Het zit op plekken waar veel druk op uw huid komt, bijvoorbeeld onder uw voet. Zo beschermt het eelt de huid. Als de druk op een plek op de voet te groot wordt kan een likdoorn ontstaan. Dat is een plek waar het eelt heel dik wordt en naar binnen groeit.
Hoe ziet een beginnende likdoorn eruit? Een beginnende likdoorn herken je aan een meestal geelachtige, ronde verdikking van de huid. Vaak zit deze in de buurt van de tenen en is de plek enkele millimeters groot.
Je voelt een ongemak bij directe druk tijdens lopen. Een likdoorn zit meestal dicht tegen het bot aan. Het centrum van de likdoorn ligt wat dieper in de huid en kan erg hard zijn.
De likdoorn zit vrijwel altijd dicht tegen het bot aan, juist op deze plekken is de likdoorn natuurlijk erg pijnlijk. Het zijn meest cirkelvormige verhoornde delen die een beetje gelig van kleur zijn. Het centrum kan wat dieper in de huid liggen en erg hard zijn, wat de pijn veroorzaakt.
Likdoorns kunnen behandeld worden door de hoornlaag los te weken met salicylzuur. Het aanbrengen van een gelpleister, om de druk weg te nemen, gedurende voldoende lange tijd laat toe dat de likdoorn verweekt en spontaan verdwijnt. De likdoorn kan worden weggesneden door een pedicure om de pijn weg te nemen.
Een likdoorn verdwijnt meestal niet vanzelf en kan steeds pijnlijker worden. Er zijn een aantal manieren waarop je het zelf kunt behandelen.
Wegnemen van de druk
Likdoorns kunnen verdwijnen door ze af te plakken met een zachte likdoornpleister of een ringvormige likdoornpleister, zodat de druk wordt weggenomen. Bij likdoorns tussen de tenen kunnen daar gaasjes of ander zacht materiaal tussen gedaan worden.
De plek is maximaal enkele millimeters groot. Een likdoorn kan ook aanwezig zijn onder het eelt. Soms is een likdoorn niet direct van buitenaf zichtbaar. Een likdoorn kan pijnlijk zijn en bevindt zich meestal op een van de volgende plaatsen: op de voetzool, de bovenzijde van de tenen, op de teentop en tussen de tenen.
De schoen drukt de eeltknobbel in de huid. Dit kan pijn doen, vooral bij lopen. Een ander woord voor likdoorn is eksteroog. Bij kinderen zijn plekken die op likdoorns lijken meestal geen likdoorns, maar wratten.
Er zijn eigenlijk geen verschillen tussen een likdoorn en een eeltpit, beide benamingen worden door elkaar gebruikt. Er is ook geen verschil tussen een likdoorn, eeltpit, clavus of eksteroog. Het draait hier allemaal om eelt dat door druk van buitenaf de voet ingroeit.
Breng een Hansaplast Likdoornpleister aan op de likdoorn. Het midden van de ring plaats je direct bovenop de likdoorn. Laat de pleister inwerken en verwissel de pleister na twee dagen. Na ongeveer vier dagen kun je de eksteroog veilig verwijderen.
Bij behandeling duurt het meestal twee tot vier weken voordat de likdoorns verdwijnen. In ieder geval is het belangrijk om je voeten te verzorgen. Dit doe je door ze goed te wassen, te drogen en ze regelmatig te hydrateren.
Eksterogen kunnen geen kwaad, maar ze doen flink pijn als er druk op zit.
Het zwart puntje is een naar binnen gegroeide eeltkern in de vorm van een puntzakje, met de punt in de huid gericht. Meestal ontstaat de likdoorn in een eeltplek als gevolg van langdurige plaatselijke wrijving en druk. De kleur is glasachtig geel.
Kies werkschoenen met een hoge schokabsorptie. Werkschoenen met een goede schokabsorptie kunnen ook helpen bij het voorkomen van voetproblemen. Langdurig staan of lopen op harde oppervlakken kan leiden tot pijnlijke voeten en vermoeidheid.
Het gevaar van deze pleisters zit hem in het feit dat het gevoel van deze cliëntgroep aangetast kan zijn door neuropathie of vaatlijden. Hierdoor voelt men niet altijd wondjes die ontstaan, en dit kan al binnen een paar uur plaatsvinden met likdoornpleisters. Daarbij ligt het gevaar van een infectie altijd op de loer.
“Een likdoorn is een ingegroeide eeltpit, eelt groeit dan naar binnen. Dat kan zelfs doorgroeien tot aan een bot of zenuw, en dan kan het heel erg pijn gaan doen. Symptomen zijn pijn en zwelling rond de likdoorn, en ongemak tijdens het lopen.
Ontstoken likdoorns (clavus bursitis) ontstaat als de likdoorn niet op tijd wordt verwijderd, de plaats rondom de likdoorn is rood en gezwollen. Bij een clavus bursitis vormt zich een slijmbeursje ter berscherming van het onderliggend weefsel maar door aanhoudende druk ontstaat een ontsteking.
Veel mensen noemen het ook wel een eksteroog, of klagen over een eeltpit in de voet. De Latijnse benaming voor likdoorn is clavus. Verschillende namen dus voor iets wat eigenlijk niks meer is dan een opeenstapeling van eelt. Dat eelt drukt in je huid en zorgt zo voor een hele akelige pijn.
Voor het verwijderen van een likdoorn wordt een scalpel gebruikt. Dit is een klein mesje waar de likdoorn, groot of klein, voorzichtig mee wordt weg gehaald. Je zal denken, dat zal wel veel pijn doen. In de praktijk valt dat reuze mee.
Op een likdoorn kunt u ook een likdoornring plakken, die de druk op de likdoorn vermindert. Om een likdoorn of eeltknobbel te verwijderen, kunt u deze insmeren met een zalf met salicylzuur of beplakken met een speciale likdoornpleister met salicylzuur.
Alleen door de oorzaak aan te pakken, kun je ervoor zorgen dat de likdoorn niet steeds terugkomt. Als iemand een likdoorn laat weghalen die ontstaan is door te nauwe schoenen en vervolgens weer gewoon dezelfde schoenen draagt, dat zal de likdoorn hoogstwaarschijnlijk snel terugkomen.
Vermijd waar mogelijk het dragen van slecht passende schoenen. Probeer geen schoenen te dragen die te strak, te los of te hoog zijn of slecht geplaatste naden hebben. Soorten schoenen die niet geschikt zijn voor langdurig dragen zijn onder andere hoge hakken, puntige hakken (zoals pumps), en hoge, gebogen laarzen.
Het is vaak ook mogelijk om alleen een likdoorn, een ingroeiende teennagel, eelt of een kloof te laten behandelen. Dit wordt dan een deelbehandeling genoemd. Een deelbehandeling duurt gemiddeld 10-15 minuten en kost tussen de €.12,50 en €.