De aarde is mogelijk niet de enige planeet waar leven voorkomt. Hoog in de dampkring van de planeet Venus hebben wetenschappers sterke aanwijzingen voor leven gevonden. Het gaat om microbes, minieme organismen die misschien door de lucht van Venus zweven.
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft een planeet ontdekt die ongeveer even groot is als de aarde en waar misschien leven mogelijk is. De planeet staat in de 'leefbare zone' rond zijn ster, een afstand waardoor het in theorie mogelijk is er vloeibaar water te vinden. Is er kans op leven op planeet TOI 700 d?
Onderzoekers hebben namelijk aan het licht gebracht dat de Melkweg naar schatting een slordige 300 miljoen leefbare planeten herbergt. En sommige van deze potentieel bewoonbare werelden zijn mogelijk zelfs onze kosmische buren!
Rond de zon draaien negen planeten, inclusief de aarde. Of eigenlijk acht, want Pluto wordt tegenwoordig beschouwd als dwergplaneet. Vier van deze planeten zijn goed met het blote oog te zien: Mars, Jupiter, Saturnus en Venus.
De mogelijkheid van het voorkomen van leven op Venus wordt vanaf de jaren vijftig uitgesloten geacht. Venus staat veel dichter bij de zon dan de Aarde en de temperaturen op de oppervlakte liggen, ook door het extreme broeikaseffect van de atmosfeer, veel te hoog om leven zoals wij dat kennen, te huisvesten.
Maar toch kan de mens niet op Venus leven. Door de dikke bewolking en dichte atmosfeer is het er erg warm. De temperatuur kan oplopen tot 465 graden Celsius en daarmee is Venus de heetste planeet in het zonnestelsel. Omdat Venus de planeet is die het dichtst bij de aarde staat, is er veel onderzoek naar gedaan.
De Amerikaanse Marsrover Perseverance heeft zuurstof gewonnen uit de koolstofdioxiderijke atmosfeer van Mars, meldt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.
Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus bestaan uit gas. Daardoor zijn ze ongeschikt voor leven zoals wij dat kennen, en trouwens ook om op te landen. Van de planeten in ons zonnestelsel is Mars dus de beste optie.
De ster met de grootste schijnbare helderheid (afgezien van de zon!) is Sirius, de hoofdster in het sterrenbeeld Grote Hond. Sirius is vooral in de wintermaanden goed zichtbaar. Hij staat linksonder het opvallende wintersterrenbeeld Orion.
Jupiter is met het blote oog als een opvallend heldere “ster” aan de hemel zichtbaar. Al met een verrekijker (op statief) zijn de vier grote Galileïsche manen te zien. Met behulp van een telescoop kunnen de bandenstructuur en de Grote Rode Vlek van de reuzenplaneet worden waargenomen.
Een lichtjaar is de afstand die licht in een jaar kan reizen - dat is ongeveer 9 460 000 000 000 kilometer! Licht heeft ongeveer 4,2 jaar nodig om de afstand naar de dichtstbijzijnde ster buiten ons zonnestelsel te overbruggen, daarom zeggen sterrenkundigen dat Proxima Centauri 4,2 lichtjaren van ons is verwijderd.
Kepler-452b mag vanaf nu de boeken in als exoplaneet die het meest op de aarde lijkt. Dat maakte het team van Nasa's Kepler-missie vandaag bekend op een speciaal belegde persconferentie. De planeet bevindt zich op zo'n 1400 lichtjaar afstand van de aarde en draait om een ster die sterk lijkt op onze eigen zon.
In ons zonnestelsel is vrijwel zeker water op:
Enceladus (maan van Saturnus) Ganymedes (maan van Jupiter) Uranus. Neptunus.
De ster waar de ontdekte planeet omheen draait heet Proxima Centauri. Deze rode dwergster is de dichtstbijzijnde ster bij de aarde, op 4,2 lichtjaar afstand.
Het waarneembare heelal
Echter omdat het heelal al die tijd bezig is met uitzetten, is de diameter veel groter en die wordt geschat op 93 miljard lichtjaar. Het aantal sterrenstelsels in het waarneembaar heelal bedraagt naar schatting 2.000 miljard.
Vroeger kenden we negen planeten: Mercurius, Venus, Aarde, Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus, Neptunus en Pluto. Door de beslissing van 24 augustus 2006 van de Internationale Astronomische Unie is Pluto gedegradeerd tot een dwergplaneet en draaien er "officieel" nog maar acht planeten rond de zon.
Het knipperen doet iedere ster die laag aan de horizon staat. Dat komt door de rotzooi in de dampkring van de aarde. Hoe lager een ster staat (optisch), hoe langer de weg van zijn licht door de dampkring, hoe meer rotzooi dat licht moet passeren en hoe meer verstrooiing van dat licht.
Als een lichtstraal door die trillende lucht gaat, wordt het licht ietwat gebroken. Het resultaat is een fonkelende ster. Het licht van een ster die laag boven de horizon staat, moet een langere weg door de dampkring afleggen. Daarom zullen die sterren meer flikkeren.
Venus is momenteel niet zichtbaar aan de hemel. Aarde, de mooiste planeet van ons zonnestelsel, waarop wij wonen. Vanaf deze planeet kunt u de meeste van de planeten uit ons zonnestelsel waarnemen, al dan niet met behulp van een verrekijker en in sommige gevallen met een telescoop.
Zouden we met zo'n rover ook op een gasplaneet zoals Jupiter (zie de foto) of Saturnus kunnen landen? Dat wordt lastig, want zoals de naam al zegt zijn deze planeten gasvormig en doordat er geen vast materiaal is, kun je er niet op landen.
Starend naar de hemel kun je hem eigenlijk niet missen: de Poolster. Gigantisch lichtgevend en het is de ster die het noorden aangeeft. Je kan de Poolster spotten door De Grote Beer te zoeken en een lijntje van de twee buitenste sterren van de pan naar boven te trekken.
VY Canis Majoris (VY CMa) is een type M superreus of hyperreus in het sterrenbeeld Grote Hond (Canis Major). Het is een van de grootste sterren die in het heelal zijn ontdekt. De straal van de rode ster is ongeveer 1420±120 maal zo groot als die van onze zon, waardoor onze zon er enkele miljarden malen in zou passen.
Marsgrond is giftig. Er zitten hoge concentraties perchloraat in de bodem, en als je daarin planten laat groeien, worden die ook giftig. Perchloraat komt ook op aarde voor, en er bestaan verschillende bacteriën die het kunnen afbreken.
De laag lucht om Mars bevat geen zuurstof, maar bestaat voor het grootste deel uit een andere stof: koolstofdioxide. Een mens zou er dus niet kunnen ademen. Het ruimtewagentje wist de koolstofdioxide om te zetten in zuurstof. Het resultaat zou genoeg moeten zijn om een astronaut zo'n 10 minuten te laten ademen.
Die wolken werken als een soort spiegel, ze weerkaatsen het licht van de zon. Maar Jupiter is geen ster, het is een planeet, gemaakt van gas. Je kunt er dus niet op lopen. Jupiter is erg groot, maar dat betekent niet dat hij langzaam beweegt.