Het cynisme vindt zijn oorsprong bij Antisthenes in Athene, hoewel anderen het op Diogenes van Sinope houden. De school beroept zich op het denken en leven van Socrates, van wie Antisthenes ook een leerling was.
Antisthenes, een leerling van Socrates, wordt gezien als de grondlegger van de beweging , maar Diogenes van Sinope belichaamde voor de meeste waarnemers het wereldbeeld van de Cynici. Hij streefde ernaar om sociale conventies (inclusief het gezinsleven) te vernietigen als een manier om terug te keren naar een "natuurlijk" leven.
Het woord cynisch komt uit het Grieks: κυνικός (kunikos), "honds". Dit is een bijnaam die de cynici, een groep oud-Griekse filosofen, zichzelf gaven, zij het met een heel andere bedoeling dan uit het hedendaags spraakgebruik naar voren komt: de antieke cynici wilden als mens dichter bij de natuur leven.
Het cynisme is een stroming binnen de filosofie.Cynici geloven dat de wereld van iedereen is.Ook zijn ze ervan overtuigd dat lijden wordt veroorzaakt door verkeerde beslissingen over wat waardevol is. Mensen geven misschien veel waarde aan iets, terwijl dit eigenlijk niet zo waardevol is.
Cynisme is een houding die ongeloof toont in de waarden of goede bedoelingen van de mensen. Die houding wordt met bittere of wrede spot geuit. Bij cynisme ligt de nadruk op de afwijzende houding van de persoon die het uit.
De term cynicus is afgeleid van het Oudgriekse κυνικός (kynikos) 'hondachtig' en κύων (kyôn) 'hond' (genitief: kynos) .
Menippus (bloeide in de 3e eeuw v.Chr., b. Gadara [nu Umm Qays, Jordanië]) was een Griekse filosoof die de cynische filosofie van Diogenes volgde en die een seriokomisch literair genre stichtte dat bekendstaat als Menippeaanse satire .
Cynisme is een oude Griekse filosofie. Deze school van denken, die is begonnen door Diogenes de Cynicus, richt zich op deugd die wordt bereikt door een natuurlijk leven te leiden . Een natuurlijk leven leiden betekent de conventies van de maatschappij verwerpen, wat ertoe leidde dat veel mensen in Griekenland de Cynici als zwerfhonden karakteriseerden.
Het tegenovergestelde van cynisme is hoop, waarbij je bewust de mogelijkheid openhoudt dat het toch nog goed komt. Er bestaat passieve hoop, waarbij je verwacht dat iemand anders het probleem voor je gaat oplossen.
Socrates, zoals beschreven in Plato's dialogen, was een criticus en volgens sommige interpretaties ook een cynicus . Als criticus bekritiseerde hij de veronderstellingen van zijn gesprekspartners door (logische en andere) zwakheden in hun redeneringen en standpunten te vinden.
Cynisme is een emotionele en mentale houding waarbij je gelooft dat anderen voornamelijk uit eigenbelang handelen, vaak zonder oog voor ethiek of altruïsme. Het gaat gepaard met een gevoel van teleurstelling, frustratie, of zelfs bitterheid, vaak voortkomend uit negatieve ervaringen of onrealistische verwachtingen.
Maar cynisme kan schadelijk zijn voor ons leven op de lange termijn — vooral in relaties en werk. Wat betreft gezondheid, hebben personen met een hoog cynismeniveau drie keer meer kans om dementie te krijgen en hebben ze hogere percentages van algehele sterfte, hartziekten en kankergerelateerde sterfgevallen.
Veel van onze cynische emoties ontstaan wanneer we ons kwetsbaar voelen . In momenten dat we ons open voelen en teleurgesteld worden, reageren we veel eerder door ons te verharden en defensief te worden. Een verhoogde vatbaarheid voor cynisme kan een duidelijk teken zijn dat we ons tegen onszelf hebben gekeerd.
Hij werd berucht vanwege zijn filosofische stunts, zoals het overdag dragen van een lamp, waarbij hij beweerde op zoek te zijn naar een "man" (in het Engels vaak vertaald als "op zoek naar een eerlijke man", omdat Diogenes de mensen om hem heen als oneerlijk en irrationeel beschouwde ).
Wat is cynisch? Cynisme is een vorm van bedekte of bijtende spot waarmee je een afwijzende houding etaleert tegenover een ander of tegen ideeën van iemand anders. Cynisme hoeft zich niet eens altijd met woorden te uiten. Het kan ook non-verbaal dus zonder woorden.
Het woord cynisch komt van het Griekse 'cynisme' en betekent letterlijk 'honds'. Tegenwoordig wordt het woord 'cynisch' gebruikt voor de spottende houding waarmee men aangeeft niet te geloven in het goede van de mens en-of zijn waarden, thema's en instituties.
Sarcasme is de overtreffende trap van cynisme.
De woorden misantropisch en pessimistisch zijn veelvoorkomende synoniemen van cynisch. Hoewel alle drie de woorden "diep wantrouwend" betekenen, impliceert cynisch een spottend ongeloof in oprechtheid of integriteit. cynisch over de motieven van politici.
Sarcasme is bijtende spot. Cynisme is een afwijzende houding die voorkomt uit ongeloof in de oprechtheid of goede bedoelingen van mensen; de uitingen die erbij horen zijn bitter of wreed van toon.
Epistemologie bestudeert wat kennis is en hoe men deze kan verwerven. Ethiek houdt zich bezig met morele principes – de kritische bezinning van het juist of onjuist handelen. Logica is de studie van correct redeneren en onderzoekt hoe goede argumenten van drogredenen kunnen worden onderscheiden.
De Cynici streven naar zelfredzaamheid en kracht , waarvan geen van beide in stand kan worden gehouden zodra men het conventionele politieke spel betreedt. Het leven van een verarmde, maar deugdzame en zelfvoorzienende filosoof is te verkiezen boven het leven van een verwende hoffilosoof.
Bij een sceptische houding hoort juist bescheidenheid; je weet dat wat je nu gelooft dat waar is misschien in de toekomst weerlegt zal kunnen gaan worden. Een cynische houding staat met die noodzakelijke bescheidenheid en bereidheid om je overtuigingen bij te stellen op bijzonder gespannen voet.
Bij sarcasme is de toon scherper en de houding kritischer dan bij ironie, al is de grens niet altijd scherp te trekken. Of iets als milde of als bijtende spot wordt ervaren, wordt sterk bepaald door de context en de toon van de uiting, en door de persoonlijke gevoeligheden en opvattingen van de spreker en de ontvanger.
Juvenalis satire - Naar de Romeinse satiricus Juvenalis : Formele satire waarin de spreker ondeugd en dwaling met minachting en verontwaardiging aanvalt. Juvenalis satire staat in zijn realisme en hardheid in schril contrast met Horatiaanse satire.
Een bekend voorbeeld is Desiderius Erasmus' Lof der Zotheid. Een meer harde, scherpe, bijtende vorm van satire wordt 'juvenaliaans' genoemd, naar de Romeinse dichter Juvenalis. Hierbij wordt op agressieve en cynische wijze kritiek geleverd met de bedoeling het publiek tot denken of actie aan te zetten.