De adder valt aan met een bloedgif dat weefsel en rode bloedcellen afbreekt. In het ergste geval kan de beet van een adder levensgevaarlijk zijn. Maar gelukkig is het zelden heel erg.
De beet van de adder kan wel gevaarlijk zijn voor de mens, maar hoewel er jaarlijks tientallen adderbeten worden geregistreerd, zijn gevallen met fatale afloop uiterst zeldzaam.
Adderbeten in Nederland zijn zeldzaam. Sinds 1885 zijn ruim 220 adderbeten geregistreerd en uit aanvullend onderzoek is gebleken dat er dertien dodelijk waren (RAVON 57). Een adderbeet verloopt voor mensen dus zelden dodelijk, maar een beet is niet zonder risico's. Medische hulp moet dus altijd ingeroepen worden.
Adders bijten uit verdediging. In de meeste gevallen gebeurt dit wanneer ze opgepakt worden of op minder dan 20 cm benaderd worden. De meest opvallende verschijnselen van adderbeten zijn pijnlijke zwellingen van het getroffen lichaamsdeel en misselijkheid. De mate waarin dit gebeurt verschilt van persoon tot persoon.
De adder is beschermd in Nederland, wat betekent dat je geen slangen mag doden, verwonden of vangen - dit geldt ook voor de eieren van de slangen.
De Nederlandse adder mag dan meevallen, maar in Europa zijn wel degelijk echt gevaarlijke slangen te vinden. De zandadder die in de Balkan woont, is de giftigste soort van het continent. 'In Frankrijk heb je de aspisadder, een dier met een verraderlijk gif.
Vlak na de geboorte zijn jonge adders bijzonder kwetsbaar en worden ze bedreigd door een groot aantal natuurlijke vijanden: zoogdieren (zoals egel, bunzing, vos, das en wild zwijn), vogels (zoals buizerd, reiger, bosuil, ekster en raaf), reptielen (zoals gladde slang) en zelfs amfibieën.
De symptomen van een adderbeet kunnen zeer uitgebreid zijn. 12 Pijn na de beet kan minimaal zijn. Meestal ontstaat snel een lokaal hemorragisch oedeem, dat zich geleidelijk van de plaats van de beet over de gehele extremiteit en zelfs over een deel van de romp kan uitbreiden en zeer lang kan blijven bestaan.
Inlandtaipan. De inlandtaipan is de giftigste slang ter wereld en leeft in het midden van Australië. Hij kan 20 jaar oud en 3 meter lang worden. Een beet van de inlandtaipan bevat genoeg gif om 100 mensen, 250.000 muizen of twee Afrikaanse olifanten te doden.
De adder komt voor op de hoge zandgronden van Nederland met uitzondering van de duinen. Er zijn momenteel nog twee grote min of meer aaneengesloten leefgebieden van de adder, gelegen in Friesland en Drenthe en op de Veluwe. Daarnaast is de soort nog aanwezig in Overijssel en Limburg (Meinweg).
Volwassen adders zijn ongeveer 60 centrimer lang. De adder is de enige slang in Nederland die giftig is. Het dier is echter niet agressief en zal alleen bij bedreiging bijten.
De dieren eten vooral muizen en kleine hagedissen.Soms eten ze ook kikkers of vogeltjes. Vijanden Adders hebben ook vijanden. De slangen worden namelijk gegeten door bepaalde slangenarends en egels.
Meestal blijft het bij lokale symptomen op de bijtplaats, maar sommige slachtoffers vertonen ook ernstige veralgemeende symptomen. In 1 à 2 % van de gevallen is een adderbeet fataal.
Door naar de ogen van de slang te kijken, herken je gemakkelijk een adder. De pupil van de adder heeft namelijk de vorm van een spleet.Terwijl de twee andere Nederlandse slangen een ronde pupil hebben. Ook herken je de adder aan de zigzag lijn op de rug.
De gewone adder (Vipera berus) is de enige giftige slang in België. Daarenboven is ze hier zeldzaam geworden. In de loop der tijden heeft de menselijke activiteit de natuurlijke omgeving van deze slang zeer beperkt.
Dit zijn vooral eilanden als Ierland, IJsland en een aantal eilanden in de Grote Oceaan. Ook komen geen slangen voor op het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika, op Antarctica en in uiterst noordelijk Europa en Azië en noordelijk Noord-Amerika, dicht bij de Noordpool.
De ringslang is een watergebonden slang. Hij heeft ronde pupillen, gekielde schubben en twee duidelijke gele en zwarte vlekken achter de kop. Het is de grootste slang in Nederland (tot 1,20 m). Hij is niet giftig en bijt zelfs niet als hij gevangen wordt.
Beschrijving: De adder is een giftige, vrij zwaargebouwde, gedrongen slang van 45-65 cm. Ze hebben een korte staart, een brede driehoekige kop en een opvallende zigzagtekening op de rug.
Het meest zichtbare kenmerk van de adder is de zigzagstreep op de rug. Mannetjes hebben een grijze of bruine kleur en een zwarte zigzagstreep over hun rug. Vrouwtjes zijn te herkennen door hun lichtbruine lichaam met een donkerbruine zigzagstreep over de rug. Ze worden rond de 60 cm lang en zien er wat fors uit.
Wat eet de adder? Volwassen adders eten vooral muizen, hagedissen, nestjongen van grondbroedende vogels en amfibieën. Jonge adders eten in principe hetzelfde, maar dan de kleinere of jongere exemplaren.
Sonja Slot vond deze adder in het natuurgebied De Engbertsdijksvenen. Hoewel adders geen waterslangen zijn, kunnen ze uitstekend zwemmen.
Wanneer de adder in de poot van je hond heeft gebeten, kun je het best een drukverband aanleggen en de poot spalken zodat deze niet kan bewegen. Je probeert beter niet de wond uit te zuigen of open te snijden of de poot af te binden. Ook de poot koel houden wordt afgeraden.