De plantagehouder was de eigenaar van de plantages. Vaak had hij iemand in dienst die de slaven controleerde tijdens het werk op het veld. Deze slavendrijver zorgde ervoor dat de slaven hun werk goed deden en niet wegliepen. Tijdens het werk op het veld was het vaak erg warm.
Zinspelen op slaveneigenaar
Namen als Winklaar, Hooi, Daal, De Windt, Geerman, Koeiman, Windster, Vrutaal, Thielman, De Palm, Werleman, Schoop, Boekhoudt, Meulens, Eisden, Schotborg, Paesch, Rasmijn, Plantijn, Koeks, Scharbaai, Roosberg en Toppenberg waren vrijwel onbekend in Nederland.
De WIC (West-Indische Compagnie) schepen voeren van Nederland naar de westkust van Afrika. Hier haalde Nederland de slaven vandaan. De slaven werden verkocht door bijvoorbeeld de stamhoofden of door hun eigen familie. Ze moesten in fort Elmina wachten tot er een WIC schip was om ze naar Curaçao te vervoeren.
Peter Stuyvesant (1592-1672)
Hij dreef als bestuurder van Nieuw-Amsterdam, het huidige New York, slavenhandel via Curaçao. Hij bezat zelf tientallen slaven en had de naam een harde en onverdraagzame bestuurder te zijn. Daarnaast stond hij bekend als antisemiet.
De Arabieren waren zodoende de eerste georganiseerde slavenhandelaren die massaal Afrikanen naar buiten Afrika brachten. De slaven in Arabische landen werkten in de huishouding, als soldaat of ambachtslieden. Men schat dat er tussen 850 en 1850 drie miljoen Afrikanen door de Arabieren zijn verhandeld.
De slaven hadden hun eigen godsdienst en spraken hun eigen taal, het Sranan Tongo – een combinatie van Engels, Portugees en Afrikaanse talen. De planters beheersten deze taal gebrekkig en hadden dan ook vaak niet door dat de liederen die de slaven zongen een kritische ondertoon hadden.
Zoals staat geschreven in het boek 'Disposable People: New Slavery in the Global Economy: “In 1850 kostte een gemiddelde slaaf in het zuiden van Amerika, omgerekend naar hedendaags geld, $ 40,000.Nu kost een slaaf wereldwijd gemiddeld $ 90.” De aard van de hedendaagse bedrijven speelt ook een belangrijke rol.
Portugezen stichten in de vijftiende eeuw de eerste Europese kolonies gebaseerd op slavernij: in suikerplantages langs de Afrikaanse kust en later ook op grote schaal in Brazilië. Andere Europese landen nemen dit voorbeeld over.
In totaal werden in de periode van de Nederlandse slavenhandel over de gehele wereld 11 tot 12,5 miljoen Afrikaanse slaafgemaakten verscheept en verkocht. Hiervan werden er circa 600.000 door Nederlanders verhandeld. De West-Indische Compagnie (WIC) verscheepte ongeveer de helft daarvan.
In het begin, tot 1650, waren dat twee gebieden: de kust van Guinee en Angola.Na 1650 kwamen daar de Slavenkust en Biafra bij en in de achttiende eeuw kochten de Nederlanders ook slaven op de Goud- en Ivoorkust.
Vooral de Britten hadden er een groot aandeel in: tussen 1701 en 1800 vervoerden ze 2,4 miljoen Afrikaanse slaven naar Amerika; de Portugezen volgden met 1,8 miljoen. Nederlanders verhandelden circa 600.000 slaven.
Opmerkelijk is dat de traditionele vorm van slavernij - mensen als eigendom - in Mauritanië het meest voorkomt. De top-10 van landen met de hoogste percentages slaven bestaat verder uit Haïti, Pakistan, India, Nepal, Moldavië, Benin, Ivoorkust, Gambia en Gabon.
Denemarken was in 1803 het eerste Europese land dat de slavernij afschafte, zestig jaar vóór Nederland. In 1807 verbood het Verenigd Koninkrijk – een van de grootmachten op dit gebied - de slavenhandel en in 1833 ook de slavernij.
Het woord slaaf is afgeleid van de benaming van een volk afkomstig van de Balkan, de Slaven. Vanaf de negende eeuw trokken onder andere de Duitsers door de Balkan. Van hun plundertochten namen ze grote groepen slaven mee, van Slavische afkomst. Hierdoor kreeg het woord slaaf zijn nieuwe betekenis, die van lijfeigene.
Suriname heette vroeger 'Nederlands Guyana'. De buurlanden van Suriname heten nog steeds 'Guyana'. Op 25 november 1975 wordt Suriname een onafhankelijke republiek. Er volgt een zeer onrustige periode met als dieptepunt een staatsgreep door militairen en politieke moorden.
Generaties lang werden mensen geboren in slavernij. En levenslang gedwongen tot slavenarbeid op Nederlandse plantages. Door de slavernij heeft Nederland zich kunnen ontwikkelen tot economische wereldmacht.
Volgens hem zijn slaven in bijna alle landen te vinden en te koop, maar moet je weten waar je ze kunt vinden. Volgens Skinner ligt de 'marktprijs' van een Oost-Europese (seks)slavin in Nederland rond de 2500 euro, terwijl een pooier ongeveer een kwart miljoen euro per jaar per slaaf kan verdienen.
Formeel schafte Mauritanië in 1981 de slavernij af, als allerlaatste land ter wereld. Maar pas sinds 2007 is het strafbaar slaven te houden en in 2015 werd het een misdrijf tegen de menselijkheid. 'Het zijn dode letters', oordeelt Abeid over die wetten.
Sally Smith is geïdentificeerd als de laatste in Amerika overleden tot slaaf gemaakte die uit West-Afrika kwam. Ze arriveerde in 1860 in de VS en overleed in 1937. Een uit Afrika ontvoerde man heeft lang te boek gestaan als de allerlaatste in de Verenigde Staten overleden slaaf.
Tussen 1600 en 1800 werden in diverse delen van Noord-Afrika duizenden Nederlanders tot slaaf gemaakt. Slechts een vijfde deel van hen keerde terug, ondanks dat verwanten en lokale overheden zich inspanden om hen terug te kopen.
Na de afschaffing van de slavenhandel in 1815 door koning Willem I ingevolge het Congres van Wenen werd in het Koninkrijk der Nederlanden bijna vijftig jaar later, in 1863, de slavernij zelf afgeschaft. Al eerder waren andere koloniale mogendheden overgegaan tot afschaffing.
In 1814 werd de handel in slaven al verboden, in 1860 kwam er een einde aan de slavernij in Nederlands-Indië en in 1863 werd de wet van kracht waarmee slavernij ook in Suriname en het Caribisch gebied werd afgeschaft.
Aantallen. Nederlandse handelaren verkochten en verscheepten tussen de 550.000 en 850.000 slaven in het Atlantische gebied: eerst naar Brazilië (zie: slavernij in Brazilië), later vooral naar Suriname en de Antillen.
De inheemse bevolking was gedecimeerd en niet te dwingen, Europeanen konden evenmin gedwongen worden. Toen ontstond het plan hiervoor Afrikanen te halen, als slaaf. In de tijd dat Nederland Brazilië van de Portugezen had overgenomen (1630-1654) keek Nederland deze perverse truc af en ging er mee verder.
GENEVE/BRUSSEL (IAO Nieuws) — Vijftig miljoen mensen leefden in 2021 in moderne slavernij, volgens de meest recente Global Estimates of Modern Slavery. 28 miljoen mensen waren het slachtoffer van dwangarbeid en 22 miljoen mensen zaten in een gedwongen huwelijk.