De Palembang kogelvis is ongeveer 6 cm groot en is een van de populairste soorten. In het wild zijn deze kogelvissen in zoet- en brakwater te vinden, maar in het aquarium moeten ze in brakwater worden gehouden. Dit komt omdat zoetwater vatbaarder is voor ziekten.
Kogelvissen variëren in grootte. De volwassen Tetraodon mbu heeft een lengte van 60 cm, maar er bestaan ook dwergsoorten van het geslacht Carinotetraodon of Tetraodon, die niet groter worden dan 6 cm. De meeste worden gemiddeld niet meer dan 30 cm.
Giftig. De meeste kogelvissoorten hebben gifstoffen in hun huid en andere delen van hun lichaam om te voorkomen dat ze door andere dieren worden opgegeten. Je kunt ze daarom ook beter niet aanraken. Voor mensen zijn ze ook niet eetbaar.
Ze eten in het wild voornamelijk schaaldieren en slakken. Voer jonge of kleine kogelvissen dagelijks of om de andere dag en volwassen vissen of grotere soorten 1 tot 2 keer per week levend dierlijk voedsel. Garnalen, mosselen en kokkels uit de supermarkt of uit de aquariumspeciaalzaak zijn geschikt.
De vis bevat het gif tetrodotoxine, dat 275 maal zo giftig is als kaliumcyanide. Dit zit in de eierstokken, lever, galblaas en darmen van de kogelvis. De kok verwijdert deze organen en serveert alleen de niet-giftige delen, die als een ware delicatesse gelden.
Zoek dan van te voren goed uit bij welk restaurant je dit gaat doen en neem een goed gevulde portemonnee mee, één portie kogelvis sashimi kan al snel meer dan €200,- kosten.
De wilde vis, die zich opblaast bij gevaar, wordt giftig door zijn voeding. Door het eten van bepaalde garnalen, die op hun beurt weer een specifieke soort alg eten, maakt de vis tetrodotoxine aan. Een stof die zo giftig is dat hij dodelijk is voor de mens.
Echte zoetwater kogelvissen zoals de dwerg kogelvis (C. travancoricus), kunnen in de grotere aquaria redelijk goed met bijvissen worden gehouden. Maar ook deze zullen een hapje willen nemen uit tankgenootjes. Regelmatig is te lezen/horen dat alle kogelvissen brakwater vissen zijn.
Voor een maaltje kogelvis wordt grif een paar honderd gulden neergeteld. Omdat het zo lekker is. Kenners vergelijken de smaak van kogelvis met een Japanse schildering: delicaat, subtiel, onbestemd en zo zacht als zijde. Behalve als delicatesse geldt de kogelvis ook als toetssteen voor moed.
Een kogelvis, ook wel ballonvis genoemd, blaast zichzelf op als hij in gevaar verkeert. Hij slikt dan veel water in, waardoor zijn lijf bol komt te staan. Zo lijkt hij groter voor vijanden.
Kogelvissen zijn voornamelijk te vinden in het tropisch zoutwater langs de kusten van Afrika, Midden- en Zuid-Amerika, Zuidoost-Azië en India. Hier leven de vissen in koraalriffen en zeegrasweiden. Slechts enkele van hen zijn ook te vinden in brak of zoetwater.
Wie het gif van de kogelvis toch binnenkrijgt, wordt gevoelloos rond de mond en raakt daarna verlamd. De meeste getroffenen overlijden, omdat ook hart en longen ermee stoppen. Een tegengif voor de werkzame stof in het gif, tetrodotoxine, bestaat niet.
De blobvis (Psychrolutes marcidus) is een vissoort die in diepe wateren voor de kusten van het vasteland van Australië en Tasmanië leeft.
De Japanse kogelvis staat bekend om zijn dodelijke eigenschappen, als je het dier niet op de juiste manier fileert. In Japan zijn er meer dan 38.000 restaurants waar koks jarenlang getraind worden om de vis te mogen bereiden. Kogelvis wordt vaak rauw opgediend en kan het gif tetrodotoxine bevatten.
Een volwassen vis kan ruim 7 tot 14 dagen zonder eten afhankelijk van het soort. Jonge vissen kunnen hooguit een aantal dagen zonder eten en moeten het liefst dagelijks gevoed worden. Door de juiste voorbereidingen te treffen kunnen vissen enige tijd overleven zonder te eten.
Poelslakken, posthoornslakken, kleine appelslakjes, ect. Een kogelvis heeft twee kleine tandjes die ze scherp en kort moeten zien te houden. Doormiddel van slakjes te voeren kunnen de kogelvisjes hun tanden kort houden, door de harde slakkenhuis slijpen ze tegelijk hun tanden weer kort en scherp.
De stralen van de rugvin en de grote stekel op de kieuwdeksels bevatten een zeer giftige stof, waardoor de pieterman tot de meest giftige dieren van Europa behoort. Wanneer men de vis vastpakt of er bij toeval op trapt, kan men geprikt worden.
Daarom is er ook maar 1 persoon voor wie het verboden is de vis te eten: de Japanse keizer!!! Volgens bronnen smaakt fugu een beetje flauw. Dus bij het eten gaat het misschien meer om de kick, dan de smaak.
Dit is een heel smakelijk visje en gemakkelijk te fileren. De Pieterman laat zich koken, bakken of grillen.
Gif. De kogelvis is erg giftig door de aanwezigheid van tetrodotoxine, een verlammend neurotoxine. De vis ontleent dit vergif aan een symbiotische bacterie en accumuleert het in een aantal organen en in de huid. Om die reden is de handel in en het serveren van kogelvis in Nederland bij de wet verboden.
Guppen en tetra's is geen doen. Guppen kweken teveel waardoor de jonkies per direct opgegeten zullen worden, wat niet goed is voor het dwergje. Vis is te vet voedsel voor een kogelvis. Niet doen dus.
Kogelvissen eten slakken, als de voedselvoorraad op is moet de kogelvis bijgevoerd worden met gekweekte slakken! Als de kogelvis geen slakken krijgt dan begint de verveling toe te slaan. De kogelvis zal aan de vissen knabbelen en laat deze niet met rust.
Kweekvissen in Nederland
Nederland kweekt paling, meerval, claresse, forel, tilapia, snoekbaars, tarbot, garnaal, steur en yellowtail kingfish. De vissen leven in gesloten systemen. Dit zijn enorme tanks met een enorm aantal vissen. Er is nauwelijks ruimte om te zwemmen.
Daarnaast krijgen ze regelmatig jongen die de dwergjes op zullen eten terwijl vis heel slecht is voor kogeltjes. Geschikte soorten zijn snelle maar rustige scholenvisjes, zonder felle kleuren of lange vinnen. Geen corydora's, Lnummers en chicliden.