De gedomesticeerde dingo kan, indien hij of zij in een gezin verblijft, nog immer wilder worden. Dit kan gevaarlijk zijn als er in het gezin (voor de dingo is dat een roedel) kleine kinderen zijn, en meer nog als die kinderen nog kruipen. De dingo kan die kinderen verwonden of zelfs nog erger.
Dingo's worden 10-14 jaar oud.
Dingo's jagen op alle kleine dieren. Bijvoorbeeld op konijnen, hagedissen, vogels en knaagdieren. Pas als dingo's ouder zijn en in een groep leven, jagen ze ook op schapen en kangoeroes.
Enerzijds zijn er grote roofdieren zoals leeuwen en beren: die zien mensen als voedsel en jagen er zelfs op. Anderzijds heb je dieren zoals hyena's, die wanneer ze de kans krijgen een kind zullen meegraaien, maar een volwassene pas zullen aanvallen indien ze worden uitgedaagd.
Het vogelbekdier leeft in Oost-Australië en Tasmanië. Vogelbekdieren zijn uitstekende zwemmers en we vinden ze dan ook op de oevers van rivieren en meren. Daar vangen ze rivierkreeftjes, zoetwatergarnalen, kleine visjes om op te eten.
Afrikaanse wilde honden jagen vooral op prooidieren die zo'n 50 kilo wegen, maar met de groep kunnen ze ook prooien vangen die wel 200 kilo wegen! Bovenaan op de menukaart staan impala, Thomson gazelle en koedoe. Soms vangen ze zelfs een zebra of een gnoe, die veel sterker en groter zijn dan een Afrikaanse wilde hond.
Wilde honden zijn jagers
Terwijl gestreepte hyena's en aardwolven vaak alleen op zoek naar voedsel gaan, trekken wilde honden er samen op uit om aan eten te komen. Groepen wilde honden vangen prooien die een stuk groter kunnen zijn dan zijzelf: impala's of oude of gewonde zebra's bijvoorbeeld.
In het gebied leven naar schatting nog ongeveer 200 wilde honden. Die soms zeer grote afstanden afleggen, tot wel 50 kilometer per dag. Wetenschappers doen hier al jaren onderzoek naar deze dieren en hebben onder meer ontdekt dat de dieren in Kruger uniek DNA-materiaal hebben.
Het kunnen dorpshonden zijn, maar ook zwerfhonden, wilde honden en gewone straathonden. De wilde honden groeien op zonder socialisatie, terwijl zwerfhonden dat wel doen. Alleen al het aantal zwerfhonden wordt wereldwijd al op 200 miljoen geschat.
Vogelbekdieren hebben geen maag. Het eten gaat direct vanuit de slokdarm naar de darmen. Mannetjes vogelbekdieren hebben een giftige stekel aan de achterpoten waarmee zij zich kunnen verdedigen.
Een vogelbekdier legt eieren, maar is een… zoogdier! Ze voeden hun jongen namelijk met melk! Het is naast de mierenegel het enige zoogdier dat eieren legt.
Het vogelbekdier moet je zien om te geloven. Het is het enige zoogdier met een snavel. Deze dieren leven alleen in het oosten van Australië op het vasteland, alsook op het eiland Tasmanië.
Deze middelgrote hondachtige komt sinds de laatste ijstijd voor in Zuidoost-Europa en grote delen van Azië, van de Balkan tot Thailand en van het Midden-Oosten tot aan Oostenrijk. In West-Europa komt de jakhals van oorsprong niet voor. In Oost-Afrika leven nog twee soorten: de zadeljakhals en de gestreepte jakhals.
De Tasmaanse duivel komt van nature alleen nog voor op het eiland Tasmanië. Daar leefden in de jaren negentig 150.000 Tasmaanse duivels, maar veel van deze dieren stierven door een zeldzame ziekte. Op het eiland ten zuiden van Melbourne leven er momenteel circa 25.000 in het wild.
Deze vliezen zijn heel erg handig in het water, maar op het land zitten ze alleen maar in de weg. Daarom trekken vogelbekdieren hun poten in wanneer ze op het droge zijn, zodat ze op hun knokkels verder kunnen lopen. Dat maakt ze een stuk sneller in het water dan op het land.
Vogelbekdieren zijn monotremen, ofwel cloacadieren: eierleggende zoogdieren. Ze zogen hun jongen, maar hebben geen spenen of tepels zoals andere zoogdieren. In plaats daarvan 'zweten' ze melk uit de klieren op hun buik.
Zo heeft het vogelbekdier een snavel, maar ook een staart die lijkt op die van de bever. Ook bijzonder is dat het vrouwtje eieren legt en haar jongen zoogt. Het vogelbekdier deelt die eigenschap alleen met de eveneens in Australië levende mierenegel.
Vooralsnog worden schaaldieren, in tegenstelling tot vissen, in de EU niet ingedeeld bij dieren die gevoel hebben.
Zo zijn aaseters als raaf, zwarte en rode wouw, gieren en talloze insectensoorten direct afhankelijk van dode dieren voor hun voedsel. Andere dieren profiteren indirect door insecten op de kadavers te eten. Dit gedrag wordt regelmatig voor de camera's vertoond door lijsters, roodborsten en koolmezen.
Per jaar zijn dat er zo'n 45 miljard. Dat is zo'n 6 keer de wereldpopulatie aan mensen (lees: het aantal kippen dat wordt geslacht is zes keer het totaal aantal mensen dat op de aarde leeft). Hiermee is kippenvlees ongetwijfeld 's werelds populairste stukje vlees.
Vooral buiten deze beschermde gebieden is de wilde hond vaak slachtoffer van contact met de mens. Zo worden ze gevangen in strikken die zijn bedoeld voor andere dieren of komen ze onder auto's. Ook komen ze buiten de beschermde gebieden in aanraking met dodelijke ziektes zoals hondsdolheid.
In absolute aantallen, maar bedenk daarbij de grote van het landoppervlak, is Rusland de koploper met 16,4 miljoen honden. Met ruim 9 miljoen staat Duitsland op plek 2, Engeland op 3 met 8,6 miljoen, en dan gevolgd door Polen, Frankrijk en Italië.