waarom onvrijwillige zorg noodzakelijk en proportioneel is; hoe het toezicht is geregeld tijdens de toepassing ervan; hoe lang de onvrijwillige zorg verleend kan worden (dit is maximaal twee weken).
Het toepassen van onvrijwillige zorg wordt door de wetgever niet beschouwd als een voorbehouden handeling. Dit betekent dat onvrijwillige zorg in beginsel door iedereen mag worden toegepast zonder aanvullende voorwaarden.
Er is sprake van zorg als een cliënt of zijn vertegenwoordiger níet instemt met zorg of waartegen de client zich verzet: toedienen vocht, voeding en medicatie, medische handelingen en therapeutische maatregelen; beperking van bewegingsvrijheid (ook fixatie);
In de Wet zorg en dwang staat dat er ernstig nadeel is als er (een grote kans is op) bijvoorbeeld verwonding of levensgevaar. Er is ook sprake van ernstig nadeel als uw familielid zichzelf verwaarloost of financieel in de problemen raakt. Of als hij agressie bij anderen oproept.
Als je naaste zich verzet tegen de zorg die zorgverleners geven, noem je dat onvrijwillige zorg. Onvrijwillige zorg mag alleen worden gegeven om 'ernstig nadeel' te voorkomen. Bijvoorbeeld bij verwaarlozing of omdat je naaste een gevaar is voor zichzelf of de omgeving.
Eén daarvan is het aantal vrijheidsbeperkende maatregelen. Daaronder vallen het geven van gedwongen medicatie, het gebruiken van een stoel waaruit je niet zelfstandig kunt opstaan of een band waarmee je in bed wordt vastgelegd. Maar ook: een laag-laag-bed, een valmat en een sensor.
De zorgverantwoordelijke is een ter zake kundige arts of iemand die valt 'binnen een categorie die door de minister is aangewezen als deskundig'. De zorgaanbieder wijst vervolgens aan wie dat binnen de zorgorganisatie kan zijn.
Daarvoor hebben het CIZ en de rechter een medische verklaring nodig. Hierover nemen we contact met u op. Een onafhankelijke arts ziet uw familielid en kijkt of (onvrijwillige) opname geschikt kan zijn. Deze arts stelt dan de medische verklaring op.
Dit zijn alle maatregelen die de patiënt en zijn omgeving beschermen. Er zijn veel verschillende manieren om een patiënt in zijn vrijheid te beperken. Bijvoorbeeld door het plaatsen van een bedhek, een bewegingsmelder of een kussen met sensor die een alarm geeft als de patiënt opstaat.
De Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) gebruikt een brede definitie: vrijheidsbeperking omvat alle maatregelen (fysiek en verbaal) die de vrijheid van cliënten beperken. Het gaat dus om: fysieke maatregelen (afzondering, onrustbanden, verpleegdekens, tafelbladen) medicatie die het gedrag beïnvloedt.
Onvrijwillige zorg of opname kan nodig zijn als er gevaar (ernstig nadeel) dreigt voor de persoon zelf of anderen. Het CIZ (Centrum Indicatiestelling Zorg) verzoekt de rechter een rechterlijke machtiging te verlenen (tot opname en verblijf) of een inbewaringstelling te verlengen.
Zorg wordt als onvrijwillig gezien als de cliënt niet heeft ingestemd met zorghandelingen of als de cliënt zich er tegen verzet. Bij wilsbekwame cliënten die er zélf om vragen mogen vrijheidsbeperkende maatregelen, zoals het op slot doen van de deur, wel toegepast worden in de thuissituatie.
Dilemmamethode: De dilemmamethode is bedoeld als een ethische gespreksmethode, met andere woorden: het gaat erom te kunnen beoordelen of er een goede afweging wordt gemaakt en met collega's te bespreken op welke wijze goede zorg verleend kan worden.
Het kunnen handelingen of interventies zijn, maar ook regels die door zorgverleners aan een cliënt onder dwang worden opgelegd. Onder dwang wordt elk handelen begrepen waarvoor geen toestemming is gegeven door een verzorgde of, bij wilsonbekwaamheid, diens wettelijke vertegenwoordiger.
Samenvatting. Als een patiënt gevaarlijk is voor zichzelf of zijn omgeving als gevolg van zijn psychische toestand, kan de arts middelen of maatregelen toepassen. Dit houdt in dat hij de patiënt bijvoorbeeld fixeert, of tegen zijn wil medicijnen of voeding toedient.
Zorgaanbieders die onvrijwillige zorg verlenen aan cliënten op wie de Wzd van toepassing is, moeten hierover gegevens aanleveren bij de inspectie. Het gaat om een digitaal overzicht en (via het jaarverslag) een analyse onvrijwillige zorg.
Als er verzet is, vragen wij de rechter om een beslissing te nemen. Daarvoor hebben het CIZ en de rechter een medische verklaring nodig. Hierover nemen we contact met u op. Een onafhankelijke arts ziet uw familielid en kijkt of (onvrijwillige) opname geschikt kan zijn.
Medewerkers in de ouderenzorg, geestelijke gezondheidszorg, verstandelijk gehandicaptenzorg en de thuiszorg passen vrijwel dagelijks maatregelen toe die de vrijheid van hun cliënten beperken. Denk aan het gecamoufleerd toe- dienen van medicijnen of het met Zweedse banden voorkomen dat cliënten uit bed vallen.