Als je iemand belooft om iets (voor diegene) te doen, gebruik je in die belofte ook vaak het woord zullen. Enkele voorbeelden: Ik heb het koud – Ik zal de verwarming hoger zetten. Er is vanavond een goede film op televisie – Ik zal hem opnemen.
We gebruiken zullen als hulpwerkwoord voor de toekomende tijd (de toekomst). Dit betekent dat het altijd een ander werkwoord ondersteunt. Als een voltooid deelwoord als hulpwerkwoord dient voor een ander werkwoord, verandert het in een infinitief.
Een belofte is een toezegging iets te doen of te laten. Onder beloften kunnen ook aankomende deelnemers aan een sport worden verstaan.
Beloften in de Bijbel
Een belofte van God kun je vaak herkennen aan de woorden: 'Ik zal…', 'Hij zal…', 'Ik ben…' of 'Hij is…' Hierna volgt iets wat God belooft te zullen doen. God is volmaakt goed, Hij kan niet liegen.
Voorwaardelijke beloften zijn beloften aan wier vervulling een voorwaarde is verbonden. Zo is de bekende belofte van zaligheid en redding van het verderf die we lezen in Johannes 3:16 verbonden met de voorwaarde van het geloof.
Een voorwaardelijke belofte om te geven is een transactie die afhankelijk is van het plaatsvinden van een toekomstige en onzekere gebeurtenis .
Een 'voorwaardelijke straf' is een speciale vorm van strafoplegging. Het houdt in dat de opgelegde straf wel wordt opgelegd, maar dat deze (nog) niet ten uitvoer wordt gelegd onder bepaalde voorwaarden. De voorwaardelijke straf wordt altijd gekoppeld aan een proeftijd.
Inhoud eed of belofte
“Ik zweer/verklaar dat ik dit ambt op een eerlijke manier heb gekregen. Dat betekent: Ik heb voor dit ambt gekozen. Ik ben niet omgekocht en heb ook niemand omgekocht.
God belooft vrede: “Wij dan, gerechtvaardigd uit het geloof, hebben vrede bij God door onze Heere Jezus Christus.” (Romeinen 5:1, HSV) God belooft dat Hij voor ons zal zorgen: “Werp al uw zorgen op Hem, want Hij zorgt voor u.” (1 Petrus 5:7)
Voorbeelden uit Collins-woordenboeken
Hij had beloofd dat de rijken en bevoorrechten niet langer een voorkeursbehandeling zouden krijgen . Beloof me dat je je tijd niet zult verspillen. 'We komen volgend jaar terug,' beloofde hij.
als trefwoord met bijbehorende synoniemen: belofte (zn) : woord, toezegging, erewoord, eed, verbintenis, gelofte.
Als je iemand belooft om iets (voor diegene) te doen, gebruik je in die belofte ook vaak het woord zullen. Enkele voorbeelden: Ik heb het koud – Ik zal de verwarming hoger zetten. Er is vanavond een goede film op televisie – Ik zal hem opnemen.
Wil je bondiger schrijven, vermijd dan de werkwoorden zullen en gaan. Deze maken een tekst vaak omslachtiger dan nodig is. Als je weleens feedback krijgt dat je tekst zo lang of moeilijk leesbaar is, kan het zeker lonen om eens te kijken hoe je deze werkwoorden gebruikt.
Vervoeging: ik zal, je zult / je zal, u zult / u zal, hij zal, wij zullen. ik zou, wij zouden.
In Numeri 30:2 zegt God: “Wanneer een man een gelofte doet, mag hij zijn woord niet breken, maar moet hij alles doen wat hij heeft gezegd .”
Over het algemeen dienen de beloften die partijen daarbij doen te worden nageleefd.Dat is een schuld voor iedere partij. Het uitgangspunt is dan ook dat een overeenkomst staat als een huis. Toch zijn er bepaalde situaties denkbaar waarin van een partij niet gevergd kan worden om de overeenkomst na te leven.
“ Beloften zijn de unieke menselijke manier om de toekomst te ordenen, door deze voorspelbaar en betrouwbaar te maken voor zover dit menselijkerwijs mogelijk is .” “Disipline weegt ounces, spijt weegt tonnen.” “Wees niet bang om een belofte te vieren als deze wordt nagekomen. Door dit te doen, omarm je het potentieel voor een betere wereld.”
We gebruiken het werkwoord maken vaak met een belofte : Beth beloofde Owen dat ze op zijn hond zou passen als hij weg was.
Afleggen eed of belofte
Met een eed of belofte beloven ambtenaren dat zij hun werk goed zullen doen. Het verschil tussen de ambtseed en de ambtsbelofte is voornamelijk een religieus verschil. Bij een eed zweert men op de Bijbel en God en bij de belofte niet.
Het uitgangspunt is dat mondelinge afspraken in beginsel net zo rechtsgeldig zijn als schriftelijke overeenkomsten. Als echter een van de partijen geen uitvoering aan de gemaakte mondelinge afspraak wenst te geven, ondervindt de andere partij in de meeste gevallen bewijsproblemen.
Dat heet de voorlopige tenuitvoerlegging (VTUL). De dagen die de veroordeelde in afwachting van de zitting vast zit in verband met de tenuitvoerlegging, worden afgetrokken van het aantal dagen dat uiteindelijk door de rechter ten uitvoer wordt gelegd.
Burgers van landen van de Europese Unie (EU) kunnen als verdachte vastzitten in een ander EU-land. Zij kunnen onder voorwaarden vrij komen (ook wel schorsing van de voorlopige hechtenis genoemd). Zij mogen in eigen land de veroordeling afwachten en bijvoorbeeld door blijven werken.
De verdachte kan maximaal 4 jaar gevangenisstraf krijgen en vanaf 2024 een geldboete van € 25.750. Gaat de verdachte voor het eerst de fout in (first offender)? Dan is de straf een boete of een taakstraf.