Nog zes Apollo astronauten in leven Dan zijn er ook nog 12 Apollo-astronauten die wel naar de maan reisden, maar er niet op landden. Hiervan zijn alleen Fred Haise en
Ja, naar 1969 om precies te zijn. De astronauten Neil Armstrong en Buzz Aldrin zetten toen als eerste mensen ooit een stap op de maan. Het was het resultaat van jarenlang onderzoek doen en heel veel testen. De afstand tussen de aarde en de maan is erg groot, bijna 400.000 kilometer.
Dat we sinds 1972 niet meer op de maan zijn geweest, komt vooral door een gebrek aan politieke wil. De techniek is sinds 1969 enorm vooruitgegaan. Ook de ambities groeien: er bestaan plannen voor bemande missies naar Mars en verder.
' De Amerikaanse astronaut Neil Armstrong sprak deze iconische woorden toen hij in 1969 als eerste mens voet zette op de maan. Inmiddels zijn we vele jaren verder en zijn er twaalf mannen op de maan geweest. Hoe kwam de eerste maanlanding in 1969 tot stand? Hoe werkt een reis naar de maan?
Volgens sterrenkundige Lucas Ellerbroek zou je in principe wel op de maan kunnen leven. Maar je moet dan wel ontzettend veel spullen meenemen. Er is op de maan namelijk geen eten, drinken of zuurstof.
Kort antwoord: het is mogelijk ! De maanomgeving brengt unieke uitdagingen met zich mee. Deskundigen werken echter aan het oplossen van problemen met betrekking tot de technische vragen, en er komen regelmatig veelbelovende ontwikkelingen naar voren. Er zijn genoeg problemen die we moeten oplossen voordat we op de maan kunnen leven.
Dat kan op aarde omdat onze atmosfeer zuurstof bevat - zodat verbranding mogelijk is - en de bodem vol met microben en schimmels zit - zodat een lichaam langzaam vergaat. Heel anders is dat op de maan of op Mars. De maan heeft helemaal geen atmosfeer, en die van Mars bevat een verwaarloosbare hoeveelheid zuurstof.
“De reden is dat de ruimte – NASA's favoriete plek – een verre, vijandige en levenloze plek is. Het onderzoek ernaar levert weinig grote ontdekkingen en een overdaad aan gehypede claims op,” schreef socioloog Amitai Etzioni over de ongelijkheid in Issues in Science and Technology.
De meeste astronauten zijn mannen. Ook heeft er nog nooit een vrouw op de maan gestaan. In 1963 wordt de eerste vrouw de ruimte in geschoten: de Russische Valentina Teresjkova.
Als de zon op de maan schijnt kan het er boven de 100 °C zijn, maar als de zon onder is dan kan het juist -200 °C worden.
Tijdens de Koude Oorlog was de Sovjet-Unie het eerste land dat erin slaagde om zacht op de maan te landen. Dat lukte met de missie Luna-9 in 1966. In 1976 bezocht de Sovjet-Unie de maan voor het laatst. Als onafhankelijk land is Rusland er nog nooit geweest.
De maan is van niemand
En zo is het ook altijd gegaan. De maan is al vaak verkaveld en verkocht. Dat komt vooral doordat de maan van niemand is. Voor veel mensen werkt dat als een uitnodiging: zij denken dat ze de maan kunnen claimen door simpelweg te zeggen dat ze de eigenaar zijn.
Op de maan is geen wind. Wind is namelijk verplaatsing van lucht en er is helemaal geen lucht op de maan! Het kan daar dus nooit waaien.
Maar het grootste probleem is de veiligheid. De NASA stelt zichzelf heel hoge veiligheidseisen." Tot en met 1972 waren die eisen een stuk minder streng. Eigenlijk ging het met Armstrong in 1969 maar net goed.
Al sinds de jaren 50 zijn er plannen gemaakt voor mogelijke missies, die meestal 10 tot 30 jaar in de toekomst zouden moeten plaatsvinden, maar tot op heden is er nog nooit een bemande ruimtereis naar Mars ondernomen.
Die vlag kunnen we vanaf de Aarde niet waarnemen, maar in theorie de maanlanders zelf wel. Natuurlijk gaat geen serieuze wetenschapper daar de kostbare waarnemingstijd van de grote telescopen op Aarde aan verknoeien (als de zeer gevoelige camera's al tegen zoveel licht zouden kunnen).
Neil Armstrong en Buzz Aldrin zetten op 21 juli 1969 als eersten voet op het witte oppervlak van de maan. Toch zijn er meer dan vijftig jaar later nog steeds mensen die hieraan twijfelen.
Op de maan is er ook zwaartekracht. Omdat de maan kleiner is dan de aarde is de aantrekkingskracht van de maan minder groot dan die van de aarde.
In november 2024 hadden 100 vrouwen een ruimtevlucht voltooid.
Het was in januari 1960 - 9 jaar voordat de eerste mens een stap op de maan zette - dat de Zwitser Jacques Piccard en de Amerikaan Don Walsh de bodem van de Challengerdiepte bereikten, het diepste punt van de aardbol, aan boord van de bathyscaaf Trieste, op 10.916 meter. En wat een verrassing!
De NASA heeft fosfor gevonden in de oceaan van Enceladus, een maan van Saturnus. Fosfor is het zeldzaamste element dat nodig is voor leven. Zes elementen zijn essentieel voor het leven zoals wij dat kennen: koolstof, waterstof, zuurstof, stikstof, fosfor en zwavel.
Volgens oceanografen is maar 5% van de oceanen verkend. In totaal omvatten de oceanen ongeveer 1,3 miljard kubieke kilometer en hebben ze een gemiddelde diepte van 3688 meter. In verschillende perioden in het verleden waren alle continenten met elkaar verbonden.
In de donkere kraters rond de zuidpool van de maan kan niet alleen bevroren water, maar ook bevroren koolstofdioxide te vinden zijn. Dat blijkt uit nieuw onderzoek gebaseerd op gegevens van NASA's Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO). Dat is goed nieuws voor toekomstige bemande maanmissies.
Hoewel de Maan wel een atmosfeer heeft, is deze erg dun en bestaat voornamelijk uit waterstof, neon en argon. Het is niet het soort gasmengsel dat zuurstofafhankelijke zoogdieren zoals mensen in stand zou kunnen houden.
De maan wordt door de aarde aangetrokken (en even hard andersom). Een stilstaande maan zou zo op de aarde storten - zoals sommige meteorieten ook doen. Maar terwijl hij valt beweegt hij ook opzij door zijn baanbeweging. En laat die zijwaartse beweging nu net de val compenseren.