De onderwereld of het schimmenrijk is de plaats waar men volgens de Griekse mythologie naartoe ging nadat men dood ging. De onderwereld wordt bewaakt door Kerberos, een driekoppige hond. De god van de onderwereld is
Hades is de Griekse god van de onderwereld (Romeinse naam: Pluto). Zijn naam verwijst ook naar de donkere plek onder de aarde waar zielen na de dood heen gaan. Hij is wellicht de meest gevreesde god uit de Griekse mythologie.
Omdat Hades gevangen genomen was, gingen de mensen niet langer dood en vulde de wereld zich met verminkten en zieken. De Goden konden dit niet toelaten en stuurden Mars om Hades te bevrijden en Sisyphus terug naar de Onderwereld te brengen. Maar eens temeer was Sisyphus vooruitziend.
Cerberus en Charon
Een andere dienaar van de god van de onderwereld is de veerman Charon. Met zijn boot zet hij de zielen van overledenen de rivier de Styx over. Gratis doet hij dit niet. De overledenen moeten een obool betalen.
Ares was de god van de oorlog en het geweld. Hij was een zoon van Zeus en Hera. Bijna altijd was hij op stap met Eris, zijn zus en godin van de tweedracht.
Losbandige oppergod
Zeus was de machtigste god van het oude Griekenland. Veel van de Griekse stadstaten werden democratisch bestuurd, maar er was geen democratie op de Olympus, waar Zeus als koning over de Griekse goden heerste.
Odin en Thor, de twee machtigste goden in het noordse Asengeloof.
In de Noorse en Germaanse mythologie is Thor de dondergod. Wij noemen hem ook wel Donar en onze donderdag is naar hem genoemd! Hij was de zoon van Odin (de oppergod) en Fjörgyn. Als kind was het al een lastig kereltje, dus Odin schakelde twee bliksemgeesten in bij de opvoeding.
Pluto is binnen de Romeinse godsdienst de god van de onderwereld. Als zodanig was hij verantwoordelijk voor de afweging van de levens van de zielen die naar de onderwereld kwamen en voor hun bestaan in de onderwereld (welke kon bestaan uit een normaal bestaan, een verheerlijkt bestaan of een bestraffend lijden).
Eros was de Griekse god van de vleselijke liefde. In het Latijn heet hij Amor (liefde) of Cupido (begeerte). Eros was het hulpje (volgens sommigen de zoon) van Aphrodite, de godin van de liefde en de vruchtbaarheid. Hij was degene die mensen verliefd maakte door een pijl in hun hart te schieten.
God van de dood in de Griekse mythologie: Thanatus. Zoon van Nyx (godin van de nacht) en Erebus (god van het duister). Thanatus heeft een tweelingbroer: Hypnos (god van de slaap). Thanatos Thanatus leeft in de onderwereld, waar de god Hades de scepter zwaait.
Verschillende helden als Herakles, Orpheus en Odysseus namen het op tegen Hades. Hades werd door de Grieken niet vereerd, maar gevreesd. De Grieken waren bang voor de dood en voor "de hel" die Hades ze zou brengen. Hierdoor had Hades ook geen tempels.
In de Griekse mythologie is Demeter de vierde echtgenote van Zeus (ook haar broer!). Samen hebben ze een dochter: Persephone (ook wel Kore genoemd). Demeter is een zeer toegewijde moeder, wat in haar naam terug te vinden is: Mètèr = moeder. Op een dag plukt dochter Persephone bloemen in een weide.
Hades (Oudgrieks: Άδης), ook Haides (Ἅιδης), Ploutoon (Πλούτων), Plouteus (Πλουτεύς) of Pluto, Orcus, Dis Pater (Latijn) is een figuur uit de Griekse mythologie. Hij is de god van de onderwereld of Schimmenrijk en heerser over de doden. Tevens is hij de god van de rijkdom en de kostbare metalen.
De oude Grieken hadden de aarde eveneens aan een godheid opgedragen: de godin Taia (Gaia). Zo bezien zijn Gaia (Terra/ Tellus) en Venus dan de enige "vrouwen" te midden van de zeven "mannen" in ons Zonnestelsel. In de mythologie werd Gaia geboren uit Chaos. Zij was zowel de moeder als de vrouw van Uranus.
Persephone (Oudgrieks: Περσεφόνεια, Persephoneia (vooral bij Homeros) of Περσεφόνη, Persephonè; Latijn: Proserpina) (uitspraak: "pèrseefoonee") is in de Griekse mythologie de godin van het dodenrijk en van de lente. Ze was de dochter van Demeter, de godin van de landbouw en het graan, en de oppergod Zeus.
Mars was de Romeinse god van de oorlog, maar had daarnaast ook nog enkele vruchtbaarheidsfuncties. Hij was bekend bij alle Italische volkeren.
Jupiter, ook wel schreven as Iuppiter of Iupiter (in verolderd Nederlaands: Jupijn of Jovijn) is in de Romeinse mythologie de oppergod, en god van de hemel en t onweer. Hai is de zeun van Rhea en Cronus, en de jongste bruir van Ceres, Vesta, Pluto, Neptunus en Juno.
De Griekse godin Hera (Juno voor de Romeinen) was de dochter van de Titanen (reuzen) Kronos en Rheia. Vlak na Hera's geboorte verslond Kronos haar. Zeus, Hera's broer, redde haar uit Kronos' lichaam en trouwde later met haar. Broer en zus kregen vier kinderen: Ares, Eileithyia, Hebe en Hephaistos.
Zeus is de Griekse oppergod, heerser over hemel en aarde.
Hij was de God van het licht en de donder en bliksem en hij toonde die macht met zijn karakteristieke attributen: de bliksemschicht, de scepter, de adelaar en de Aegis; het vel van de geit Amalthea, een ondoordringbaar schild.
In de Noorse mythologie werd Frigg (Edda's) of Frigga (Gesta Danorum) de "Eerste onder de godinnen" genoemd, de vrouw van Odin, koningin van de Æsir, en godin van het firmament.
Daarmee verwijst hij naar de Noorse god Odin. De eeuwenoude religie maakt eerder een spirituele comeback in IJsland. Het land met ongeveer 330.000 inwoners, telt nu zo'n 2400 aanbidders van Noorse goden.
Tijdens de godenschemering wordt zelfs Odin gedood door de allesverscheurende wolf Fenrir, een van de kinderen van Loki.
Walhalla – De hemel als 'zaal voor de gevallenen' Het Walhalla – in het Noors: Valhöll – staat bekend als een mythologische hemel. Walhalla is afkomstig uit de Noordse mythologie en betekent letterlijk 'zaal van de gevallenen'. 'Wal' of 'val' staat voor gevallenen, 'halla' voor hal of zaal.
Rond de 10e eeuw bekeerden de meeste Scandinaviërs zich tot het christendom. Dit gebeurde in sommige gebieden gedwongen door bekeerde leiders, zoals Harald Blauwbaard. De bekering tot het christendom zorgde ervoor dat de religie van de Vikingen langzaam uitstierf.