Het wild zwijn (Sus scrofa) wordt ook wel everzwijn genoemd maar ook zwart wild of borstelwild. Een mannetje heet ook wel keiler, het vrouwtje zeug en een groep noemt men rotte of rot. Hij heeft een gedrongen romp en een langwerpige kop met een afgeplatte, sterke snuit.
Een vrouwtje wordt een zeug of bagge genoemd. Jonge of eenjarige wilde zwijnen heten biggen of frislingen. Tweejarige wilde zwijnen heten overlopers.
De vrouwtjes, zeugen, leven met hun biggen en de biggen van het jaar ervoor in groepen (rotten). De biggen van het voorgaande jaar heten overlopers. De volwassen mannetjes, de keilers, leven alleen. Ze hebben flinke slagtanden, ook wel geweren genoemd.
De frislingen (biggen) hebben horizontale strepen, ook wel zwijnenpyjama genoemd, die dienen ter camouflage. De strepen verdwijnen na drie tot vijf maanden. De jongen worden geboren in een door de moeder aangelegd nest, de kraamkamer genoemd, wat een grote kuil met varens, grassen en bladeren is.
Jonge wilde zwijnen
Gemiddeld worden er zeven jongen (frislingen) geboren. De jongen komen kaal ter wereld, maar al na een week hebben ze hun karakteristieke zwartbruine vacht met goudgele strepen. Na zes maanden krijgen ze hun donkere vacht.
Zoelplekken zijn locaties waar water en modder blijft staan en die door wilde zwijnen worden gebruikt om te baden.
Het wild zwijn (Sus scrofa) wordt ook wel everzwijn genoemd maar ook zwart wild of borstelwild. Een mannetje heet ook wel keiler, het vrouwtje zeug en een groep noemt men rotte of rot.
Dat komt door de tannines die in de eikels zitten. De wilde zwijnen hebben zo hun eigen oplossing om hun buikpijn te verlichten. Om het teveel aan tannines te compenseren, krijgen ze extra behoefte aan eiwitten en gaan ze daarnaar op zoek.
Het geslacht van de varkens (Sus) bevat tien soorten, waaronder het wild zwijn (Sus scrofa). Het wild zwijn komt van oorsprong voor in Nederland en wordt ook wel everzwijn of ever genoemd. Deze everzwijn is de wilde voorouder van ons varken, het boerderijdier.
Overdag houden wilde zwijnen zich doorgaans schuil in hun nest (leger), dat zich meestal in dichte dekking bevindt.
Een mannetjesvarken heet een beer en een vrouwtjesvarken noem je een zeug. Varkens worden ongeveer 12 jaar oud, maar in de vleesindustrie worden varkens veel eerder geslacht. Per keer kan een zeug wel 12 jonkies krijgen. Jonge varkentjes noem je biggen.
Ja, wild zwijn kun je eten. Wild zwijn procureur bijvoorbeeld kan bijzonder smakelijk zijn, evenals het rugfilet en wild zwijn wat in wildstoof met hertenvlees en kruiden is verwerkt. Belangrijk aandachtspunt is dat u enkel wild zwijn eet wat u koopt bij een slagerij.
De dieren leven in groepen tot ongeveer 30 exemplaren. Een groep wilde zwijnen wordt ook wel een rotte genoemd. In deze groepen leven alleen zeugen, biggetjes en overlopers (de jongen van vorig jaar). Soms leven ze ook in gezinsverband.
nieuws Wie met de kerstdagen wild op het menu heeft staan, moet het vlees goed doorbakken. Wild, en dan vooral wilde zwijnen en edelherten kunnen besmet zijn met het hepatitis E virus. Door het eten van rauw of onvoldoende gebakken vlees van besmette dieren kunnen mensen het virus ook krijgen.
Hoogte van het hekwerk. Een wild zwijn kan bijna een meter hoog springen en over hekken van ruim 1,5 meter klimmen, zodat een hek van minimaal 1 meter 20 hoog moet worden geplaatst.
Een gecastreerd mannetjesvarken heet een barg of borg. Een vrouwtjesvarken dat nog geen biggen heeft gehad heet een gelt. Biggen Een zeug heeft een draagtijd van ongeveer 3 maanden, 3 weken en 3 dagen.
Een varken is roze en hij heeft een ronde neus (wroetschijf) en een krulstaart. Ze hebben een schubachtige huid met haren erop. Een varken heeft het vermogen spelletjes te leren. Dat betekent dat ze slim zijn.
Vlees van een geschoten wild zwijn wordt altijd onderzocht op trichine. Deze rondworm kan bij mensen een infectie veroorzaken. Meer informatie over deze ziekte Trichinellose vindt u op de website van het RIVM.
Het meest toegepaste lokvoer voor wilde zwijnen in Nederland is maïs, uitgestrooid op de voerplek.
Met een flinke schreeuw kun je het dier op andere gedachten brengen. Ook is het verstandig om een plek te zoeken waarachter je je kunt verschuilen. Klimmen in een boom kan ook een oplossing zijn, het wildzwijn zal op een gegeven moment de aanval echt wel staken.
Varkens gebruiken hun neus om de grond om te woelen, op zoek naar wormen, insecten en ander eetbaar spul: gras, wortels, knollen, zaden, fruit en bessen. De wroetschijf van het varken is gevoelig, maar ook sterk. Een mooie grasmat is binnen de kortste keren omgeploegd.
Bekend is dat wilde zwijnen goed kunnen zwemmen. Boerma: "In Overijssel zijn in het verleden overigens wel vaker wilde zwijnen gespot." Voor wilde zwijnen geldt dat buiten de leefgebieden een nulstand wordt nagestreefd. Dit betekent dat de soort in andere gebieden niet mag voorkomen.
Al jaren melden diverse mensen dat everzwijnen goede zwemmers zijn. Maar het bewijs ervoor ontbrak. Deze video laat zien dat deze dieren opvallend goed kunnen zwemmen.
Bij vrijwel alle ontmoetingen met een everzwijn kan je een aanval vermijden door rustig te blijven en weg te wandelen. Zorg ervoor dat het everzwijn je kan zien en/of horen (bijvoorbeeld door rustig te praten). Weglopen is geen goed idee.