Wat je allemaal nodig hebt? Sowieso een kreeftentang om de schaal te breken.Daarnaast een kreeftenpennetje waarmee je het vlees uit de schaal haalt. De tang gebruik je om de scharen en het lichaam van de kreeft in de lengte open te breken.
Verder heb je nodig: een kreeftentang voor het kraken van de scharen en een dunne kreeftenpen, om kreeftenvlees uit de poten te schrapen. Tot slot krijg je nog visbestek voor het snijden en dippen van het vlees.
Spoel ze gelijk af onder koud water. Leg de hele kreeften op schalen op tafel, geef iedereen wat kreeftenbestek (of een notenkraker, werkt ook!) en serveer met schaaltjes aïoli en partjes citroen. Feest!
Duw zijdeling in, zodat de gewrichtjes breken en 'pel' de schaal van de staart. Geef een klein sneetje achterin de staart, en haal het darmkanaal eruit. Snij de kop in twee, en haal het maagzakje eruit (zit onder de ogen). In de kleine pootjes van de kreeft zit ook nog veel vlees!
Serveer de afgekoelde kreeft met de kropsla, de partjes ei en tomaat, een partje citroen en de cocktailsaus.
Hoeveel kreeft heb je per persoon nodig? Ga uit van 500 gram kreeft per persoon voor een hoofdgerecht (dit is het gewicht van de levende kreeft, gewicht is dus met schalen).
Er worden twee soorten kreeft aangeboden op onze markten: de Noord-Amerikaanse kreeft en de Europese kreeft. De productie van de Noord-Amerikaanse kreeft is meer dan 20 keer groter dan die van de Europese kreeft. Alle bestanden van de Europese kreeft worden ten volle bevist en kan dus aangeraden worden.
De leeftijd van een kreeft wordt bepaald door haar gewicht. Men raamt 1 kg gewicht / 10 jaar. Dit betekent dat een kreeft van 5 Kg (foto links) ongeveer 50 jaar oud is ...
Breek de scharen voorzichtig met een kreeftentang (of een notenkraker) in het midden van de bolle bovenkant. Dit kan ook door met het mes te hakken, maar is gevaarlijker.
Hoe bewaart u de kreeft het beste? U kunt een levende kreeft een dag bewaren in een vochtige doek in uw koelkast. U kunt een gekookte kreeft twee dagen bewaren door ze hermetisch te verpakken in aluminiumpapier of verschoudfolie en in de koelkast te leggen.
Minimaal 12 dagen wederom zonder eten in smalle compartimenten en zonder enige vorm van bewegingsruimte. Canada is goed voor meer dan 60% van de vrachten van kreeften in Noord-Amerika en levert meer dan de helft van het wereldaanbod aan kreeft.
De kreeft is goed gaar als je er heel gemakkelijk een spriet af kunt trekken. De gekookte kreeftenvlees behoort stevig en wit van kleur zijn. De interne temperatuur van de kreeft vlees zal 180 ° F (80 ° C zijn). De groene lever, die gelegen is in de lichaamsholte, is groen-geel van kleur.
Je kunt rivierkreeft zelf koken of heel easy gekookt kopen. Dat je het ook gewoon rauw kunt eten, is minder bekend. Rauw verwerken begint bij – ja… dat moet echt gebeuren – het snel doden van het kreeftje.
Corail of ook wel rood kreeftenmerg genoemd, komt enkel voor bij de vrouwelijke kreeft. Dit zijn de eitjes in wording bij de vrouwelijke kreeft. Bij een rauwe kreeft is dit een donkergroene massa die tijdens het koken bloedrood kleurt. De mannetjes bevatten geen 'corail'.
De Europese kreeft heeft een iets beter vleesopbrengst dan de Canadese. Europese kreeft is een groot schaaldier met een lichaamslengte tot 60 cm (24 inch) en een gewicht van 5-6 kg (11-13 pond), hoewel de kreeften gevangen in kreeftenfuiken meestal 23-38 cm (9- 15 in) lang en wegen 0,7-2,2 kg (1,5-4,9 lb).
Voordat de kreeft op het menu van dure restaurants terechtkwam, was hij goedkoop blikvoer voor het volk. Maar door overbevissing werden de schaaldieren schaars en steeg de prijs. Ook sushi, foie gras en oesters begonnen hun leven als volksvoer.
Het oudst geregistreerde schaaldier is een Europese kreeft (Homarus gammarus) van 72 jaar oud. Ook bij op land levende krabben (tot 40 jaar) en zoetwaterkreeften (tot 50-60 jaar) zijn gezegende leeftijden vastgesteld.
In sommige streken als Scandinavië en landen rond de Middellandse Zee zijn zeevruchten als kreeften populair en worden veel gegeten. In veel landen is het echter een specialiteit die vaak gegeten wordt in restaurants. Kreeft wordt beschouwd als delicatesse en is in Europa relatief duur.
Een kreeft heeft ook weinig aan ogen, want hij leeft op de bodem van de zee in totale duisternis.
“Ze bijten je vinger er niet af, maar ze kunnen je wel lelijk verwonden.” Onze schamele vangst is niet consumptieklaar. Een kreeft moet een tijdje in schoon water verblijven, krijgt daar niets meer te eten.
Blootgesteld aan lucht, verzwakt hun conditie zienderogen en uit het water sterven ze in elk geval na enkele dagen. De kers op de taart van deze inhumane lijdensweg: de dieren worden onbedwelmd gekookt of levend doormidden gesneden.
De Kreeft zal niet genoeg bevestiging krijgen van de Boogschutter. De Boogschutter kom onbetrouwbaar en roekeloos over op de Kreeft. Om deze relatie te laten werken dienen beide zich 101% in te zetten. De Kreeft dient te leren loslaten en de Boogschutter moet zich meer binden.
Schaal- en schelpdieren, zoals kreeft, oesters en mosselen, zijn officieel geen vissen, maar tellen in de Schijf van Vijf mee als een wekelijkse portie (magere) vis.
Het ene vlees is het andere niet en bij kreeft (ondanks dat het geen 'vlees' is) is dit nog veel erger. Kreeftenvlees is een enorm goede broedplaats voor 'vibrio bacteriën'. Deze kleine monsters staan bijvoorbeeld aan de basis van cholera, dus het zijn niet zomaar bacteriën.