Onderzoekers hebben al meerdere keren geobserveerd dat onze hersenen er niet gelijk mee ophouden wanneer ons hart tot stilstand komt. Ze blijken postmortaal zelfs nog urenlang actief te kunnen zijn.
Actieve hersencellen
De waargenomen hersenactiviteit loopt door tot wel dertig seconden nadat de persoon is overleden. Dat de hersenen nog zo veel activiteit laten zien nadat een patiënt dood is verklaard, is niet ongebruikelijk, legt Self uit.
" Sommige wetenschappers beweren dat de hersenen een korte tijd actief kunnen zijn nadat iemand sterft, misschien 7 minuten of langer . Ze weten niet zeker wat er in die tijd gebeurt, of het een droom is, herinneringen zien of iets anders. Maar als het herinneringen zijn, dan zou je zeker deel uitmaken van mijn 7 minuten of hopelijk meer. "
Als je komt te overlijden gebeurt er niks met je ziel, die verdwijnt gewoon. Op wetenschappelijk niveau zijn er ook opvattingen die zeggen dat de ziel helemaal niet bestaat. Gedachten, emoties en herinneringen van een persoon bestaan alleen maar in de hersenen en deze verdwijnen na je overlijden.
Wanneer het hart de handdoek in de ring gooit en men technisch wordt doodverklaard, kan de overleden persoon een volledig begrip van de situatie hebben en zelfs mogelijk aanwezige toeschouwers horen.
Iedereen kan de aanwezigheid van overleden mensen waarnemen maar niet iedereen heeft een gave. Ik zie het als mijn taak om mensen bewust te maken dat de dood slechts een doorgang is naar een andere dimensie. Wanneer iemand sterft, verlaat de ziel het lichaam en wordt die pure energie.
Sommige culturen denken dat geesten op aarde kunnen blijven om te waken over hun geliefden of om onafgemaakte zaken af te handelen. Hoe lang een geest op aarde blijft, kan een paar dagen tot meerdere jaren zijn. Dit is per cultuur verschillend.
U kunt bij het Nationaal Register Overledenen (NRO) persoonsgegevens opvragen van inwoners van Nederland die vanaf 1939 zijn overleden.
Hemel en hel
Sommigen geloven in de mogelijkheid van een hemel op aarde in een toekomstige wereld. In het hindoeïsme wordt de hemel Svarga loka genoemd. Er zijn zeven positieve regio's en zeven negatieve regio's waar de ziel na de dood naartoe kan gaan.
Het leven loslaten
Je zult merken dat het sterven moeilijke én mooie momenten heeft: momenten van verdriet, angst, machteloosheid, boosheid, maar ook van dankbaarheid, liefde, opoffering, humor en hoop. Welke steun je kan geven, hangt af van de persoon. Je kunt samen bidden, herinneringen ophalen of gewoon samenzijn.
Opvallende hersenactiviteit
Er werden voor en na het sterven meer zogenaamde gamma-hersengolven waargenomen. Dat zijn de hersengolven die geassocieerd worden met de hogere cognitieve functies, zoals dromen, concentreren, onthouden en bewust waarnemen.
Hoewel wetenschappelijke studies zich hebben gericht op buitenlichamelijke ervaringen (OBE's) en bijna-doodervaringen (NDE's), is er weinig bewijs om de bewering te ondersteunen dat bewustzijn de dood overleeft . Veel speculatieve theorieën stellen dat bewustzijn door verschillende hiernamaalsrealiteiten beweegt.
Onderzoekers van het Paris Brain Institute, gecoördineerd door Séverine Mahon, hebben aangetoond dat de "golf van de dood" die op het vlakke elektro-encefalogram verschijnt, diep in de cortex wordt geïnitieerd . Het verspreidt zich langzaam in dit hersengebied totdat het bewustzijn uiteindelijk wordt uitgedoofd, maar het betekent niet altijd een permanente dood.
Weefsel van organen wordt vernietigd, lichaamscellen worden in hoog tempo afgebroken, de huid verkleurt en raakt los. Vet neemt de langste tijd om te verteren, dus billen en dijen zitten er als laatste aan. Na zo'n tien jaar is alleen het skelet nog over.
Bij mensen die gaan sterven is een stokkende en onregelmatige ademhaling meestal een teken dat de dood snel dichterbij komt. De ademhaling valt dan regelmatig stil om daarna met een diepe zucht weer op gang te komen. De tijd tussen de ademteugen wordt langer en langer, soms wel tot een halve minuut.
Het hiernamaals is een voorgestelde plaats of bestaanssfeer van een leven na de dood, meestal een eeuwig leven. Dit kan de hemel zijn, maar wordt afhankelijk van de cultuur ook anders benoemd en uitgebeeld.
Een veelvoorkomende opvatting is dat de ziel na de dood opstijgt naar de hemel . Sommigen zijn er zeker van dat er na de dood geen bestaan is en geloven dat dit het leven alleen maar mooier maakt. Een nederige positie is om te accepteren dat wat er na de dood gebeurt, onkenbaar is.
In alle tradities markeren de 40 dagen na de dood niet alleen het einde van het leven, maar ook de voortzetting van de reis van de ziel. Ze herinneren ons aan de grote spirituele betekenis van het respecteren van de doden door middel van deze tijdloze rituelen.
Denk bijvoorbeeld aan een opbaring in een uitvaartcentrum, rouwcentrum, afscheidshuis of een verpleeghuis. Nabestaanden kunnen wel gebonden zijn aan openingstijden. Echter komt het steeds vaker voor dat nabestaanden vierentwintig uur per dag afscheid kunnen nemen van de overledene in een uitvaartcentrum of gasthuis.
Onderzoek bevestigt dat stervenden ons kunnen horen. Een onderzoek uit Canada werpt licht op een intrigerend aspect van het stervensproces: het vermogen van mensen in de stervensfase om geluiden waar te nemen, zelfs in hun laatste uren.
Deze tekens kunnen vlinders, regenbogen, specifieke dieren of zelfs getallen met een speciale betekenis zijn . Sommige mensen melden dat ze een gevoel van vrede of warmte ervaren wanneer ze deze tekens tegenkomen, en ze interpreteren ze als berichten van hun geliefden, die hen geruststellen dat ze nog steeds in geest aanwezig zijn.
Hoe ziet dat er uit, een teken van een overledene? Tekens kunnen op verschillende manieren gegeven worden, aldus Annet. “Zo zijn er tekens die via telepathisch contact gegeven worden. Dit zijn zintuiglijke ervaringen, waarbij de overledene gezien, gevoeld of gehoord wordt of waarbij een kenmerkende geur wordt geroken.
Wat betreft de zorg voor de 'ziel', hangt de keuze sterk af van persoonlijke overtuigingen en tradities. Sommigen geven de voorkeur aan begraven vanwege de fysieke aanwezigheid van een graf, terwijl anderen de flexibiliteit en eenvoud van cremeren waarderen.
De kracht van gesprekken met een overleden dierbare:
Het helpt ons om ons niet alleen te voelen en om ons gesteund te voelen, zelfs in hun afwezigheid. Emotionele uitlaatklep: Praten met de overledene stelt ons in staat om onze diepste emoties te uiten en te delen, zonder oordeel of terughoudendheid.
Als we sterven, scheiden onze geest en lichaam zich . Ook al sterft ons lichaam, onze geest, die de essentie is van wie we zijn, leeft voort. Onze geest gaat naar de geestenwereld, die verdeeld is in een geestenparadijs en een geestengevangenis. Voor die geesten die een goed leven hebben geleid, is het paradijs een plek om te rusten van aardse zorgen en verdriet.