U en uw broers en zussen delen niet precies hetzelfde DNA. Bij een genealogische DNA-test wordt uw unieke DNA gebruikt om uw etniciteit te bepalen. De verschillen tussen de kinderen zijn vaak klein, maar dat hoeft niet altijd zo te zijn. Dit betekent niet dat er iets aan de tests mankeert of dat ze onnauwkeurig zijn.
De additieve genetische relatie tussen volle broers en volle zussen is 0.5, omdat ze gemiddeld 50% van hun DNA delen. De additieve genetische relatie tussen twee dieren is de hoeveelheid DNA die ze gemeenschappelijk hebben omdat ze familie van elkaar zijn. Nakomelingen delen hetzelfde DNA.
Het is namelijk zo dat kinderen de helft van het DNA profiel van hun ouders overerven. In theorie kan het dus zijn dat broers en zussen precies de andere helft van het DNA van hun ouders hebben geërfd en dus is statistisch niet vast te stellen of zij dezelfde vader of ouders hebben.
Hoe meer DNA je met een iemand deelt, hoe recenter je gemeenschappelijke voorouder was. Je deelt ongeveer 50% van je DNA met je ouders en kinderen, 25% met je grootouders en kleinkinderen, en 12,5% met je neven, ooms, tantes, neven en nichten.
Je moeder geeft je van al haar 23 chromosomenparen één helft door. De chromosomen in elk van haar paren hebben vóór je geboorte al genen met elkaar uitgewisseld, maar het resultaat verandert niet – de helft van je chromosomen krijg je van haar. De andere helft komt van je vader. Dat geldt ook voor je broers en zussen.
Wetenschappers van de UNC School of Medicine hebben aangetoond dat er evenveel DNA van vaders als moeders in kinderen belandt, maar dat de genen van de vader dominant zijn.
Of je biologisch familie van elkaar bent, kun je alleen weten door DNA-onderzoek te laten doen. Dit noem je een verwantschapstest. Als je dezelfde vader of moeder hebt, zijn je broers en zussen je biologische familie.
Tien generaties terug in de stamboom (dat is 250-300 jaar geleden) zijn er al 1024 voorouders; twintig generaties terug (500-600 jaar geleden) ruim een miljoen stamboomvoorouders. Dit is volgens De Knijff de instinker: “U kunt, maar dat hoeft niet, van ieder van deze miljoen voorouders een beetje DNA hebben.
In de spreektaal worden de kinderen van je achterneven en achternichten je achterachterneven en achterachternichten genoemd. Voor iedere generatie komt er dan een keer 'achter' bij. De kleinkinderen van je achterneven en -nichten zijn dan je achterachterachterneven en -nichten, enz.
Een kind erft precies 50% DNA van de vader en 50% van de moeder, en deelt met ieder van hen dus precies 50% van het DNA. Met een halfbroer of -zus deel je echter gemiddeld 25%.
Meestal kost zo'n DNA-test tussen de €50 en de €200. Maar let op: soms komen hier ook nog abonnementskosten bij, die kunnen variëren van €80 tot wel €350 per jaar.
In principe kunnen wetenschappers ook het kern-DNA in de eicel vervangen door kern-DNA uit een zaadcel, waardoor je een kind (een zoon) zou kunnen krijgen met één moeder (die dan geen kern-DNA heeft bijgedragen) en twee vaders.
"Hoe meer verschillende locaties op de chromosomen onderzocht worden, hoe groter de betrouwbaarheid. Een van de aanbieders geeft aan dat bij het onderzoeken van 25 locaties er een betrouwbaarheid is van 99,9999 procent."
Ook of je sproeten hebt, of moedervlekken. Je erft je genen van je ouders. Van elk gen erf je twee kopieën: één van je vader en één van je moeder. Ook de genen van je grootouders en verre voorouders hebben invloed op de kleur van je huid.
Als mensen exact hetzelfde DNA hebben, zouden deze er ook identiek uitzien. Er zijn echter zoveel variaties in het DNA dat het onmogelijk is om twee mensen te vinden met exact hetzelfde DNA. Je krijgt ook steeds de helft van het DNA van je vader en de helft van je moeder.
Ons eigen DNA is een combinatie van het DNA van onze ouders. De ene helft komt van je vader, de andere helft van je moeder. Maar in het DNA van iedereen zitten al bij de geboorte variaties die je bij geen van de ouders terugvindt. Dit zijn de novo mutaties; 'nieuwe' mutaties (veranderingen) die alleen het kind heeft.
Er wordt gesproken van consanguïniteit als (huwelijks)partners door afstamming van een of meer gemeenschappelijke voorouder(s) verwant zijn aan elkaar. Het gaat hierbij bijvoorbeeld om neef en nicht (gezamenlijke grootouders), of om achterneef en achternicht (gezamenlijke overgrootouders).
Verklaring onder ede als neef en nicht willen trouwen
Neef-nichthuwelijken mogen in Nederland alleen plaatsvinden als er een beëdigde verklaring is van beide partners dat zij uit vrije wil toestemming geven voor het huwelijk. De voorwaarde geldt ook voor huwelijken van mensen van hetzelfde geslacht.
Het kind van een neef of nicht is een achterneef/achternicht.
Bij Eukaryoten (de "hogere" organismen zoals planten, dieren, schimmels en protisten) bevindt zich het belangrijkste DNA in de celkern (nucleus - vandaar ook nucleïnezuur). Daarnaast is er DNA in de mitochondriën (het mtDNA) en de eventueel aanwezige plastiden (het cpDNA).
Er zijn verschillende bedrijven die DNA-thuistesten voor afstamming aanbieden. Je kunt ze zoeken op internet. Sommige van die bedrijven staan op erfelijkheid.startpagina.nl bij 'Vaderschapstesten/dna-testen'.
Tegenwoordig zouden veel Belgen en Nederlanders uit de zuidelijke gebieden van Nederland, vooral uit afgelegen en landelijke gebieden, nog steeds Keltisch DNA dragen, welke in deze landen het meest voorkwam vóór de komst van de Germaanse stammen, die hen absorbeerden dankzij hun numerieke superioriteit.
U kunt een kind erkennen als u niet de juridische ouder van het kind bent. Dat wil zeggen als u niet getrouwd bent of geen geregistreerd partnerschap heeft met de moeder. Een stiefouder kan een kind erkennen als alleen de partner ouderlijk gezag heeft over het kind.
Als de moeder weigert om mee te werken aan een DNA-onderzoek, kan de rechter desgevraagd bepalen dat de moeder medewerking moet verlenen en daar een dwangsom aan verbinden. Daarnaast kan de rechter uit de weigering om mee te werken aan een DNA-onderzoek de gevolgtrekkingen verbinden die hij gerade acht.
Verzoek ontkenning vaderschap
U stuurt een verzoek om het vaderschap te ontkennen naar de rechtbank. Hiervoor heeft u een advocaat nodig. Zowel de moeder, de vader als het kind kunnen een verzoek indienen.