Hoewel je de intelligentie van vissen niet kan vergelijken met die van mensen, mogen we het verstand van vissen zeker niet onderschatten. Er bestaan heel wat soorten vissen, en de ene soort is allicht wat slimmer dan de andere.
Zo hebben vissen net als zoogdieren een hersengedeelte dat het ruimtelijk geheugen mogelijk maakt. Ze kunnen bijvoorbeeld in korte tijd de weg leren te vinden in een doolhof. En ze herinneren zich die route maanden later nog steeds.
De goudvis kan, in tegenstelling tot wat velen denken, prima langere tijd dingen onthouden en zelfs tot op zeker niveau leren.
Vissen weten na 12 dagen nog altijd waar ze voedsel kunnen vinden. Veel mensen denken dat vissen een geheugen hebben als een zeef en niets langer kunnen onthouden dan 30 seconden. Maar uit recent Canadees onderzoek blijkt dat dat helemaal niet klopt.
"Vele vissoorten zijn in staat tot dezelfde intellectuele prestaties als ratten of muizen." Webster ontdekte dat op grond van een aantal experimenten waarbij hij naging hoe kleine vissen erin slagen te ontsnappen aan grote en gevaarlijke soortgenoten.
Ze kunnen vooral de kleuren zien die in hun natuurlijke omgeving veel voorkomen. Sommige diepzeevissen zien alleen blauw licht, andere soorten ook groen, rood en ultraviolet. Op het eerste gezicht lijken vissenogen heel anders dan de onze. Tamelijk plat, glad en zonder oogleden.
Zeedieren kunnen in de donkere, troebele onderwaterwereld nauwelijks op hun zicht afgaan, en dus kunnen zij over het algemeen uitstekend horen. Vissen, bijvoorbeeld, detecteren moeiteloos alle geluiden met een frequentie tussen dertig en vijfhonderd Hertz.
Helaas zijn er nog steeds dierenliefhebbers die moeite hebben om te geloven dat vissen zelfbewust zijn en gevoelens hebben. Ze lijken namelijk expressieloos (net zoals veel katten). Voor wetenschappers is het echter duidelijk dat vissen niet alleen emoties hebben, maar ook zeker vatbaar zijn voor een depressie.
Of het echt zielig is voor de vis en of hij zich verveelt is moeilijk te beantwoorden. Een feit is wel dat de vissen tot meer in staat zijn dan de meeste mensen denken, en dat ze zich bepaalde dingen kunnen herinneren tot wel drie maanden of langer.
Gewervelde dieren zoals honden, katten, vissen en vogels hebben bijvoorbeeld hersenen, maar ook krabben, insecten en inktvissen. Dieren zoals ringwormen, slakken, sponzen, anemonen en kwallen hebben geen hersenen. De grote hersenen Het grootste deel van onze hersenen noemen we (niet verrassend) de grote hersenen.
“Of je vis depressief is, kan je niet echt weten” zegt biologe Gudrun De Boeck van de Universiteit Antwerpen “maar wel kan je zien of hij zich goed of niet goed voelt.” Een vis die niet lekker in zijn vissenvel zit, zweeft bijvoorbeeld net boven de bodem en beweegt weinig.
Er zijn grotere temperatuursverschillen dan in een gewoon aquarium, de dieren kunnen zich niet oriënteren, er is te weinig zwemruimte, te weinig zuurstof, geen plaats voor plantjes en zand en/of steentjes. Vissen zijn dieren met gevoel en bewustzijn, zij nemen veel meer waar, dan men vroeger ooit vermoed heeft.
Volgens Tinley-gedragstherapeut Marieke heb je een blije goudvis als-ie zichzelf kan zijn. "Dit betekent dat je goed moet kijken naar het natuurlijke gedrag van een goudvis. Wat doet hij in het wild? Juist, zwemmen.
Een nieuwe studie van de University of Liverpool komt tot de conclusie dat de veel gehoorde uitspraak van vissers dat "vissen geen pijn voelen", niet klopt. Vissen voelen hoogstwaarschijnlijk wel pijn, en dat op een gelijkaardige manier als zoogdieren en dus ook mensen, zegt de studie.
Experimenten hebben vervolgens aangetoond dat vissen zenuwuiteinden hebben die pijn detecteren - nociceptoren - en dat deze pijnprikkels worden doorgegeven via de zenuwen. Wanneer de receptoren 'gestimuleerd' worden, verandert het gedrag van een vis. Vissen detecteren dus pijn en dat beantwoordt vraag 1.
Vissen hebben een hart(nr°3)
Met twee kamers. In de bloedsomloop komt het hart net voor de kieuwen. Zuurstofarm bloed wordt door de kamer, het ventrikel, naar de kieuwen gepompt waar de uitwisseling van zuurstof en koolstofdioxide gebeurt.
Onderzoek in 2003 heeft aangetoond dat goudvissen in ieder geval een geheugen hebben van 3 maanden. Ze kunnen onder meer bepaalde vormen, kleuren en geluiden onthouden.
Goed nieuws voor vissen wereldwijd! Ook zij kunnen dronken worden. Onderzoek toont aan dat vissen gevoelig zijn aan lage pH waarden. Wanneer deze onder de acht vallen, beginnen vissen zich vreemd te gedragen.
Niet alleen zoogdieren zoals wij, maar ook vogels, vissen en mogelijk kreeften. Wie niet kan praten, voelt geen pijn, was lange tijd het adagium in de wetenschappelijke wereld. Tot de jaren 1980 opereerden artsen baby's die nog niet konden praten zonder verdoving.
Ze kunnen kreunen, grommen, kwaken, donderen, sissen, fluiten, schreeuwen en huilen. Ze ratelen met hun botten en knarsen met hun tanden. Vissen hebben geen stembanden. Ze gebruiken allerlei andere delen van hun lichaam om geluid te produceren, zoals het laten trillen van spieren tegen de zwemblaas.
Het korte antwoord is ja, vissen slapen. De manier waarop ze slapen is echter totaal anders dan bij mensen, zoogdieren en de meeste andere dieren. Tijdens het slapen komen de meeste vissen in een rusttoestand waarin ze stil blijven, een lagere stofwisseling hebben, minder ademhalen en minder hersenactiviteit hebben.
Een vis heeft kieuwen, die dezelfde functie hebben als de longen bij een mens. Komt een vis uit het water, dan zijn de kieuwen niet in staat om zuurstof op te nemen en zal de vis stikken. Ergo: een vis uit het water 'verdrinkt' op dezelfde manier als een mens in het water.
Vissen communiceren met elkaar middels een geheime taal die bestaat uit gegrom, gekwetter en pop-geluiden. Dat hebben wetenschappers ontdekt. De vissen gebruiken hun taal om hun geliefde te verleiden, anderen voor gevaar te waarschuwen of de te zwemmen route aan te duiden.