Gebruik bij voorkeur niet twee verschillende NSAID's tegelijkertijd. Zo'n combinatie vergroot de kans op bijwerkingen en heeft meestal geen positief effect op het verlichten van de pijn. Een NSAID is wel te combineren met paracetamol. Deze middelen versterken namelijk elkaars werking.
In wat volgt geeft dit artikel een antwoord op volgende vragen: Paracetamol en ontstekingsremmers. Paracetamol en zwakwerkende opioïden. NSAID's: let op voor de combinatie met onder meer bloedverdunners.
Bij een combinatie van beide pijnstillers, moet je ook rekening houden met de maximale dosis van 4g paracetamol en 1200 mg ibuprofen. Als je ze combineert, wissel je ze best af voor het meest optimale effect. Begin bijvoorbeeld met 500 mg paracetamol. Na drie uur kan je 400 mg ibuprofen innemen.
Combinatie van pijnstillers
Morfine of morfineachtige pijnstillers kunnen gebruikt worden in combinatie met paracetamol. Helpt paracetamol in combinatie met zo'n zeer sterke pijnstiller onvoldoende, dan kan de arts je ook nog een ontstekingsremmende pijnstiller (NSAID) voorschrijven (zie eerder).
Als paracetamol niet helpt, kunt u een NSAID proberen: bijvoorbeeld ibuprofen, naproxen of diclofenac. Deze pijnstillers werken goed maar kunnen ernstige bijwerkingen geven. Gebruik ze zo kort mogelijk. En altijd maar 1 soort tegelijk.
De fysiotherapeut helpt u om rustig in beweging te komen én te blijven. In veel gevallen zal de arts ook een pijnstiller voorschrijven. Omdat paracetamol vaak goed werkt, is dat de eerste keus. Vermindert paracetamol de pijn onvoldoende, dan krijgt u een sterkere pijnstiller.
De veiligste (met de minste bijwerkingen) pijnstiller is paracetamol. Paracetamol vermindert lichte en matige pijn en verlaagt koorts, maar werkt niet ontstekingsremmend. Paracetamol geeft weinig maag- of darmbezwaren.
Gebruik bij voorkeur niet twee verschillende NSAID's tegelijkertijd. Zo'n combinatie vergroot de kans op bijwerkingen en heeft meestal geen positief effect op het verlichten van de pijn. Een NSAID is wel te combineren met paracetamol. Deze middelen versterken namelijk elkaars werking.
Het effect van codeïne en tramadol is dan ook minder sterk dan morfine zelf, vandaar dat ze zwakwerkende opioïden worden genoemd. De pijnstiller codeïne zorgt ervoor dat de pijnprikkels de hersenen niet of bijna niet bereiken. Codeïne wordt soms ook in lichtere dosis voorgeschreven bij een kriebelhoest.
Tramadol is een sterke pijnstiller. Morfine, fentanyl en oxycodon zijn heel sterke pijnstillers. Bijwerkingen zijn suf zijn, moeilijk poepen, duizelig zijn en verslaving.
Verspreid de inname van pijnstillers gelijkmatig over de dag. "Verspreid de inname gelijkmatig over de dag. Als je iets drie keer per dag in moet nemen, komt dat dus neer op één keer per acht uur. Hiermee voorkom je dat een pijnstiller te vroeg uitgewerkt raakt en je weer pijn krijgt."
Begin altijd met paracetamol. Dit heeft de minste bijwerkingen. U kunt ook een gel met pijnstiller op uw rug smeren, zoals diclofenac gel of ibuprofen gel. Kijk bij pijnstillers zoals ibuprofen, naproxen of diclofenac.
Paracetamol en ibuprofen zijn niet hetzelfde. Paracetamol werkt pijnstillend koortsverlagend en ibuprofen werkt pijnstillend, koortsverlagend én ontstekingsremmend. Paracetamol is dus een minder zware pijnstiller dan ibuprofen.
Naproxen of diclofenac (NSAID)
Deze pijnstillers vallen in de groep NSAID en zijn een aanvulling op paracetamol. U krijgt 1 van beide pijnstillers mee naar huis. U mag deze samen met paracetamol gebruiken.
Ibuprofen is een minder sterke pijnstiller dan Diclofenac, maar valt ook onder de categorie 'NSAID pijnstillers'. Het roze pilletje werkt ontstekingsremmend, koortsverlagend en tegen pijnklachten. Ibuprofen werkt ongeveer 45 minuten na inname en is maximaal 8 uur werkzaam.
Gelijktijdig gebruik van alcohol of andere centraal depressieve stoffen (zoals anesthetica, antipsychotica, anxiolytica, hypnotica en sedativa) kan de depressieve werking van tramadol op het centrale zenuwstelsel versterken (meer kans op ademhalingsdepressie, versterkte sedering).
Wanneer je kortdurend tramadol gebruikt, is het in principe niet gevaarlijk, tenzij je er allergisch voor bent. Tramadol is gevaarlijk tijdens de zwangerschap en mag niet gecombineerd worden met bepaalde medicijnen tegen HIV/AIDS en antidepressiva.
De werking van Tapentadol lijkt sterk op die van Tramadol, maar er zijn ook verschillen. De opioide werking van Tapentadol is sterker dan die van Tramadol. Tramadol remt echter niet alleen de opname van noradrenaline, maar ook die van serotonine, een andere signaalstof in de hersenen.
Bij hoofdpijn werkt paracetamol goed. Maar voor pijnklachten in de knie door een zwelling of ontsteking is ibuprofen beter. Daar zitten namelijk naast pijnstillende stoffen, ook ontstekingsremmende stoffen in.
De hoogste score werd gehaald door de combinatie ibuprofen (400 of 200 mg) plus paracetamol (1000 of 500 mg). Interessant weetje: een kop sterke koffie bleek het effect van de meeste pijnstillers nog te versterken. Er werden geen noemenswaardige nevenwerkingen gemeld na eenmalige inname van de diverse pijnstillers.
In principe kun je paracetamol combineren met NSAID's, zoals naproxen. Ook naproxen en paracetamol kun je in principe dus combineren. Bij lichte pijn heeft paracetamol de voorkeur, omdat het de minste bijwerkingen geeft.
Voorbeelden van NSAID's zijn ibuprofen, diclofenac, meloxicam, naproxen, etofenamaat, celecoxib. Bekende merknamen zijn o.a. Brufen®, Nurofen®, Voltaren® of Apranax®. Het acetylsalicylzuur (Aspirine®, Aspegic®) wordt ook tot de NSAID's gerekend.
Diclofenac geeft een interactie met betablokkers waaronder ook de sotalol valt. Betablokkers zijn middelen die worden gebruikt bij hart- en vaatziekten, zoals hoge bloeddruk, hartfalen, angina pectoris en hartritmestoornissen, maar ook bij migraine, gespannenheid en te snelle schildklierwerking.
Regelmatig gebruik van ibuprofen kan maagklachten veroorzaken. Neem daarom het middel alleen op een volle maag in. Mensen die in het verleden last hebben gehad van een maag- of darmzweer hebben meer kans op bijwerkingen op maag en darmen. Ook bij ouderen is sprake van een verhoogd risico op bijwerkingen.