zijn banaanvormig. Voor beide rattensoorten zijn de keutels donkerbruin en 10-20mm lang. Als de keutels zacht zijn en glanzen, duidt dit op een actieve rattenplaag.
in een enkel geval maakt de kolonie, of een deel ervan, ook voor en na de kraamtijd van een woning gebruik. de meeste vleermuizen verhuizen regelmatig. ze zoeken iedere keer een plek op met de gunstigste temperatuur. Soms wonen ze op een plek een maand, soms een week of maar enkele dagen voordat ze alweer verhuizen.
De jongen worden kaal geboren en direct door hun moeder schoongelikt. Al snel gaat het jong op zoek naar de tepel en begint het te drinken. Op de website van Stichting De Laatvlieger is in fimpjes te zien hoe vleermuismoeders voor hun jong zorgen.
Besmetting met het rabiësvirus kan optreden na contact met een besmet dier. Met name het speeksel van een besmet dier is gevaarlijk. In Nederland komt besmetting van honden niet voor maar vleermuizen kunnen wel besmet zijn. Als u een zieke of dode vleermuis met blote handen aanraakt, is er een kans dat u besmet wordt.
Vijanden: De grootste bedreiging voor de vleermuizen zijn de mensen. Maar ook hebben ze andere natuurlijke vijanden zoals: grote vogels, uilen, af en toe zelfs jonge en onervaren katten. Vleermuizen hebben vaak last van vlooien, mijten en teken.
Als u ergens een levende of dode vleermuis ziet liggen, dan kan het zijn dat hij hondsdolheid heeft. Raak hem niet aan! Hondsdolheid is een ernstige ziekte bij dieren, en mensen kunnen het krijgen via dieren. Zonder behandeling met medicijnen is de ziekte dodelijk.
Rabiës is een zeldzame dodelijke infectieziekte. Mensen krijgen het door een virus. Besmette dieren dragen het virus bij zich. Rabiës noemen we ook wel hondsdolheid.
Meestal is dat op de muur of in de gordijnen. Als de vleermuis daar vrij hangt (u ziet de vleermuis) wacht dan 10-15 minuten tot de vleermuis tot rust is gekomen. Probeer niet de vleermuis met je handen te pakken, maar zet er rustig een doosje of potje overheen.
Katten kunnen levende vleermuizen zelf vangen. Het hoeft niet zo te zijn dat het al een dood exemplaar was. Vaak vinden katten (dwerg)vleermuizen bij u in of nabij uw huis of bij een spouwmuur.
Vleermuizen vallen geen mensen of dieren aan, ze zullen elke aanvaring proberen te vermijden. Ze zijn echter ook niet angstig, wat verklaart waarom ze wel dicht in je buurt durven komen.