De meeste zeesterren hebben simpele ogen: één aan het uiteinde van iedere arm. Met deze ogen zien de zeesterren niet scherp. Toch ontdekten onderzoekers dat sommige zeesterren dankzij die ogen het verschil zien tussen een koraalrif en het water daaromheen.
Het uiteinde van de arm van een zeester met duidelijk zichtbare buisvoetjes. Het rode puntje is het oogje.
Om hun ongewone anatomie nog verder te benadrukken, zitten hun ogen aan het uiteinde van hun armen . Hoewel hun ogen misschien niet zo gedetailleerd kunnen zien als onze ogen, kunnen ze wel verschillende tinten licht detecteren, waardoor ze door hun omgeving kunnen navigeren - waardoor ze op jacht kunnen naar voedsel en zich kunnen verstoppen voor roofdieren.
Hoewel ze geen traditionele ogen hebben, hebben zeesterren lichtgevoelige structuren aan het uiteinde van elke arm. Hierdoor kunnen ze licht en donker waarnemen, wat hen helpt bij het navigeren en het detecteren van roofdieren.
De mond van de zeester zit aan de onderkant, en zijn anus in het midden op de bovenkant.
Gewervelde dieren zoals honden, katten, vissen en vogels hebben bijvoorbeeld hersenen, maar ook krabben, insecten, ringwormen en inktvissen. Maar een paar dieren, zoals sponzen en anemonen, hebben geen hersenen.
Deze dieren hebben écht geen hart
O.a. zeesterren, kwallen en zeekomkommers hebben helemaal geen gespierde pomp nodig om hun lichaam van zuurstof te voorzien.
Volgens de Wet op dierproeven valt onderzoek met ongewervelde dieren, zoals insecten, kreeften en zeesterren, niet onder proefdieronderzoek. De wet beschouwt ongewervelde dieren -die geen ruggengraat hebben- als dieren zonder een (grote) hersencapaciteit, die ook geen stress of pijn ervaren.
De zeesterren houden het niet lang vol op het droge, na een paar minuten worden ze slap en gaan ze dood. Wie de diertjes wil redden, kan ze een handje helpen. "Zie je ze aanspoelen?Dan kun je ze gewoon oppakken en terug in de zee leggen", aldus de bioloog.
Alle andere diergroepen hebben een verzameling van losse groepen zenuwcellen. Maar hoe weten we hoe slim dieren zijn? De octopus heeft een korte- en langetermijngeheugen en een complex zenuwstelsel. Sponzen hebben helemaal geen zenuwcellen.
De "kop" van een zeester, zo ontdekten de onderzoekers, bevindt zich niet op één plek . In plaats daarvan zijn de kopachtige gebieden verspreid, met enkele in het midden van de zeester en in het midden van elke ledemaat van zijn lichaam.
Hoe bestuurt een hersenloze zeester zijn armen en voetjes? Zeesterren hebben dan wel geen hersenen, maar wel zenuwen. Midden in het lichaam zit een ringzenuw. Vanuit deze centrale zenuw lopen zenuwen de armen in.
Zeesterren kennen geen paring; zowel mannetjes als vrouwtjes laten grote hoeveelheden eicellen en zaadcellen wegzweven met de stroming. Bevruchting vindt plaats als eitjes en zaadcellen elkaar tegenkomen.
De maximale leeftijd van zeesterren is ongeveer 35 jaar, alhoewel van veel soorten de maximale leeftijd niet bekend is. De meeste soorten worden waarschijnlijk tussen de vier en zes jaar oud.
Soms bijten ze een hele poot af! Maar ook in Nederland zie je zeesterren met minder dan vijf poten. Bij zeesterren kunnen verloren armen na verloop van tijd weer aangroeien. Dit maakt de zeester tot een heel bijzonder dier.
Vijanden van de zeester is de wulk, grote krabben, zeemeeuwen, maar ook kannibalisme is onder jonge zeesterren een veel voorkomend verschijnsel.
Iedereen moet begrijpen hoe belangrijk het is om zeesterren niet aan te raken en niet uit de zee te halen. De reden dat zeesterren buiten het water sterven, is dat ze niet kunnen ademen.Dit leidt tot koolstofdioxidevergiftiging en uiteindelijk verstikking . Een andere veelvoorkomende doodsoorzaak is stress door ze te veel aan te raken.
Zeesterren eten
In Nieuw-Zeeland is het een stuk gebruikelijker om de zeedieren te nuttigen, na een paar minuten roosteren op het vuur. Vooral op het Noordereiland is foerageren – oftewel: het zelf zoeken naar voedsel in de omgeving – nog steeds een traditie van Maori-stammen, de eerste bewoners van Nieuw-Zeeland.
Houd er rekening mee dat zeesterren, net als alle huisdieren, veel stimulatie nodig hebben om gelukkig en gezond te blijven ! De bodem van de tank van een zeester moet verschillende oppervlakken hebben, waaronder zand, stenen en koraal, om de zeester bezig te houden.
In tegenstelling tot andere dieren zijn er geen zuurstofbindende pigmenten in de bloedvloeistof aanwezig. De bloedvloeistof van zeesterren is hierdoor kleurloos en de vloeistof wordt daarom niet gezien als 'echt' bloed.
Kwallen komen voor in zout water en kunnen u steken.Zo'n steek kan erg pijnlijk zijn. De enige kwallen die in de Noordzee giftig zijn, zijn de kompaskwal en de haarkwal. Vaak geven steken van deze kwallen lichte klachten, maar in de grotere oceanen komen er kwallen voor die zeer giftig zijn.
Dat gebeurt meestal in de winter en bij storm. Dan worden de zeesterren losgerukt van de zeebodem. Door de lage temperatuur raken ze versuft en kunnen ze zich niet terug vasthechten aan de bodem waardoor ze hulpeloos blijven ronddrijven.
Een octopus heeft drie harten
Met je hart moet je zuinig zijn, wij mensen hebben er namelijk maar één van. Octopussen hebben niet een, twee maar drie harten. Daarvan is eentje het hoofdhart, dat bloed door het hele lichaam pompt. De andere twee bijharten pompen de zuurstof van de kieuwen naar het hoofdhart.
Omdat zeesterren koudbloedig zijn, hebben ze snel last van de warmte. Vooral zeesterren die in de branding leven hebben het zwaar; soms moeten ze wel zes uur zonder verkoelend water zien te overleven. Als de sterren tijdens deze droogte te lang in temperaturen van meer dan 35 graden moeten leven, sterven ze vaak.
Het smaakt een beetje naar vis, maar eigenlijk is het best lekker.