De hersenen en ADHD Als je ADHD hebt worden de prikkels die binnenkomen in de hippocampus en de opdrachtcentra – zoals de prefrontale cortex – minder goed verwerkt. De samenwerking met andere gebieden in de
Onderzoek laat nog iets anders zien: in de hersenen van kinderen en jongeren met ADHD is een scheve verhouding tussen de neurotransmitters dopamine en noradrenaline. Dopamine heb je nodig om denkprocessen te plannen, doelgericht te handelen en je emotie en motivatie in goede banen te leiden.
Het team ontdekte dat de hersenen van jongeren met ADHD meer activiteit hadden tussen verschillende subcorticale regio's en de frontale cortex dan die van jongeren zonder de aandoening. De hersenen van jongeren met ADHD vertoonden ook een grotere verbinding tussen de frontale cortex en een deel van de hersenen dat de amygdala wordt genoemd.
ADHD is volgens Batstra een diagnose die gesteld wordt op basis van gedrag. Een zogenoemde 'behaviorally based diagnosis'. Batstra licht toe: “ADHD is geen hersenziekte, maar een definitie van als problematisch ervaren hyperactief, impulsief en ongeconcenteerd gedrag.
Door middel van het maken van een EEG kunnen we zien of er sprake is van klachten die overeenkomen met ADHD of ADD. Ook de verschillen tussen ADD of ADHD zijn goed aan te tonen in het brein. Tijdens de intake maken we een hersenscan met EEG-cap met 19 sensoren die eenvoudig op het hoofd geplaatst wordt.
Kan ADHD worden gezien op een hersenscan? Onderzoekers gebruiken hersenscans om ADHD beter te begrijpen. Er zijn fysieke, functionele en neurotransmitteractiviteitsverschillen in ADHD-hersenen. Hersenscans kunnen momenteel niet worden gebruikt om ADHD te diagnosticeren .
ADHD is een neurologische ontwikkelingsstoornis die onoplettendheid, hyperactiviteit en impulsiviteit kan veroorzaken. Mensen met ADHD kunnen rusteloos lijken, een korte aandachtsspanne hebben en zich moeilijk concentreren, en kunnen impulsief of roekeloos handelen.
Hoewel ADHD geen invloed heeft op je intelligentie, blijven je (cognitieve) prestaties vaak achter. Omdat taken vaak niet lukken, kan dit leiden tot frustraties en een negatief zelfbeeld. Voor kinderen is het op school moeilijk om stil te zitten en voldoende concentratie voor opdrachten op te brengen.
In veel gevallen gaat ADHD samen met andere (psychiatrische) stoornissen. Enkele voorbeelden zijn: stoornissen in het autistisch spectrum (zoals PDD-NOS), agressieve gedragsstoornissen, motorische stoornissen, angst- en stemmingsstoornissen, tics, en leerproblemen.
Een vertraagd EEG
Bij een langzame activiteit op het EEG, worden frequenties bedoeld die lager zijn dan het alfaritme d.w.z. theta- en delta-golven. Theta- en delta-golven worden niet waargenomen als iemand wakker is, tenzij er een verminderd functioneren van de hersenen is, of tijdens een meditatie.
De hersenen functioneren iets anders bij ADHD. Er lijkt een tekort aan zogeheten neurotransmitters (dopamine en noradrenaline), want de medicijnen die voor ADHD effectief zijn, verhogen deze stoffen in de hersenen.
In tegenstelling tot andere ziektes kun je niet over ADHD heen groeien. Als ADHD al op jonge leeftijd is vastgesteld, dan kan je ervan uitgaan dat de symptomen ook op oudere leeftijd nog aanhouden.
Veel mensen met ADD, ADHD of concentratieproblemen kunnen lastig tegen veranderingen die door anderen worden bedacht. En dat hoeft helemaal niet om grote veranderingen te gaan. Zelfs een kleine verandering geeft stress.
ADHD en overprikkeling. Als je ADHD hebt, kan je moeite hebben om prikkels die op je afkomen te verwerken. Dit kunnen externe prikkels zijn maar ook interne prikkels. Externe prikkels zijn indrukken die via de zintuigen binnenkomen zoals geluiden, beelden, geuren, smaken, en lichamelijke sensaties.
Veel mensen met ADHD hebben last van vermoeidheid. Alles kost veel moeite en energie. Dit kan vervolgens erger worden door slaapproblemen. Bij ADHD komt dit heel vaak voor.
Zorg voor een rustig plekje waar iemand even heen kan als het hoofd te vol voelt. Of ga lekker samen naar buiten en raak energie kwijt met spelen of sporten. Maak duidelijke afspraken, bijvoorbeeld als je samen gaat werken.
Al, 2019). Uit onderzoek van Woo et. Al (2015) blijkt dat met name suiker, kunstmatige kleurstoffen en conserveermiddelen de kans op ADHD vergroten. Ook is het deze onderzoekers opgevallen dat kinderen met ADHD vaak tekorten hebben aan zink, magnesium, ijzer, koper en omega-3 vetten.
ADHD met comorbiditeit
Voor zowel bij mensen met ADHD als ADD (zonder hyperactief gedrag) geldt dat het in de meest gevallen samengaat met andere psychische aandoeningen en/of andere lichamelijk gezondheidsklachten. Dat noem je comorbiditeit. En dat kan behoorlijk pittig zijn.
De hersenen worden door het gebrek aan controle belast met een overload aan informatie en je kunt slecht onderscheid maken tussen belangrijke en onbelangrijke prikkels. Geluiden, kleuren, beelden, alles komt binnen en je reageert overal op. Dit maakt het moeilijk om je te concentreren.
Kinderen met ADHD kunnen vaak intens genieten. Kinderen met ADHD zijn vaak creatief, verzinnen de meest geweldige verhalen en kunnen helemaal opgaan in een spel. Het empathisch vermogen van kinderen met ADHD is vaak goed ontwikkeld, het zijn vaak lieve en betrokken kinderen.
Hoogbegaafdheid en AD(H)D kunnen ook samen voorkomen. Hoogbegaafde kinderen kunnen door een hoge intelligentie veel compenseren, waardoor ADHD soms minder snel opvalt en deze diagnose pas laat gesteld wordt. Andersom geldt echter ook dat hoogbegaafdheid minder snel opvalt bij kinderen met ADHD.
ADHD is een psychische stoornis die begint in de jeugd en die vaak persisteert tot in de volwassenheid. De kernsymptomen van ADHD zijn: aandachtstekort, hyperactiviteit en impulsiviteit.
De onderzoekers analyseerden gegevens van meer dan 30.000 volwassenen met ADHD en vergeleken deze met 300.000 zonder de diagnose. De bevindingen tonen aan dat mannen met ADHD gemiddeld 4,5 tot 9 jaar minder leven, terwijl vrouwen met ADHD 6,5 tot 11 jaar korter leven dan hun tegenhangers zonder ADHD.
Hoe het in de hersenen precies gaat is onzichtbaar, maar het is wel bekend welke stoffen een belangrijke rol spelen bij ADHD: dit zijn voornamelijk dopamine en noradrenaline.
Een onderzoek onder leiding van de universiteit van Nijmegen spreekt dit voor het eerst overtuigend tegen. Wetenschappers bewijzen dat ADHD een hersenaandoening is, waarbij bepaalde gebieden in het brein minder ontwikkeld zijn.