In april 1953 waren nog elf dijken niet gedicht. Op 6 november, zeven maanden na de Ramp, werd het laatste gat bij Ouwerkerk op Schouwen-Duiveland gesloten. Lang voor de Watersnoodramp van 1953 hadden dijkenbouwers het zogenaamde 'Deltaplan' bedacht. Dat was een plan om de zeearmen in Zuidwest-Nederland af te sluiten.
Dijken braken: rampzalige gevolgen
Op meer dan 150 plaatsen in Zeeland, Zuid-Holland en Noord-Brabant braken de dijken, omdat ze de hoeveelheid water niet aan konden. De gevolgen waren rampzalig. Zondagmiddag werd de bevolking opgeschrikt door een tweede vloedgolf die nog meer slachtoffers maakte dan de eerste.
Met het Deltaprogramma beschermt de overheid Nederland nu en in de toekomst tegen overstromingen. Ook zorgen plannen uit dit programma voor voldoende zoetwater. In het Deltaprogramma wordt onder andere het Nationaal Waterplan uitgewerkt.
Een plan maken om te voorkomen dat delen van Nederland onder water komen te staan en de veiligheid van de bewoners van die kwetsbare gebieden garanderen. Dat is de opdracht waar de Deltacommissie – opgericht enkele weken na de watersnoodramp van 1953 – haar tanden in moet zetten.
WEST-BRABANT - De fatale watersnood van 1953 is alweer 65 geleden Maar dat wil niet zeggen dat de geschiedenis zich niet kan herhalen. ,,Mijn grootste zorg is dat mensen tegenwoordig niet langer de noodzaak zien om de strijd tegen het water te blijven voeren.''
Het korte antwoord: ja, dat kan. Maar de kans is wel bijzonder klein. Nederland heeft de best beveiligde delta ter wereld. "De waterkeringen in Nederland zijn uitgerekend op een storm die eens in de 10.000 jaar kan voorkomen", zegt specialist waterveiligheid van Rijkswaterstaat Harold van Waveren.
Overstromingen in Nederland zijn een reëel gevaar
Nederland is een delta, grote delen van ons land liggen hierdoor onder de zeespiegel. Grote rivieren zoals de Rijn en de Maas stromen door ons land naar de Noordzee. Overstromingen in ons land ontstaan niet alleen vanuit de zee, maar ook vanuit rivieren.
De 'waker', de waterkerende dijk, beschermt als eerste het binnendijkse gebied tegen het buitenwater. Mocht deze bezwijken, dan vangt de volgende landinwaarts gelegen dijk de doorbraak op. Achter deze 'slaper' ligt soms nog een 'dromer'. Tussen deze parallelle dijken lopen vaak dwarsliggende dijken.
Een dubbele dijk met wisselpolder betekent dat in plaats van een enkele zeedijk, twee achter elkaar liggende dijken worden gebruikt, waarbij de tussenliggende polder tijdelijk met de Westerschelde wordt verbonden. Hierdoor kan de wisselpolder - net zo als Saefthinge - door natuurlijke processen ophogen.
Dijken, sluizen, dammen en andere waterkeringen houden water tegen en beschermen ons land zo tegen overstromingen. De bekendste waterkeringen zijn de 13 Deltawerken. Ze zijn Nederlands grootste verdedigingssysteem tegen hoogwater langs de kust. De Oosterscheldekering is het grootste en beroemdste Deltawerk.
Maatregelen na de ramp
Op ongeveer 500 plaatsen waren er gaten in de dijken gekomen. Na de ramp is het herstel van de dijken meteen begonnen. Nog dezelfde nacht zijn ze de gaten gaan dichten met zandzakken. De grote gaten die niet goed gedicht konden worden met zandzakken werden gedicht met caissons.
De explosie van Texas City is één van de grootste rampen ooit veroorzaakt door de mens. Het begint met het Franse vaartuig, de 'SS Grandcamp'. Die lag gedokt in de haven van Texas City met een grote lading ammoniumnitraat en enige munitie voor kleine wapens.
Toen er nog geen dijken waren, maakten mensen terpen om op te wonen. Zo waren ze beschermd tegen het water. Nederlanders weten goed hoe ze zich tegen het water kunnen beschermen, maar ook hoe ze het water kunnen gebruiken. Dorpen werden vroeger gebouwd aan de oever van een rivier.
Wil je al wandelend het eiland verkennen? Op Neeltje Jans zijn vier korte routes uitgezet variërend van 0,5 tot 4 kilometer. Je kunt de routes ook combineren tot een langere wandeling van ruim 8 kilometer. Vanaf de parkeerplaats bij het Topshuis start de paarse route van 1,2 kilometer naar de getijdenpoelen.
Korte tijd na het gereedkomen van de stormvloedkering in de Hollandsche IJssel werd in Zeeland de eerste zeearm met dammen afgesloten. Het zogenoemde 'Drie Eilandenplan' dat al dateerde van voor 1953, voorzag in twee dammen die de eilanden Walcheren en Noord- en Zuid-Beveland met elkaar verbinden.
De delta experience op het voormalige werkeiland Neeltje Jans, dat special voor de aanleg van de Oosterschelde kering werd aangelegd is teveel sensatie en te weinig educatie, attracties en shows moeten nu mensen trekken. Jammer dat de nadruk nu op populaire zeehondenshows en het voeren van haaien ligt.
De naam Neeltje Jans is de naam van de boot die vastgelopen is op de zandplaat, het is een oude volksbenaming voor de beschermgodin Nehalennia. Vroeger was Neeltje Jans een zandplaat in de monding van de Oosterschelde.
De Stormvloedkering wordt gesloten met behulp van een hydraulisch systeem. Aan de lengte van de hydraulische cilinders boven de kering kun je zien hoe hoog de schuif op die plek is. En dus ook hoe diep het water daar is. Het patroon van de buizen geeft een spiegelbeeld van de stroomgeulen te zien.
Er kwam een dam waarbij het water uit de Noordzee toch in de Oosterschelde zou kunnen stromen. Bij een harde storm kunnen de gaten in de dam met grote schuiven worden afgesloten. De Oosterscheldedam is de grootste dam van de deltawerken en is maar liefst negen kilometer lang.
Als de zeespiegel meer dan 2 meter stijgt, heeft Nederland een groot probleem (deel 1). Als we dat willen voorkomen, moeten de grote ijskappen op hun plek blijven. De beste manier om daarvoor te zorgen is de opwarming beperken tot max 1,5 graad (deel 2).
Zo is de verwachting voor 2050 dat de gemiddelde winterse neerslag met 6-30% zal zijn gestegen, dat periodes van hitte en droogte langer zullen zijn, en dat het aantal tropische dagen zal zijn verdubbeld.
Uit de Flood Analyzer kunnen ook rankings worden afgeleid: de top 11 landen waar de bevolking bijvoorbeeld het meest wordt getroffen door rivieroverstromingen zijn: India, Bangladesh, China, Vietnam, Pakistan, Indonesië, Egypte, Myanmar, Afghanistan, Nigeria en Brazilië.