Dit heeft alles te maken met het "neusgat" op de snavel. Dit is de uitgang van een speciale zoutklier. Deze klier doet eigenlijk hetzelfde als onze nieren, maar kan veel hoger geconcentreerde zoutoplossingen uitscheiden. De meeuw kan dus zoveel zeewater drinken als hij wil.
Zeevogels drinken zeewater. Ja, dat moeten ze wel, want ze komen zelden aan land. Ook vogels die deels op zee en deels op land leven, kunnen zeewater drinken. De rotgans bijvoorbeeld, en meeuwen.
Ja, dat doen ze. En nee, daar worden ze niet ziek van. Meeuwen zijn namelijk goed aangepast aan het leven aan de kust. Een flinke slok zout zeewater is de gewoonste zaak van de wereld en op open zee is het zelfs noodzakelijk om te overleven.
Toch is dit geen goede keuze! Zeewater is drie keer zo geconcentreerd als menselijk bloed, en om het te verwerken, zou het lichaam het overtollige zout in de vorm van urine uitscheiden via de nieren. Wanneer je zout zeewater drinkt, is het lichaam niet meer in staat om het zout uit het lichaam te spoelen.
De zalm, zeeforel, steur en houting bijvoorbeeld. Zij leven in het zoute water, maar paren in zoet water. De paling en bot doen dit net andersom.
Of vissen drinken hangt sterk af van de omgeving waarin ze leven. Zoetwatervissen drinken niet, maar hebben een ingenieuze methode om toch voldoende vocht binnen te krijgen: “osmose”. Zoutwatervissen daarentegen drinken wel.
Een vis die in de zee leeft heeft eigenlijk altijd dorst en drinkt veel water via de kieuwen. Een vis die in meren of rivieren leeft heeft nooit dorst, maar die plast juist heel veel! Een vis die in de zee leeft heeft eigenlijk altijd dorst en drinkt veel water via de kieuwen.
Als het zeewater lang genoeg gekookt wordt, blijft al het zout op de bodem achter terwijl het zoete water verdampt. Deze waterdamp wordt opgevangen en afgekoeld. Dan is het water zoet. Het is vaak nog niet geschikt om te drinken, omdat er nog andere mineralen zoals magnesium, zwavel en kalk in kunnen zitten.
De enige manieren om meer drinkbaar water beschikbaar te maken, is door ontzouting en hergebruik. In regio's waar grondwater en oppervlaktewater schaars zijn, wordt al heel lang zeewater ontzout. Koeweit bijvoorbeeld haalt al zijn drinkwater uit zeewater.
Vraagt u zich misschien zelfs af of de Noordzee schoon genoeg is om in te zwemmen? Het antwoord is ja! In de Noordzee zitten meer algen dan in bijvoorbeeld de Middellandse zee. Hierdoor worden de zonnestralen in het water eerder gebroken en is de kleur van het Noordzeewater eerder grijsgroen dan blauw.
Meeuwen zoeken 's avonds zeeën, meren, rivieren, plassen of spaarbekkens op om te overnachten. Daar zitten ze op een veilige afstand van predatoren. Vooral open wateren die vanuit de lucht snel in het oog springen zijn zeer geliefd.
De meeste meeuwen, met name de soorten uit het geslacht Larus, zijn carnivoor en ze eten zowel aas als levende prooien. De prooidieren bestaan meestal uit krabben en visjes. Grotere meeuwen kunnen daarnaast soms jagen op zoetwater- en zeevogels, maar ook op duiven of kauwen.
Zeewater bevat diverse zouten in opgeloste toestand en is daarmee ongeschikt als drinkwater. Het zoutgehalte of saliniteit wordt in promilles (‰) uitgedrukt. In 1 liter zeewater komen gemiddeld de volgende hoeveelheden zouten voor: 24 gram natriumchloride (NaCl)
Uiteraard zijn vogels zoals pinguïns, eenden, zwanen, aalscholvers, pelikanen, meeuwen, futen, meerkoeten, e.v.a. voorbeelden van vogels die niet alleen kunnen zwemmen, maar waarvoor dit zwemmen zelfs essentieel is voor hun voortbestaan (voeding).
De meeste meeuwen zijn alleseters , voeden zich met dieren en soms met aas. Sommige soorten meeuwen kunnen botten van aanzienlijke omvang verteren .
Een volwassen meeuw, van drie jaar of ouder, komt meestal terug naar de plek waar hij het jaar er voor met succes gebroed heeft. Meeuwen die voor het eerst broeden zoeken vaak een plek in de buurt van hun eigen geboorteplaats. De meeuwen komen in februari terug in het broedgebied.
Toch is dit geen goede keuze! Zeewater is drie keer zo geconcentreerd als menselijk bloed, en om het te verwerken, zou het lichaam het overtollige zout in de vorm van urine uitscheiden via de nieren. Wanneer je zout zeewater drinkt, is het lichaam niet meer in staat om het zout uit het lichaam te spoelen.
De enige manieren om meer drinkbaar water beschikbaar te maken, is door ontzouting en waterhergebruik. In regio's waar grond- water en oppervlaktewater schaars zijn, wordt al heel lang zeewater ontzout om in de behoefte aan drinkwater te voorzien. Koeweit bijvoorbeeld haalt al zijn drinkwater uit zeewater.
Het proces van ontzilting door omgekeerde osmose via membranen is de veel gebruikte oplossing voor de drinkwatervoorziening uit zeewater of brak water. Dit proces maakt gebruik van hogedrukpompen en halfdoorlaatbare membranen om zoet water te creëren.
Het is belangrijk dat het opgevangen water niet te lang stilstaat en ook niet te warm wordt door bijvoorbeeld de zon. Verder is het handig dat je het regen- of slootwater grof filtert, door bijvoorbeeld een zeef, zodat er niet allerlei takjes en blaadjes in je waterfilter terecht komen.
Er zijn twee standaardmanieren om dat water te ontzouten. De eerste is zeewater koken en het verdampte, zuivere water verzamelen. De tweede is zeewater pompen door membranen die het zout eruittrekken.
De handigste manier van water zuiveren is natuurlijk water koken in een pannetje op een gasbrander, die je daarom tijdens een survivaltrip indien mogelijk bij je moet hebben. Probeer het water uit een zo helder mogelijke bron te halen. Daarna kook je het ongeveer twee minuten.
Ze hebben een cloaca of een opening achter de anus waar de plas en poep uitkomt. Indien je dus een zeevis in zoet water zet dan zal deze niet overleven.
Een vis weet niets van water of nat worden, omdat het zijn leefomstandigheid is. Mogelijk dat meer intelligente zeezoogdieren zoals walvissen en dolfijnen (met mogelijk een enigszins zelf-reflectieve geest) wel weten dat ze in water leven omdat ze kunnen ervaren dat er meer is dan water alleen.
Reacties. wat een vis onder water ziet, kun je vergelijken met wat een mens onder water ziet als hij een duikbril op heeft. water en lucht hebben een andere brekingsindex. vandaar dat de mens zonder duikbril niet scherp ziet onder water.