Israël grenst aan Libanon, Syrië, Jordanië, Egypte en de Palestijnse gebieden, waarbij Israël sinds 1967 de Westelijke Jordaanoever en de Golanhoogten bezet houdt en deels onder zijn bestuur heeft gebracht. Het land heeft een kust aan de Middellandse Zee en een haven aan de Golf van Akaba, een zeearm van de Rode Zee.
1948: De Joodse staat aangevallen
De legers van Egypte, Syrië, Transjordanië, Libanon, Saoedi-Arabië en Irak vallen Israel binnen.
Van de Arabische strijdende partijen in het conflict zijn Irak en Syrië de enige staten die geen formeel vredesakkoord of verdrag met Israël hebben gesloten. Beide landen steunen Iran.
Het Arabisch-Israëlische conflict, ook wel het Israëlisch-Arabische conflict genoemd, is de onenigheid en strijd tussen Israël en de omringende Arabische landen en de daarbij betrokken volkeren, waaronder de Palestijnen en de erbij betrokken organisaties.
Op 29 november 2012 verkreeg Palestina de status van "waarnemerstaat niet-lid" binnen de Verenigde Naties toen Resolutie 67/19 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties met grote meerderheid werd aangenomen. Op 22 mei 2024 verklaarden Noorwegen, Spanje en Ierland Palestina officieel te erkennen.
Als onderdeel van de Abraham-akkoorden van 2020 hebben de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein, Soedan en Marokko allemaal genormaliseerde bilaterale banden met Israël tot stand gebracht. De druk werd opnieuw uitgeoefend door de Arabische Liga na de Arabisch-Israëlische oorlog van 1973, die ertoe leidde dat Cuba, Mali en de Malediven de banden met Israël verbraken.
Palestina is – in de oudste, breedste, niet-politieke zin – de landstreek in het oude Kanaän in de Levant die tegenwoordig Israël en de Palestijnse Gebieden omvat, benevens delen van Jordanië, Syrië en Libanon.
Hamas beschouwt zichzelf als een nationale bevrijdingsbeweging. In een aantal islamitische en Arabische landen wordt Hamas gesteund, onder andere door het sjiitische Iran.
Voornamelijk in de Gazastrook; heeft ook een aanwezigheid op de Westelijke Jordaanoever; Palestijnse vluchtelingenkampen in Libanon; en andere regionale locaties, zoals Egypte, Qatar en Turkije. HAMAS heeft waarschijnlijk minder dan 20.000 strijders.
De redenen zijn: Na de Tweede Wereldoorlog raakt de VS in Israël geïnteresseerd en Israël krijgt in verhouding tot andere landen veel meer hulp. Deze steun is zowel financieel als militair. De VS heeft hiervoor als argument in de jaren zestig en zeventig dat Israël een strategische positie inneemt tegen de Sovjet-Unie.
Negen landen van de G20 (Argentinië, Brazilië, China, India, Indonesië, Rusland, Saoedi-Arabië, Zuid-Afrika en Turkije, plus permanent uitgenodigde Spanje) hebben Palestina als staat erkend, terwijl tien landen (Australië, Canada, Frankrijk, Duitsland, Italië, Japan, Mexico, Zuid-Korea, het Verenigd Koninkrijk en de ...
Het Israëlisch-Palestijns conflict is de strijd om de soevereiniteit over historisch Palestina, sinds de opkomst van het politieke zionisme aan het eind van de negentiende eeuw in Europa en daarmee de kolonisatie in Palestina.
In de jaren 2010 vond er een toenadering plaats tussen Israël en soennitische Arabische staten vanwege hun gedeelde angst voor het sjiitische Iran en zijn nucleaire programma. Met name met Saoedi-Arabië vond er een onofficiële samenwerking plaats, waarbij inlichtingendiensten van beide landen elkaar hielpen en ambtenaren regelmatig inlichtingen deelden.
Sinds de aanvallen op de Gazastrook zijn er verschillende lijstjes gemaakt van bedrijven die het Israëlische geweld direct of indirect steunen. Enkele voorbeelden van deze bedrijven zijn Starbucks, McDonalds, Coca-Cola en Pepsi.
De aanleiding van de oorlog was een verrassingsaanval door de militante tak van Hamas vanuit de Gazastrook op nederzettingen in Israël. Onder de naam Operatie Al-Aksa-storm werd een groot aantal mensen mishandeld, vermoord en gekidnapt. Als reactie daarop volgde een Israëlische militaire invasie in de Gazastrook.
Het noordelijke deel, dat tien van de twaalf stammen omvatte, nam de naam "Israël" mee, maar werd ook wel het "Tienstammenrijk" of "Efraïm" genoemd, naar de meest dominante stam. Het rijk hield stand tot 722 v. Chr.. Het zuidelijke deel na de splitsing werd het koninkrijk Juda genoemd.
Er wonen ruim 2,2 miljoen mensen (2023), waarvan ongeveer driekwart als vluchteling geregistreerd staat en in vluchtelingensteden woont. De Gazastrook ligt gescheiden van de Westelijke Jordaanoever en is daarmee een Palestijnse exclave.
Regering en politiek. In 2006 won Hamas de Palestijnse parlementsverkiezingen van 2006 en nam het bestuurlijke gezag over de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever over. In 2007 leidde Hamas een militaire overwinning op Fatah, de seculiere Palestijnse nationalistische partij, die de Palestijnse Nationale Autoriteit had gedomineerd.
Het Israëlische Centraal Bureau voor de Statistiek schatte in september dat 40.600 Israëliërs in de eerste zeven maanden van 2024 langdurig zijn vertrokken . Dat is een stijging van 59% ten opzichte van dezelfde periode een jaar eerder, toen 25.500 mensen vertrokken.
Hamas wil er vooral mee laten zien dat zijn militanten klaar zijn voor de strijd met het Israëlische leger. Maar hoe sterk is Hamas? Uit hoeveel strijders het leger van Hamas precies bestaat, is onduidelijk. In 2021 sprak de Israëlische krant The Times of Israel met een hoge commandant van het Israëlische leger.
De Gazastrook is 360 vierkante kilometer, terwijl Vlieland slechts 39 vierkante kilometer meet. Derhalve is de Gazastrook meer dan negen keer zo groot als het eiland Vlieland. Het Palestijnse gebied valt wel te vergelijken met de helft van Zeeuws-Vlaanderen of twee keer het eiland Texel.
Hamas ontvangt naar verluidt materiële hulp en training van Iran en enkele van zijn bondgenoten, waaronder de Libanese sjiitische groep Hezbollah (een andere FTO).
Gaza (Arabisch: Ghaza - غزة) is de belangrijkste stad in de Gazastrook. Ter onderscheiding van de Gazastrook wordt de stad ook wel eens aangeduid als Gaza-Stad. Gaza valt sinds 1995 formeel onder zelfbestuur van de Palestijnse Autoriteit, maar wordt sinds 2007 bestuurd door Hamas.
Het Rode Kruis helpt in Gaza, Israël, Libanon en de Westelijke Jordaanoever. Het conflict in het Midden-Oosten heeft een ongekende humanitaire crisis veroorzaakt. Miljoenen mensen in Gaza, de Westelijke Jordaanoever, Israël, Libanon en Syrië zijn afhankelijk van hulp voor voedsel, water en medische zorg.
De Palestijnse Missie in Nederland kan middels een presentatie slechts de identiteit en nationaliteit vaststellen. Laissez-passers worden niet afgegeven. Ten behoeve van vrijwillig vertrek kan de Palestijnse Missie in Nederland een aanvraag voor een paspoort indienen bij de autoriteiten in Ramallah.