Hyperventilatie kan ook ontstaan door zuurstofgebrek als gevolg van een hart-of longziekte. Bij astma of COPD (chronische obstructieve longziekte) kan hyperventilatie zogenaamde “hyperinflatie”van de long veroorzaken. Dat betekent dat de long te ver wordt opgeblazen.
Als u te veel of verkeerd ademhaalt, kunt u deze klachten krijgen: een benauwd gevoel. duizelig worden. een licht gevoel in het hoofd.
Gewoonlijk past onze ademhaling zich aan bij wat we doen, zoals een rustige ademhaling bij het slapen en een snelle ademhaling bij het sporten. Hyperventilatie is een snelle ademhaling die vaak ontstaat door angst en spanning, maar overbelasting en oververmoeidheid kunnen ook hyperventilatie veroorzaken.
Een rustige ademhaling kan helpen de klachten te verminderen. Zoek afleiding: neem een slok water, loop naar buiten, doe een paar oefeningen (bijvoorbeeld kniebuigingen) of ga hardop lezen. Doe iets actiefs: ga een eind wandelen, rennen of fietsen. Uw houding is belangrijk voor een goede ademhaling.
Er zijn geen medicijnen tegen hyperventilatie. Er bestaan wel medicijnen tegen de angst. Het nadeel van deze middelen is dat ze het probleem niet oplossen. Na een tijdje kunt u verslaafd raken aan deze medicijnen.
Hyperventilatie is een snelle of diepe ademhaling, meestal veroorzaakt door angst of paniek .
De test zelf bestaat uit drie delen: U ademt drie minuten op uw eigen tempo. We meten de hoeveelheid zuurstof (O2) die u inademt en de hoeveelheid koolzuur (CO2) die u uitademt. Daarna laat de longfunctieanalist u drie minuten sneller en dieper ademen.
Oorzaak chronische hyperventilatie
Hyperventilatie kan ontstaan door zowel lichamelijke als psychische klachten. Vaak komt het voor bij chronische stress, angstklachten, een burn-out en depressie.
Vaak ontstaat disfunctioneel ademen naast of ten gevolge van een ander probleem bijvoorbeeld astma, COPD, een doorgemaakte longontsteking of longembolie. Het kan ook na een operatie of een trauma optreden.
Het ontstaat ook bij iedereen weer anders. Spanning, stress of angst, benauwdheid door zware verkoudheid of astma en buikpijn zijn veel voorkomende oorzaken.
Klachten bij een hyperventilatie-aanval
Duizeligheid, een licht gevoel in het hoofd, zwart worden voor de ogen, wazig zien, gevoel van flauwvallen. Trillende handen of kramp in de handen. Tintelingen in de handen of rond de mond.
Bij huffen wordt -in tegenstelling tot bij het hoesten- eerst diep ingeademd en vervolgens, met open mond en open keel, krachtig uitgeademd. Deze techniek helpt om sputum uit de hogere luchtwegen richting de keel te verplaatsen zodat het kan worden uitgehoest of doorgeslikt.
Wanneer je overademt, vernauwen bepaalde bloedvaten en neemt de bloedtoevoer naar de hersenen en bepaalde lichaamsdelen licht af. Er wordt ook minder zuurstof afgegeven aan de weefsels.
Hyperventilatie kan ook direct veroorzaakt worden door:Een medische aandoening of ziekte.Voorbeelden zijn:Astma en chronische obstructieve longziekte (COPD) .
Astma zit tussen de oren. Emoties kunnen invloed hebben op benauwdheid, maar alleen mensen met de lichamelijke aanleg voor astma kunnen een aanval van benauwdheid krijgen.
In de meeste gevallen wordt hyperventilatie veroorzaakt door spanning of door de angst om een aanval te krijgen. Door spanning of angst gaat u vaak vlugger en dieper ademhalen en dit kan klachten veroorzaken. Soms kunnen bepaalde ziektes de oorzaak zijn van hyperventilatie.
Chronische stress vergroot de kans op hart- en vaatziekten, diabetes en depressie en heeft een ongunstig effect op leefstijl. Daarnaast beïnvloedt chronische stress de cognitieve vermogens en vaardigheden om met problemen om te gaan.
Er bestaan geen medicijnen tegen hyperventilatie, wél tegen de angst.
De term hyperventilatiesyndroom is een verkorte versie van het meer beschrijvende "psychogene hyperventilatiesyndroom", wat duidt op een psychosomatische oorzaak voor te diep en/of te snel ademen . In principe betekent dit dat er een soort gedragsmatige of emotionele reden is voor de hyperventilatie.
Toch kan hyperventilatie leiden tot kramp in de kransslagaderen en tot een verschuiving in de zuurstof-dissociatiecurve zodat op twee manieren de zuurstofvoorziening van het hart gevaar kan lopen (Arentz, 1986).
Het acute hyperventilatiesyndroom kan niet alleen klinisch verkeerd worden gediagnosticeerd als epileptische aanvallen , maar ook bij complexe partiële aanvallen kan hyperventilatie een onderdeel van de aura zijn.
Hyperventilatie veroorzaakt kleine dalingen in de bloeddruk bij normale personen en grotere dalingen bij patiënten met autonoom falen.
Terwijl het bloed wegstroomt van uw vingers, tenen en gezicht, kunnen deze gebieden gevoelloos of tintelend aanvoelen . Als hyperventilatie aanhoudt, kan het verlies van bloedtoevoer naar uw hersenen leiden tot een significantere gevoelloosheid in uw ledematen en uiteindelijk tot een verlies van bewustzijn.
Extra zuurstof zal de hyperventilatie niet verergeren , en het is van vitaal belang voor patiënten die hypoxisch zijn. Waveform capnografie is vooral nuttig bij het beoordelen van patiënten die hyperventileren.