Een miskraam is het spontaan te vroeg geboren worden van je kindje tot en met de 16e week van de zwangerschap. De medische benaming hiervoor is spontane abortus. De meeste miskramen vinden plaats tussen 8 en 13 weken zwangerschap. Een miskraam komt best vaak voor, gemiddeld 1 op de 5 vrouwen maakt dit wel eens mee.
Vanaf 6,5 weken zwangerschap is goed te zien of het hartje klopt. Een lege vruchtzak of een niet-levend embryo zonder hartactie zijn bij deze zwangerschapsduur met echoscopie betrouwbaar te zien. De kans op een miskraam bij een kloppend hartje is dan nog <10%. Vanaf 10-12 weken is deze kans <2%, maar nooit uitgesloten.
De kans op een miskraam in week 7 van je zwangerschap is ongeveer 10% en daarmee is de kans alweer een beetje kleiner dan in de weken 3 t/m 6.
De kans op een miskraam vroeg in de zwangerschap is 10 op 100. Hebben jullie bij de echo rond 8-9 weken een kloppend hartje gezien, dan is die kans al veel kleiner en eind nog maar 2 tot 3 van de 100 zwangerschappen in een miskraam .
De meeste miskramen vinden plaats tussen 8 en 13 weken zwangerschap. Een miskraam komt best vaak voor, gemiddeld 1 op de 5 vrouwen maakt dit wel eens mee.
Voorkomen van een miskraam
Wel kun je zorgen voor een goede start van je zwangerschap door meer te weten van risico's tijdens de zwangerschap. Het is belangrijk gezond te leven en gevarieerd te eten, niet overmatig drinken, niet roken en geen medicijnen innemen zonder overleg.
Miskraam 6 weken kans
De kans op een miskraam in week 6 van je zwangerschap is ongeveer 12%. Na deze week wordt de kans op een miskraam steeds kleiner. De meeste miskramen komen voor in de weken 3, 4, 5 en 6 van je zwangerschap, maar niet alle miskraam symptomen hoeven direct te betekenen dat je een miskraam hebt.
Een miskraam ontstaat niet door lichamelijke inspanning. Zo kan een valpartij, vrijpartij of stress geen miskraam veroorzaken. De oorzaak is meestal een chromosoomafwijking die bij de bevruchting is ontstaan. Het vruchtje is niet in orde en het lichaam stoot het zelf af.
Wachten tot de termijnecho
De meeste mensen wachten tot na de termijnecho die plaats vindt in de 12e week van de zwangerschap, omdat dan de kans op een miskraam kleiner is. 80% van de miskramen gebeurt namelijk in de eerste 3 maanden van de zwangerschap.
Naast het blije gevoel dat je hebt van de positieve test en je zwangerschap, kunnen deze week de eerste zwangerschapskwaaltjes al opspelen. Misselijkheid en vermoeidheid zijn de meest voorkomende verschijnselen. Ook pijnlijke borsten horen hier bij.
Bekendmaking zwangerschap na termijnecho
De meeste stellen kiezen ervoor om de zwangerschap nog even geheim te houden tot na de twaalfde week zwangerschap. Na het eerste trimester is namelijk het grootste gevaar op een miskraam geweken, want 80% van de miskramen vindt plaats in de eerste 12 weken van de zwangerschap.
Ongeveer 40% van de bevruchte eicellen komt niet tot innesteling. En na innesteling zal in zo'n 10 % van de gevallen alsnog een miskraam optreden. Hierbij stopt het vruchtje met groeien en stopt het hartje met kloppen. Vaak brengt dit krampen op gang, waardoor het vruchtje en de moederkoek naar buiten komen.
Wanneer je zwanger bent, wil je het liefst zo snel mogelijk het hartje van jouw kindje zien kloppen. Dat kan doormiddel van een echo vanaf zes weken zwangerschap en middels een doptone vanaf twaalf weken zwangerschap.
Dit kun je bij een miskraam merken: pijn onder in de buik of rug, alsof je ongesteld bent. bloedverlies. minder gespannen borsten, niet meer misselijk: klachten van de zwangerschap worden minder.
Miskraam 5 weken kans
De kans op een miskraam in de vijfde week van je zwangerschap is ongeveer 12%. Na week 6 wordt de kans steeds iets kleiner. De meeste miskramen komen namelijk voor in de weken 3, 4, 5 en 6. Toch hoeven niet alle symptomen te betekenen dat je een miskraam hebt.
Oorzaak miskraam
De oorzaak van een miskraam is bijna altijd een afwijking in de chromosomen die toevallig is ontstaan bij de bevruchting van de eicel. Dit leidt tot een stoornis in de aanleg van de zwangerschap waardoor de zwangerschap niet verder kan groeien en wordt afgestoten.
Je kunt een miskraam niet voorkomen of tegenhouden. Ook niet door rustig aan te doen of door medicijnen. Helaas gebeurt het; zonder dat je daar iets aan kunt veranderen. Van vrijen, fietsen of bijvoorbeeld paardrijden, kun je geen miskraam krijgen.
Conclusie. Onderzoekers vinden een verminderde spermakwaliteit bij mannen van wie de partner meermaals een miskraam kreeg. Of dit echter de oorzaak is van de herhaalde miskramen, werd met dit onderzoek niet duidelijk. Er is meer en grootschaliger onderzoek nodig.
De ontwikkeling in weken:
Afhankelijk van het aantal zwangerschapsweken is het volgende te zien: 4 weken: verdikking van het baarmoederslijmvlies en de zwangerschapsring (vruchtzak van 3-5mm) 5 weken: het dooierzakje (circa 2 mm) en soms al iets van embryonaal weefsel, maar nog geen hartactie.
Je voelt niet zo veel aan een zwangere buik in het begin. Het enige wat je kan merken zijn lichte krampen in je onderbuik, een opgezette en gespannen buik. Dat komt doordat je baarmoeder plaats gaat maken in je buik. Andere organen moet ruimte inleveren, maar er zijn ook hormonen die zorgen dat je je anders voelt.
De belangrijkste zijn: Een hogere leeftijd; hoe ouder je bent des te meer kans op een miskraam. Ongezonde leefstijl (roken en overgewicht); rokende vrouwen en vrouwen met overgewicht maken iets vaker een miskraam mee dan vrouwen die niet roken en geen overgewicht hebben.
Voor vrouwen beneden de 35 jaar is de kans dat een zwangerschap in een miskraam eindigt, ongeveer 15%. Tussen de 35 en 40 jaar eindigt 20% zwangerschappen in een miskraam, en tussen de 40 en 45 jaar is de kans opgelopen tot 50%. De kans neemt dus toe met de leeftijd.
Als je 6 weken zwanger bent, kun je al flink last hebben van zwangerschapssymptomen: ochtendmisselijkheid, overgeven, je borsten zijn gevoeliger, pijnlijker en gezwollen, je reukvermogen is beter ontwikkeld, je hebt trek in bepaalde voeding en je kunt stemmingswisselingen hebben.
Vaak gaat het om een zeurende pijn in de onderbuik, meestal meer naar links of rechts, richting je liezen. Ook ervaren zwangeren soms een kortdurende stekende pijn in dat gebied, bijvoorbeeld bij snel opstaan, hoesten of niezen. Wat vaak voldoende helpt tegen bandenpijn is warmte (kruik, douche/bad) en rust.