Ze leven in moerassige gebieden, meren en beken met stromend water.
Schildpadden communiceren met elkaar door specifieke geluiden uit te stoten, zo blijkt uit nieuw onderzoek. Arrausschildpadden in de Amazone stoten zeker zes soorten schelle tonen uit waarmee ze met elkaar in contact blijven tijdens specifieke activiteiten, zoals migratie en het bouwen van nesten.
Bij de paring van landbewonende schildpadden gaat het mannetje op de achterpoten staan en hijst zich met de voorpoten gedeeltelijk op het vrouwtje. De pose lijkt nog het meest op de houding die bij mensen de hondjeshouding wordt genoemd. Het mannetje maakt schokkende bewegingen en spert de bek tijdens de paring open.
Als je bijvoorbeeld een zeeschildpad probeert op te pakken, kan hij je uit zelfverdediging bijten. Zeeschildpadden kunnen bacteriën en ziektes bij zich dragen die schadelijk kunnen zijn voor de mens.
Een landschildpad leeft van nature solitair dus hou dit dier ook alleen. Een koppel of groep van maximum drie dieren kan samen worden gehouden, mits ze veel ruimte hebben en voor alle dieren een zonne- en schuilplek voorzien wordt.
Het kan OK zijn om meerdere schildpadden in de juiste ruimte te huisvesten, maar schildpadden als soort moeten alleen leven en niet met andere huisdieren omgaan . Uw andere huisdieren kunnen het risico lopen om Salmonella en andere ziektes van schildpadden op te lopen, dus ze mogen niet met elkaar omgaan.
Schildpadden zijn intelligente dieren met een goed geheugen. Van in gevangenschap levende soorten is bekend dat ze zelfs kunnen leren. Ook kunnen schildpadden zich over grote afstanden oriënteren, zoals dit bij zeeschildpadden voorkomt die altijd terugkeren naar dezelfde stranden om eieren te leggen.
De meest voorkomende ziektekiem die door schildpadden wordt verspreid, wordt Salmonella genoemd . Mensen kunnen Salmonella krijgen door in contact te komen met schildpadden of hun leefgebieden. Kleine schildpadden zijn vooral een probleem, omdat kinderen deze dieren eerder in hun bek stoppen, ze kussen en hun handen niet wassen nadat ze ze hebben aangeraakt.
Wie een schildpad als huisdier wil aanschaffen, moet altijd in het achterhoofd houden dat landschildpadden tot 70 jaar, en middelgrote exemplaren zelfs tot wel 120 jaar oud kunnen worden.
In principe zouden muskusschildpadden individueel gehouden kunnen worden, maar ze hebben meer variatie in paren of drietallen. Afhankelijk van het mannetje kan het permanent in paren houden erg stresserend zijn voor het vrouwtje, zowel wat betreft het stalken van het mannetje als het produceren van eieren.
De onderkant van het schild van een schildpad (plastron genoemd) wordt ook gebruikt als indicator voor het bepalen van het geslacht. Mannelijke schildpadden hebben een concaaf (naar binnen gebogen) plastron, terwijl vrouwtjes een plat plastron hebben . Deze vormen stellen mannelijke schildpadden in staat om gemakkelijker een vrouwtje te bestijgen tijdens de paring, en ze geven vrouwtjes meer ruimte om eieren inwendig vast te houden.
Zeeschildpadden lopen ziektes op door de giftige stoffen die in het water terecht komen. De schildpadden zien stukjes plastic aan voor voedsel, wat vaak de dood als gevolg heeft. Ook stikken ze in plasticafval en komen ze vast te zitten in oude visnetten. Dit zorgt er voor dat de dieren verdrinken.
Voortplanting. De paring vindt plaats in zee, waarbij de schildpadden elkaar vaak in de nek bijten.
Een schildpad kan bijvoorbeeld zijn kop op en neer bewegen om agressie te tonen, of hij kan zijn nek uitstrekken om onderwerping te tonen. Schildpadden gebruiken aanraking ook als een vorm van communicatie, waarbij ze elkaar vaak aanraken met hun flippers of snavels om genegenheid te tonen of om dominantie vast te stellen.
Als het vrouwtje ook tot paren bereid is komt het tot de eigenlijke hofmakerij. Opgewonden zwemt het mannetje om het vrouwtje heen en brengt haar voortdurend in het nauw. Dan zwemt het mannetje van voren op het vrouwtje toe en strekt daarbij zijn voorpoten uit.
Zeeschildpadden en dolfijnen zijn wat lastiger, omdat sommige dolfijnen agressief kunnen worden tegenover de schildpadden. Veel kleinere soorten dolfijnen kunnen echter wel en zijn/zijn succesvol gehuisvest bij zeeschildpadden . Grote groene schildpadden zouden het ook prima moeten doen met tuimelaars (als de persoonlijkheden het toelaten).
Het verschil tussen een mannelijke en een vrouwelijke schildpad is goed te zien. Mannetjes hebben een langere staart, lange nagels aan hun voorpoten en blijven kleiner dan vrouwtjes.Bij volwassen mannetjes kleurt het schild soms zwart.
Het schildpadje klautert uit de nestkuil. Moeder en vader zijn nergens te bekennen. Een schildpadje moet het zich zelf zien te redden.
Landschildpadden zijn van nature solitaire dieren die het liefst alleen leven, hierdoor wordt het sterk aanbevolen om ze individueel te houden.
Sommige schildpadden kunnen zelf je hand eraf bijten: bijtschildpadden kunnen dat!
Schildpadden lijken misschien huisdieren die weinig onderhoud nodig hebben, maar degenen die er eentje in huis willen halen, moeten er rekening mee houden dat ze jaren (soms decennia) aan gespecialiseerde zorg nodig hebben . Schildpadden kunnen ook ziektes overbrengen. Net als alle wilde dieren horen deze reptielen thuis in hun natuurlijke habitat.
Je zou het misschien niet denken, maar schildpadden hebben ook gevoel in hun schild. Als je ze aait, kunnen ze dat bijvoorbeeld voelen. En ze kunnen ook jeuk hebben.
Dus in het wild bemoeien schildpadden zich over het algemeen met hun eigen zaken en tonen ze geen creativiteit of innovatie. Echter, in tests hebben schildpadden aangetoond dat ze door doolhoven kunnen navigeren - sommigen geloven dat ze hier beter in zijn dan ratten. Ze hebben ook een geheugen dat tot wel 8 maanden mee kan gaan.
Schildpadden kunnen vet opslaan.
Maar het kan zeker! De hoeveelheid vet kun je meten aan de zijkant van het schild, bij de achterpootjes. Als het daar helemaal uitpuilt, dan zijn ze "te dik". Is er een heel gat de diepte in, dan hebben ze juist een tekort aan voeding.
Lekkernijen zijn bijvoorbeeld andijvie, brandnetels, gras, paardenbloem, witloof, weegbree en spinazie. Waterschildpadden daarentegen zijn alleseters en zullen zowel dierlijk voedsel (wormen, garnalen, insecten en zelfs rauwe biefstuk) als waterplanten en groenten naar binnen werken.