Hoe gespecialiseerder je bent, hoe minder je kan. Schrijven is de kunst van het weglaten. Het grote constante in het leven is verandering.
Een paradox is een uitspraak (meestal een hele zin) waarvan de onderdelen op het eerste gezicht met elkaar in tegenspraak zijn. Iemand zegt of schrijft dus iets wat niet lijkt te kloppen. Maar als je er even over nadenkt, zit er tóch een logische of soms zelfs wijze gedachte achter.
Een oxymoron is een verbinding van twee woorden of woorddelen die letterlijk genomen elkaar tegenspreken, maar in figuurlijke betekenis gelijktijdig waar zijn. Het is daarmee een compacte vorm van de paradox. Een paradox bevat een schijnbare tegenspraak die bij nadere beschouwing blijkt te kloppen.
schijnbare tegenspraak. Stijlfiguur die in eerste instantie op een tegenstelling of tegenspraak lijkt, maar die tenslotte toch een vorm van waarheid lijkt te bevatten.
Antithese (tegenstelling):Het naast elkaar plaatsen van tegenstellingen of tegengestelde begrippen noemt met antithese.Paradox:Een paradox is een schijnbare tegenspraak.
Een litotes is een stijlfiguur waarbij men door middel van een ontkenning of een verkleinvorm iets schijnbaar verkleint of afzwakt, maar juist met de bedoeling het des te sterker te doen uitkomen.
Een paradox is een schijnbare tegenstrijdigheid. 1. (stijlfiguur) Een paradox is een stijlfiguur in de vorm van een ogenschijnlijke tegenspraak, die op een iets dieper niveau echter op een logische manier valt op te lossen, zoals de stelling "Naarmate de kennis toeneemt, weet men steeds minder".
Paradoxen kunnen worden gevormd als er twee of meer begrippen die elkaar uitsluiten, naast elkaar worden gepositioneerd. Een paradox kan voorkomen wanneer twee discrepante principes worden gecombineerd, wat leidt tot een bepaalde logische inconsistentie waaruit een nieuwe waarheid ontstaat.
Een paradox is een schijnbare tegenstelling. Een paradox bestaat uit twee dingen die op het eerste gezicht niet kunnen, maar als je er dieper over nadenkt toch wel kunnen.
Een tautologie noemt een begrip tweemaal of meerdere malen, en bestaat doorgaans uit twee of meer woorden van dezelfde woordsoort. Enkele voorbeelden zijn pais en vree, enkel en alleen, nooit ofte nimmer, onmiddellijk en meteen en niettemin toch.
De litotes lijkt op het understatement. Zo kan de bedoeling "Hij woont in grote luxe" worden weergegeven met: een litotes: "Hij woont daar niet onaardig", maar ook met. een understatement: Hij woont daar leuk!"
Een tautologie treedt op als je twee woorden gebruikt die hetzelfde betekenen. Een voorbeeld is “tevens ook” of “enkel en alleen”. Een pleonasme is een uitdrukking waarin een noodzakelijke eigenschap van een hoofdwoord nogmaals wordt benoemd. Een voorbeeld is “groen gras”.
Een eufemisme is een woord of een formulering met een verzachtend, verhullend of verbloemend karakter. Eufemismen worden gebruikt ter vervanging van aanduidingen die men bedreigend, kwetsend, onfatsoenlijk, onaangenaam of in een andere zin te negatief vindt.
Ze zijn 'afgestoft', oftewel aangepast naar huidige spelling en uitspraak. Sommige van deze woorden zijn in enige hoedanigheid nog bekend in de streektalen en vele hebben hun weerga nog in de zustertalen, maar verreweg de meeste staan niet meer in enig woordenboek van het hedendaags Nederlands.
Paradoxaal denken is een vorm van omgekeerde psychologie, waarbij het doel is om de macht van de angstgedachten te doorbreken. Doorbreek de angst voor wakker liggen door jezelf voor te nemen juist dát te doen.
Paradox betekent letterlijk 'tegen het gesprokene/de mening' . Paradoxale communicatie staat voor boodschappen die inherent tegenstrijdig zijn.
Démenti = Let op: Spelling van 1858 Fr., tegenspraak, overtuiging van onwaarheid, logenstraffing. Zich een dementi geven, zich tegenspreken, of tegensprekend handelen.
Een drogreden, schijnreden of sofisme is een reden of redenering die niet correct is, maar wel aannemelijk lijkt. Wanneer een Bewys de gedaante van Waarheid met zich brengt en evenwel ons doet dwaalen, is 't een Drogreden.
Een paradox is een uitspraak (meestal een hele zin) waarvan de onderdelen op het eerste gezicht met elkaar in tegenspraak zijn. Iemand zegt of schrijft dus iets wat niet lijkt te kloppen. Maar als je er even over nadenkt, zit er tóch een logische of soms zelfs wijze gedachte achter.
Een hyperbool is een stijlfiguur waarbij iets opzettelijk in grote mate wordt overdreven. Het beoogde effect is versterkend en vaak ironisch of komisch. Door veelvuldig gebruik kan een hyperbool uitgroeien tot een vaste combinatie, of zelfs afslijten tot een cliché. Ik schrok me dood!
Bijzonderheid. Het tegenovergestelde van een eufemisme is een dysfemisme. Een dysfemisme is een vergrovende uitdrukking van iets wat al onaangenaam is (ik heb schijt aan jou voor: ik heb maling (of: lak) aan jou, wat dan alweer een dysfemisme is voor: ik geef niet om jou en/of jouw mening).