Er zijn veel verschillende soorten grenzen. Denk bijvoorbeeld aan grenzen tussen gemeenten, landen en werelddelen. Dit zijn dan vooral grenzen die bestaan op basis van afspraken en niet echt tastbaar zijn, vergelijkbaar met regels en wetgeving. Daarnaast zijn er tastbare grenzen, zoals een muur, een hek, etc.
Een natuurlijke grens is een grens die je daadwerkelijk kunt zien. Een voorbeeld van een natuurlijke grens zou bijvoorbeeld een rivier, een bergketen, een zee of een woestijn kunnen zijn. Een voorbeeld van een natuurlijke grens zijn bijvoorbeeld de Pyreneeën tussen Spanje en Frankrijk.
Een grens is een zichtbare of onzichtbare lijn in het landschap. Een grens scheidt fysiek of denkbeeldig groepen mensen van elkaar. Een zichtbare grens is bijvoorbeeld een rivier, een zee, een bergketen of een woestijn. Zo'n grens is een natuurlijke grens.
Een grens is een afperking, een afbakening wat van jou is en wat van de ander is. Uiteraard heb je ook een eigen grens. Zeg eens een denkbeeldige afscheidingslijn tussen wat je wel en niet kunt, een grens heb je qua mogelijkheden en kunnen, tussen wat je wel en niet wil.
Die planetaire grenzen zijn: de opwarming van de aarde (broeikaseffect), verlies van biodiversiteit, sluiten van de stikstof- en fosforkringloop, gat in de ozonlaag, oceaanverzuring, waterschaarste, landgebruik (beperken landbouwgrond), chemische verontreiniging van toxische stoffen en plastics; en de concentratie ...
Een gezonde grens gaat over wat goed is voor jouw geluksgevoel. Als je deze gezonde grenzen bewaakt, bewaak je niet alleen je eigen geluk, maar ook dat van de ander. Grenzen evolueren. Ze zijn niet statisch net als dat ons gevoel niet statisch is.
Op de snelwegen kun je aan borden zien dat je in een ander land bent. Ook kan soms de omgeving, bijvoorbeeld de huizen er anders uit zien. Door deze open grenzen wordt reizen en handelen makkelijk gemaakt. Gesloten grenzen kun je vaak goed herkennen aan hekken, muren en grenswachten.
Wanneer je grenzen stelt, maak je duidelijk wat je wel en niet wilt. Veel mensen vinden het moeilijk om hun grenzen aan te geven. Maar het is belangrijk om je grenzen te bewaken. Hierdoor weet je beter wat je aankunt en hoeveel werk je op je kunt nemen.
Binnen een cultuurgebied of culturele regio deelt de bevolking een aantal culturele kenmerken (zoals bijvoorbeeld taal, religie, bouwstijl of bestaanswijze) waardoor ze zich onderscheidt van andere cultuurgebieden. De omvang van een cultuurgebied is onbepaald en vaak worden administratieve grenzen overschreden.
Het Verdrag van Concordia van 23 maart 1648 vormt de juridische basis voor deze grens. In de loop der tijd zijn onduidelijkheden ontstaan over de precieze ligging van de grens, zowel in zee als op land.
Eigen grens: wat is dat? Een eigen grens is een afscheidingslijn of inperking tussen:wat je wel en niet kunt. wat je wel en niet wilt.
Het Koninkrijk der Nederlanden grenst aan België en Duitsland (voor Nederland) en aan Frankrijk (op het eiland Sint Maarten).
In Nederland vind je acht verschillende soorten landschappen: zee- en rivierkleilandschap, zandlandschap, droogmakerij, hoog- en laagveenlandschap, duinlandschap en het krijt- losslandschap. Aan de hand van bepaalde criteria kun je bepalen in welk landschap je je bevindt.
Het aangeven en bewaken van je grenzen is heel belangrijk om te weten wat je wel en niet accepteert. Door het kennen van je grenzen, geef je zelf richting aan de normen en waarden die voor jou belangrijk zijn en waar je naar wilt leven. Grenzen aangeven is dus ook een belangrijke uiting van je tolerantievermogen.
De planetaire grenzen bepalen de voorwaarden waaraan de planeet moet voldoen om mensen veilig en comfortabel op de planeet te doen leven, nu en in de toekomst. Ze zijn van belang om te begrijpen wat "een veilige leefomgeving voor de mens" is.
Sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw is het gebruik van plastic en chemicaliën in de wereld enorm toegenomen. Dit zijn 'nieuwe entiteiten'; bewust en onbewust door mensen geproduceerde chemicaliën en materialen die een negatieve invloed kunnen uitoefenen op Systeem Aarde. Vroeger bestonden ze niet.
Milieuvervuiling zorgt voor beschadiging van de natuur en voor aantasting van het leefgebied van dieren. Het ene soort vervuiling zorgt vaak ook voor een ander soort vervuiling. Luchtvervuiling kan bijvoorbeeld ook grondvervuiling veroorzaken.