Jeugdigen hebben na een scheiding gemiddeld matige problemen, blijkt uit nationaal en internationaal onderzoek. Vergeleken met jeugdigen uit intacte gezinnen hebben jeugdigen die een scheiding meemaken tweemaal zoveel problemen. Natuurlijk hebben jeugdigen uit intacte gezinnen met veel ruzie ook veel problemen.
Dit kunnen verschillende problemen zijn. Denk bijvoorbeeld aan sombere gevoelens, angstige gevoelens, een laag zelfbeeld, problemen op school, agressief gedrag, risicovolle gewoontes of problemen met leeftijdsgenoten. Een scheiding kan dus flinke negatieve effecten hebben op een kind.
Mogelijke tekenen van verdriet zijn: lusteloosheid of juist heel actief zijn, dagdromen, minder goed kunnen concentreren, snel geïrriteerd raken, niet veel eten, zich vervelen, … Eenzaamheid en een gevoel onzichtbaar te zijn. Kinderen ervaren vaak een gevoel van alleen gelaten worden.
Je zult je nog regelmatig verdrietig voelen, maar wel minder vaak dan in het eerste jaar. De verwerking van een scheiding duurt over het algemeen drie jaar. Toch is dit verwerkingsproces erg persoonlijk: sommige mensen hebben minder tijd nodig, anderen zullen er misschien nooit over heen komen.
50% van de gescheiden koppels heeft namelijk spijt van de break-up, zo meldt DailyMail! Uit onderzoek kwam naar voren dat 54% twijfelt of hij/zij de juiste beslissing heeft gemaakt en een groot deel daarvan realiseert zich dat hij/zij haar of zijn ex-partner mist en nog van diegene houdt.
Wanneer het gaat om het welzijn van de kinderen is het doorgaans bijna altijd beter om niet te scheiden. Uit recente studies blijkt dat kinderen van gescheiden ouders onder andere op sociaal en emotioneel vlak minder goed presteren en meer gedrags- en gezondheidsproblemen ondervinden.
De gevolgen van PAS kunnen voor het kind zeer ernstig zijn, van kleinere psychische klachten tot depressie, identiteitsproblemen, het niet kunnen aangaan van eigen relaties, angst, depressie, drugs- of alcoholmisbruik, valse inschattingen van de werkelijkheid, verwarring, laag zelfbeeld.
Vertel eerlijk wat je al weet, wat er gaat veranderen, hoe jullie dit gaan aanpakken. Vertel ook wat hetzelfde blijft, dat kan je kind houvast bieden. Wees ook eerlijk over wat jullie nog niet weten. Benadruk dat de scheiding jullie beslissing is en dat je kind hier niets aan kan veranderen.
Wat kost scheiden gemiddeld
Bij een gemiddelde scheiding liggen de kosten tussen € 2.000,- en € 4.000,-. Soms is een scheiding (aanvragen) echter ingewikkeld, denk aan een partner met een eigen bedrijf of een partner in het buitenland.
Je kunt eindelijk terug focussen op jezelf
Na een scheiding heb je de kans om jezelf terug te vinden en dingen te doen die je zelf écht wilt doen. Op die manier vind je terug rust en heb je de kans om het leven terug te appreciëren, iets wat je door het slechte huwelijk misschien niet meer lukte.
Het komt erop neer dat sommige mensen de hele tijd bang zijn dat ze verlaten worden, en andere mensen bang zijn dat ze zich te veel hechten aan iemand. Ja, bang om je te binden, doordat de hechting ook betekent dat je zeer veel verdriet hebt als je dan uiteindelijk toch uit elkaar gaat.
Hoe lang een depressie duurt is per persoon verschillend. De aard en intensiteit van de klachten spelen hierin ook een rol. De één is er met een paar maanden weer bovenop, de ander kampt er jaren mee.
Na een scheiding zijn jullie als ouders verplicht de kosten te betalen voor de verzorging en opvoeding van de kinderen. Bij een co-ouderschap verdelen de ouders de zorg voor de kinderen, praktisch en financieel. De kinderen zijn afwisselend bij de ene en de andere ouder en de kosten worden door beide ouders betaald.
Wanneer je beide recht hebt op een toevoeging, is de scheiding 100% gratis. Alle kosten worden dan betaald van de overheidssubsidie die je hiervoor ontvangt. Hieronder vallen de kosten van de advocaat en de proceskosten bij de rechtbank. In enkele gevallen blijft er dan nog een kleine eigen bijdrage over.
Wil je partner niet meewerken aan een scheiding? Dan kan je een eenzijdig verzoek tot echtscheiding indienen bij de rechter. Dit dien je niet zelf in, maar een advocaat. Er wordt een document opgesteld waarin je aangeeft dat het huwelijk duurzaam is ontwricht en dat dat de reden is waarom je een scheiding wenst.
Maak samen met de andere ouder afspraken over contact met je kind als die niet bij jou is. Dus bijvoorbeeld een vaste avond even bellen of skypen. Vertel je kind dat jij dit samen met de andere ouder hebt afgesproken. Dit is voor zowel jou als voor je kind heel fijn en duidelijk.
Als je wilt scheiden, als je definitief wilt scheiden, moet je dat vertellen aan je partner. Dat doe je in een persoonlijk gesprek, dus niet per brief of een Whatsappje, en je laat het ook niet door een derde doen, zoals een advocaat of een vriend. Zie het als een huwelijksaanzoek maar dan omgekeerd.
Vertel in duidelijke taal waarom jullie uit elkaar gaan en dat de scheiding niet hun schuld is. Houd je kinderen buiten de scheiding en de meningsverschillen. Vertel niet alleen jouw kant van het verhaal waarom je gaat scheiden. Doe dit ook niet na het gesprek wat jullie samen hebben gehad met de kinderen.
Accepteer de keuze van je kind, en zeg tegen je kind dat het goed is. Geef je kind het gevoel en de boodschap mee dat je van hem/haar houdt. Maak duidelijk dat je kind altijd welkom is bij je. Geef je kind het gevoel dat hij/zij bij jou terecht kan en altijd naar je toe mag komen.
Het gebrek aan contact tussen het kind en zijn ouder [1]
In het Engels noemt men dit het PAS syndrome (Parental Alienation Syndrome). In de praktijk is het PAS syndroom een gecontesteerd begrip en het syndroom is dan ook niet als dusdanig psychologisch erkend door de American Psychiatric Association.
Gedrag van de controlerende ouder:
Uitsluitende negatieve informatie over de andere ouder delen met het kind. Met smoesjes het contact tussen het kind en de andere ouder beperken. Niet of moeizaam nakomen van de (gerechtelijke) contactregeling. Ex-partner niet informeren over het welzijn en de ontwikkeling van het kind.
Wel zijn er een paar terugkerende signalen die je in de gaten kan houden. Volgens Kromwijk-Lub is een van de eerste tekenen van wegkwijnende liefde dat je je steeds meer aan elkaar gaat ergeren. Je gaat elkaar vermijden, in gesprekken wordt er kortaf gereageerd en er is minder interesse in elkaars leven.
Er heerst totaal geen goede sfeer thuis. Jullie hebben ruzie om de kleinste dingen. Zelfs een kleine onenigheid loopt uit op een keiharde ruzie. Je hebt niet eens meer zin om thuis te komen.
Wat bleek: maar liefst tweederde van de ongelukkige stellen die toch bij elkaar waren gebleven, was vijf jaar later gewoon weer blij met elkaar. Vooral de huwelijken uit de ongelukkigste categorie waren opgebloeid: 80 procent daarvan viel vijf jaar later in de categorie 'gelukkig getrouwd'.
Bij co-ouderschap wordt uitgegaan van een gelijke verdeling van de dagen dat de kinderen bij de ene of bij de andere ouder zijn. Ook wanneer de verdeling niet helemaal 50/50 is (bijvoorbeeld 60/40) wordt er nog gesproken over co-ouderschap.