Grauwe vliegenvanger Hij eet ook soms mieren, slakken, sprinkhanen.
Een schimmel bijvoorbeeld die de sprinkhanen verzwakt, zodat ze een gemakkelijke prooi worden voor de legioenen die korte metten met ze maken: hagedissen, zangvogels, roofvogels, spitsmuizen, mollen, woestijnratten, tot mensen aan toe.
Veel diersoorten eten ze.Vogels bijvoorbeeld, maar ook kikkers en kameleons, zoals je op de foto's kunt zien. Ze vangen ze met hun lange tongen zo uit de lucht of van plantenstengels af. In verschillende gebieden op aarde is het ook gebruikelijk dat mensen sprinkhanen eten.
Vogels eten voornamelijk de grootste sprinkhanen.
Voorbeelden van amfibieën die krekels eten zijn vrijwel alle kikkers en veel grotere soorten salamanders. Insectenetende vogels als de klauwieren eten grote hoeveelheden rechtvleugeligen. Ongewervelde vijanden zijn met name andere (rovende) sprinkhanen en krekels, bidsprinkhanen en grotere spinnen en schorpioenen.
Op dit moment zijn de zwermen – die doorgaans uit zo'n 150 miljoen sprinkhanen per vierkante kilometer bestaan – lastig te bestrijden. Het enige wat men kan doen, is de zwerm lokaliseren en vervolgens met een breed spectrum aan pesticiden besproeien.
De essentiële aminozuren zijn te vinden in dierlijke eiwitten. Hierin vallen ook krekels, sprinkhanen en buffalo wormen. Alle drie de insecten zorgen voor de ideale aminozuurketen die je lichaam vanuit voeding nodig heeft.
Ze zijn niet steeds makkelijk te zien. Ze kunnen flink bijten, indien vastnemen niet noodzakelijk is moet het vermeden worden. Neem ze eventueel bij het halsschild terwijl de beide achterpoten tegelijkertijd tegen lichaam worden gedrukt.
Ze komen zo ook soms in huis terecht. Sprinkhanen zijn ongevaarlijk en bijten of steken niet. Je kunt ze, als ze klein zijn, gewoon vangen in een glas of potje en buiten in de struiken weer loslaten. Een groter exemplaar – als je durft – ook, maar dan in een wat groter bakje.
De volwassen insecten zijn eetbaar, maar ook de larven of de poppen. De insecten die in ons land worden aangeboden zijn meestal sprinkhanen, meelwormen en kevers. Ze zijn veilig om te eten mits je poten en vleugels verwijdert en ze niet rauw eet.
Volwassen bidsprinkhanen kunnen hun pootjes niet meer teruggroeien, en zullen dus moeten leven met een pootje minder.
Met hun krachtige achterpoten katapulteren sprinkhanen zich gemiddeld 25 cm hoog en makkelijk een meter ver. Als je hun lichaamsomvang in acht neemt, kan je deze prestatie vergelijken met een mens die over een voetbalveld heen springt. Jep, ronduit indrukwekkend.
De regenval heeft geleid tot groei van de vegetatie in droge gebieden, waardoor de sprinkhanen zich zo snel hebben kunnen vermenigvuldigen. De sprinkhanenzwermen die Oost-Afrika nu teisteren zijn ontstaan op het Arabisch Schiereiland, waar in 2018 en 2019 ook veel regen viel.
Grote groene sabelsprinkhanen hebben sterke kaken, waarmee ze hun prooien te lijf gaan. Dat kunnen andere sprinkhanen zijn, gepantserde insecten. Ze schijnen je te kunnen bijten, maar steken kunnen ze niet.
Ze gaan op zoek naar voedsel en eten alle planten op die ze tegenkomen, ook gewassen van mensen, waardoor de oogst dus wordt opgegeten en er niet genoeg eten is voor de mensen zelf.
Veel sprinkhanen eten gras en dat blijft beter beschikbaar, waar veel bloemen bij droogte snel verdwijnen.Sprinkhanen zijn ook echte liefhebbers van zon en droogte. Dat merk je als je richting Zuid-Europa gaat. Sprinkhanen nemen in aantallen en soorten sterk toe."
Het vrouwtje heeft namelijk aan haar achterlijf een sabel, die ze gebruikt om gaatjes in de grond te boren waarin ze de eitjes legt. Even later zagen we ook hoe hij dat mooie, vérdragende geluid maakte (waarvan veel mensen denken dat het van een krekel is): door met z'n vleugels over elkaar te bewegen.
De sabelsprinkhanen maken geluid door met hun voorvleugels over elkaar te wrijven, het zogenoemde striduleren. De mannetjes doen dat om vrouwtjes te lokken. Deze lopen richting het geluid en de vrouwtjes kun je op bladeren nabij mannetjes vinden. De vrouwtjes maken zelf geen geluid.
Daarvoor zal hij het water in moeten. Het probleem is dat sprinkhanen niet kunnen zwemmen en dus nooit vrijwillig het water in zullen gaan. Wanneer de tijd rijp is neemt de worm de controle over. Hij dwingt zijn gastheer het water in te springen.
De twee voelsprieten zijn even lang als het lichaam. De totale lengte ligt ongeveer rond de 8 centimeter, waarvan de vleugels of de legbuis ongeveer de helft bepalen. Het mannetje wordt exclusief vleugels 28 tot 34 millimeter lang, het vrouwtje 27 tot 38 mm.
Net als andere insecten leggen deze dieren eieren, vaak in de grond. Uit de eieren komen nimfen, dit zijn jonge dieren die er nog niet uitzien als de volwassen dieren. Sprinkhanen en krekels hebben een harde huid die niet meerekt. Ze kunnen daarom alleen groeien als ze helemaal vervellen.
Het mannetje wordt 26 tot 34 millimeter lang, het vrouwtje zo'n 27 tot 42 mm en hiermee is het de grootste inheemse sprinkhaan van Nederland en België. Andere soorten zoals de grote groene sabelsprinkhaan (Tettigonia viridissima) worden nog wel langer, maar alleen als de legbuis en vleugels wordt meegerekend.
Heb je een wat grotere tuin, leg dan een graslandje aan met wilde margrieten, korenbloemen en klavers en plant er een wilg, sleedoorn, peperboompje, hazelaar, linde of fruitboom, voor lente- en zomernectar. Een klein 'wild' stukje lang gras trekt sprinkhanen aan, een bosje of houtwal vinden krekels fijn.
Recent onderzoek laat zien dat insecten net als mensen en dieren pijn ervaren.
Zij eten zachte insecten, zoals bladluizen, en insectenlarven. Omdat ze alle drie veel in tuinen zitten worden ze vaak aangetroffen bij het snoeien. Let daarom eens op als u in de tuin aan het werk gaat. Bij koud weer trekken soms naar de warmte binnenshuis.