Hooi wordt gebruikt als voedsel voor dieren tijdens de winter of in droge perioden als er weinig grasgroei is. Vroeger werd het veel aan vee op boerderijen gevoerd, maar tegenwoordig veel meer aan de verschillende herbivoren die als huisdier, zoals paarden, schapen en geiten of in dierentuinen worden gehouden.
Hooi is gedroogd gras en is daarom soms ook wat groenachtig gekleurd. Hooi wordt gebruikt als voedsel voor heel veel dieren denk bijvoorbeeld aan paarden, maar ook konijnen. Stro is een verzameling van stengels van graan en heeft daarom ook een grovere structuur.
Konijnen, geiten en een heleboel andere dieren kunnen niet zonder hooi en stro. Het ene is om op te eten en het andere om op te liggen.
Stro heeft een grovere structuur dan hooi en ziet er vaak wat geelachtig uit. Stro wordt veel gebruikt als bodembedekking in het verblijf van konijn en knaagdieren, maar ook in stallen van boerderijdieren.
In principe kan een konijn overleven op alleen hooi. De voeding wordt aangevuld met verschillende soorten groente en een beperkte hoeveelheid konijnenvoer.
Een konijn moet 24 uur per dag zoveel hooi kunnen eten als het wil. Zonder hooi heeft een konijn geen goede spijsvertering, en op een gegeven moment krijgt het daar last van en wordt ziek. Droogvoer is oorspronkelijk ontwikkeld voor laboratorium-konijnen en konijnen in commerciële houderijen voor vlees of bont.
Als uw konijn helemaal niet meer eet, dan kan dit binnen een dag leiden tot een levensbedreigende situatie. Zodra de darmen geen voedsel hebben om te verteren, dan gaan bepaalde bacteriën gassen vormen. Door deze gassen worden de darmen langzaamaan uitgerekt. Dit heet een gasbuik, ofwel trommelzucht of tympanie.
De mens, maar ook andere zoogdieren, zijn slechts een tijdelijke gastheer voor de vogelmijt in hun zoektocht naar een gevederde gastheer. Maar ook mensen en andere zoogdieren kunnen last van vogelmijten/bloedluizen hebben.
De besmetting vindt plaats door direct contact, maar de mijten kunnen ook overgedragen worden via luizen, vlooien en vliegen. Jeuk is niet altijd duidelijk aanwezig. De vacht is dof, er zijn veel schilfers (roos) en losse haren.
Luizen die op honden en katten voorkomen zijn niet gevaarlijk voor de mens. Luizen zijn zeer trouw aan hun gastheer en zullen niet snel van gastheer wisselen. Indien uw hond of kat luizen heeft, loopt u onder normale hygiënische omstandigheden geen groot risico om ook besmet te raken.
Stro wordt meestal gebruikt als bodembedekking, maar kan ook als ruwvoer worden gegeven. Bijvoorbeeld gerstestro is geschikt als paardenvoer. Het voeren van uitsluitend stro is geen aanrader. Aangezien stro veel onverteerbare vezels bevat kunnen grotere hoeveelheden een slokdarmverstopping of koliek veroorzaken.
Stro kan als ruwvoer dienen voor een paard en voor afleiding zorgen als een paard dit eet terwijl het op stal staat. Stro is onder te verdelen in haverstro, tarwestro en gerststro. Vooral haverstro vinden veel paarden lekker.
Stap 1 – Ruwvoer als voeding voor ezels
Voer jouw ezels ongeveer 70-75 procent stro en zo'n 25 procent hooi. Kies hierbij voor hooi van gemiddelde kwaliteit – dus niet heel erg voedingsrijk, maar zeker ook niet te eenzijdig. Het hooi moet uiteraard niet stoffig en beschimmeld zijn.
Omdat het gras nog wat vochtig van aard is moet het stevig en luchtdicht verpakt worden om het ruwvoer goed te conserveren. Door het insealen wordt het fermentatieproces geremd wat ervoor zorgt dat het natte gras geconserveerd wordt. Onverpakt kuilgras bestaat dus niet, dan is het eigenlijk traditioneel hooi.
Zolang het droog heeft gelegen kun je het jaren "goed'' houden. Hou er rekening mee dat vitamines/mineralen wel (sterk) verminderd zullen zijn. Begin de winter voerde ik hooi van 2011, nu van 2012. Ik heb enkele jaren terug nog hooi gevoerd wat 10 jaar oud was.
Je kunt zelf in een pluk hooi verschillende dingen verstoppen zoals paardenbloemblad, peterselie, klein stukje appel, klein stukje wortel. Bind de bol bij elkaar met raffia, en je konijn kan aan de slag ermee. Hij wordt gestimuleerd om te knagen en graven omdat hij allerlei lekkers ruikt, en eet ook nog hooi.
Is schurft bij katten ook besmettelijk voor mensen? De schurftmijt is nogal eenkennig. Hij zit het liefst op je kat. De kans dat de schurftmijt van je kat jou besmet is daarom klein.
Jeuk is vaak het eerste teken van mijten bij katten. Als je kat zich opvallend vaak krabt, er kale plekken in de vacht zitten of de huid eczeem en korstvormingen heeft, kan een mijtenplaag de oorzaak zijn.
1. Schurft bij de mens wordt veroorzaakt door een schurftmijt die alleen bij de mens voorkomt. De schurftmijten van onze huisdieren kunnen zich bij de mens niet voortplanten, ze kunnen wel tijdelijk op de mens leven.
Doe de gordijnen altijd geheel open en als het even kan het raam ook zodat zonlicht naar binnen kan. Huisstofmijten kunnen niet tegen zonlicht. Kies voor de kinderen knuffels uit die je kunt wassen op 60 graden. Verschoon het bedlinnen regelmatig en was het op 60 graden of hoger.
Als je seksueel contact hebt met een persoon die schurft heeft, wordt de kans op besmetting nog groter. Daarnaast kun je schurft krijgen door het slapen in een bed met besmette lakens en dekens en door het dragen van besmette kleding van iemand met schurft.
Klachten bij schurft
Bij schurft heeft u vooral 's nachts heftige jeuk. De jeuk komt doordat de afweer van uw lichaam in actie komt tegen de poep van de mijt. Verder kunt u schilferende gangetjes in de huid zien. De mijten zelf zijn nauwelijks te zien.
Fruit moet op dezelfde manier opgebouwd worden als groente. Een konijn mag appel, peer, banaan, aardbei, enz., eigelijk alles wat hij lust, met schil en al. Maar met een klein stukje beginnen de eerste dag! Geen appelpitjes, die zijn giftig.
Geef komkommer met mate!
De conclusie: konijnen kunnen best komkommer eten, maar geef ze niet te veel. Te veel vocht kan diarree veroorzaken. Bouw de hoeveelheid komkommer dus sowieso rustig op als je huisdier hier niet aan gewend is en stop wanneer je merkt dat de ontlasting dunner wordt.
Een konijn kan niet boeren, daarom moet gas wat zich in de maag bevindt via de maagpoort naar de darm. Dan door de darm naar de anus en zo als (stinkende) windjes het lichaam verlaten.