De eenvoudige formule is: veilige werklast = breuklast / veiligheidsfactor ofwel WLL = MBL / SF. Vaak wordt een veiligheidsfactor 5 gebruikt, dus als de breuklast (MBL) 10000 kg is, dan is de veilige werklast (WLL) 2000 kg.
De veiligheidsfactor wordt berekend als de verhouding vloeigrens / von Mises equivalente spanning . De von Mises spanning is een goede voorspeller van falen, met name voor ductiele materialen zoals staal en aluminium. De factor moet groter zijn dan 1 om het ontwerp acceptabel te maken.
Veiligheidsmarge = break-even omzet ÷ netto omzet. De procentuele afstand van de werkelijk gerealiseerde omzet tot de gecalculeerde break-even omzet. Biedt een maatstaf voor de kwetsbaarheid van de onderneming door fluctuaties in de omzet.
De veiligheidsfactor is een maatstaf die wordt gebruikt om de betrouwbaarheid van een ontwerp, constructie of berekening te waarborgen. Het vertegenwoordigt de verhouding tussen de maximale toelaatbare belasting die een systeem kan weerstaan en de werkelijke verwachte belasting.
Er zijn twee hoofdmanieren om veiligheidsfactoren toe te passen: lastzijde en sterktezijde . Lastzijde veiligheidsfactoren verhogen de ontwerpbelasting door deze te vermenigvuldigen met de veiligheidsfactor. Bijvoorbeeld, als de nominale belasting 80 kN is en de veiligheidsfactor 1,25, dan is de ontwerpbelasting 80 x 1,25 = 100 kN.
De veiligheidsfactor wordt gedefinieerd als de verhouding van de ultieme tot de werkspanning (in het geval van bros materiaal) . De veiligheidsfactor kan ook worden gedefinieerd als de verhouding van de weerstandskracht tot de falingsveroorzakende kracht.
Veiligheidsfactor (SF) is de verhouding tussen de breeksterkte van een product en de werklastlimiet. Bv: een veiligheidsfactor van 5:1 betekent dat de breeksterkte van een product vijf keer hoger is dan de werklastlimiet .
De eenvoudige formule is: veilige werklast = breuklast / veiligheidsfactor ofwel WLL = MBL / SF. Vaak wordt een veiligheidsfactor 5 gebruikt, dus als de breuklast (MBL) 10000 kg is, dan is de veilige werklast (WLL) 2000 kg.
Bijvoorbeeld, componenten waarvan het falen kan leiden tot aanzienlijk financieel verlies, ernstig letsel of overlijden, kunnen een veiligheidsfactor van vier of hoger gebruiken (vaak tien). Niet-kritieke componenten kunnen over het algemeen een ontwerpfactor van twee hebben.
Een veiligheidsfactor kleiner dan 1 geeft aan dat er een soort van falen zal optreden (hetzij permanente vervorming of breuk). Een veiligheidsfactor van exact 1,0 betekent dat de werkelijke spanning gelijk is aan de materiaalsterktelimiet, dus het ontwerp staat op de rand van falen.
Wat is de formule voor de veiligheidsmarge? In de boekhouding wordt de veiligheidsmarge berekend door het break-evenpuntbedrag af te trekken van de werkelijke of begrote verkopen en dit vervolgens te delen door de verkopen ; het resultaat wordt uitgedrukt als een percentage.
De veiligheidsmarge houdt je belangrijke ontwerpdetails veilig. Zorg ervoor dat teksten, logo's en andere belangrijke elementen minstens 3 mm vanaf de snijrand blijven. Deze veiligheidsmarge voorkomt dat iets per ongeluk wordt weggesneden als er een minimale afwijking optreedt tijdens het snijden.
Winstmarge in de verkoopprijs berekenen: Winstmarge in de verkoopprijs = (verkoopprijs – inkoopprijs) / verkoopprijs.
De "veiligheidsfactor" is de verhouding tussen de kracht die op een component in een systeem wordt uitgeoefend en de minimale breeksterkte van het component. Om de veiligheidsfactor te berekenen, deelt u de minimale breeksterkte van de versnelling door de maximale kracht die deze zal weerstaan .
Veiligheidsfactoren
De veiligheidsfactor is de verhouding tussen de sterkte van de versnelling en de kracht die op de versnelling wordt uitgeoefend . Als bijvoorbeeld een touw met een nominale waarde van 5.000 lbs een last van 500 lbs ondersteunt, is de veiligheidsfactor 10:1 (d.w.z. 5.000 gedeeld door 500).
Een goede waarde voor de factor veiligheid hangt af van de toepassing. Voor toepassingen met een laag risico is een FoS van 1,5 tot 2,0 vaak voldoende. Voor systemen met een hoog risico of kritieke systemen zoals lucht- en ruimtevaart of medische apparaten is echter doorgaans een FoS van 4,0 of hoger vereist om maximale veiligheid te garanderen.
De veiligheidsfactor wordt weergegeven als een verhouding. Bijvoorbeeld, als uw apparatuur 2.000 kg moet tillen en de veiligheidsfactor is 4:1, dan is de apparatuur ontworpen voor 8.000 kg . De veiligheidsfactor is afhankelijk van de materialen en het gebruik van de apparatuur.
Veiligheidsfactor (SF)
is een term die een verhouding aangeeft tussen WLL en MBL, d.w.z. hoeveel sterker de apparatuur is vergeleken met waarvoor deze is ontworpen. De veiligheidsfactor wordt gespecificeerd in de norm voor elk hefbereik en ligt meestal tussen 4:1 en 7:1 . De maximale belasting kan dus worden berekend als WLL = MBL/SF.
De veiligheidsfactoren op basis van de statische belasting (de contractbelasting plus het gewicht van de cabine, kabels, contragewichten en vergelijkbare onderdelen) die moeten worden gebruikt bij het ontwerp van lifthijsmachines, bedragen minimaal acht voor smeedijzer of staal en tien voor gietijzer, gegoten staal of andere materialen .
Om de veiligheidsfactor te berekenen, deelt u de rekgrens van het materiaal door de werkelijke spanning waaraan het onderdeel wordt blootgesteld .
Over het algemeen is de ultieme veiligheidsfactor Ultimate load/applied load , en voor yield SF is Yield load/applied load. Spanningen zijn mogelijk niet lineair gerelateerd aan de belasting vanwege lokale plasticiteitseffecten.
Met de formule k * σ * √ (R + L) kun je de veiligheidsvoorraad berekenen. Hiervoor wordt de doorlooptijd vermenigvuldigd met de afwijking tussen de voorspelling en de werkelijke verkoop en vervolgens vermenigvuldigd met het door het management bepaalde serviceniveau.
Deze meervoudige gebruiks-/meervoudige reistassen hebben een veiligheidsfactorverhouding van 6:1, wat betekent dat ze zes keer hun nominale veilige werklast kunnen dragen . Net als 5:1 SFR-tassen wordt het niet aanbevolen om 6:1 SFR-tassen te vullen boven hun SWL, omdat dit kan leiden tot een onveilige werkomgeving.
Definitie: De veiligheidsfactor of gebruikscoëfficiënt is het cijfer dat aangeeft hoeveel keer MINDER dan de minimale breuklast je een bepaald onderdeel in veilige omstandigheden mag belasten.
Veiligheidsfactor wordt meestal uitgedrukt als een verhouding of een percentage. Een veiligheidsfactor van 2 betekent bijvoorbeeld dat de constructie twee keer zoveel belasting kan weerstaan als waarvoor deze is ontworpen, of dat deze een veiligheidsmarge van 100% heeft. Een typisch veiligheidsfactorbereik ligt tussen 1,2 en 4 , afhankelijk van het type constructie en belasting.