Met struma of krop wordt een zichtbare of voelbare vergroting van de schildklier bedoeld. Struma komt zowel voor bij een traag werkende schildklier (hypothyreoïdie) als bij een snel werkende schildklier (hyperthyreoïdie). De werking van de schildklier kan ook normaal zijn.
Een struma kan ontstaan door een tekort aan jodium in de voeding, maar dit komt tegenwoordig bijna niet meer voor in Nederland. Soms ontstaat een struma ten gevolge van een andere schildklierziekte, zoals een te traag werkende schildklier (Hashimoto) of een te snel werkende schildklier (ziekte van Graves).
Als u te weinig jodium binnenkrijgt, zwelt de schildklier op in een poging om voldoende hormonen te produceren. Medicatie – sommige medicijnen (bijv. amiodaron, interferon-alfa en lithium) kunnen een struma veroorzaken. Erfelijke factoren – sommige mensen hebben aanleg voor een vergrote schildklier.
Struma komt vaak in de familie voor. Meestal is er geen duidelijke oorzaak aan te wijzen. Jodiumgebrek is een bekende oorzaak van struma, maar dat komt in Nederland vrijwel niet meer voor.
Ook kan het struma langzaam groeien waarbij klachten kunnen ontstaan als gevolg van de grootte van de schildklier. Deze klachten kunnen bijvoorbeeld zijn: druk in de hals, last met slikken, stemverandering of kortademigheid.
De verschillen tussen Graves' struma (diffuus) en nodulair struma staan vermeld in tabel 11. In Nederland komt bij 18 procent van de gezonde mensen een knobbel zonder symptomen voor.
Wereldwijd is jodiumgebrek de belangrijkste oorzaak voor struma. In Nederland komt dit nauwelijks voor. Er zijn verschillende soorten knobbels bijvoorbeeld: cyste (holte gevuld met vocht)
Stress heeft een grote invloed op het functioneren van het schildklierhormoon. Langdurige stress zorgt er namelijk voor dat er minder van het efficiënte T3 kan worden aangemaakt en meer van minder efficiënte Reversed T3 (rT3) wordt aangemaakt. Een teveel aan rT3 blokkeert dan de receptoren van het schildklierhormoon.
4 Leven zonder schildklierhormoon is niet mogelijk
In dat geval wordt de schildklier operatief weggenomen, ook al gaat het meestal om een goedaardige zwelling. Maar je kan toch niet leven zonder schildklier? “Je kan wel zonder, zolang je je dosis hormoon krijgt. Dát is van levensbelang, niet de klier op zich.
Veel schildklierpatiënten kampen met psychische klachten: stemmingswisselingen, vergeetachtigheid, depressies of neerslachtige gedachtes.
Bij een struma is de hele schildklier vergroot. Bij een diffuus struma is de schildklier helemaal gelijkmatig vergroot. Bij multinodulair struma bestaat de schildklier uit allerlei kleine knobbels. Struma zegt niets over hoe de schildklier werkt.
Als uw schildklier te langzaam werkt, kunt u de volgende klachten hebben: U heeft het snel koud. U wordt zwaarder. U voelt zich sloom of moe.
Een struma hoeft vaak niet behandeld te worden. De meest voorkomende vorm in Nederland is het normaal werkende multinodulaire struma wat maar zelden behandeld hoeft te worden. Wanneer het struma niet in de weg zit en geen problemen geeft zoals slikklachten of druk op de luchtpijn, is behandeling niet nodig.
Bij een struma is uw schildklier vergroot. Deze kan hierbij normaal werken, maar ook sneller of langzamer. Dit wil zeggen dat uw schildklier evenveel hormonen kan produceren, maar dit kunnen er ook meer of minder zijn.
Een niet goed werkende schildklier, die zich vaak uit als een struma, is wereldwijd een ernstig en niet onderkend probleem. Bij een struma (krop) is de schildklier vergroot, wat voelbaar en/of zichtbaar is in het halsgebied.
Gezonde vetten dragen bij aan een goede schildklierfunctie. Één goede eetlepel per dag en je hebt al een groot deel binnen van wat je nodig hebt! Volkorenproducten – Zoals volkorenpasta, brood en rijst. Behalve een goede bron van vezels, bevatten ze alle mineralen die schildklierhormonen zo graag gebruiken.
Voeding rijk aan selenium
Een gemiddelde paranoot bevat al snel 50 microgram selenium. Met vier paranoten per dag verhoog je eenvoudig je selenium inname wat je schildklier ten goede komt. Let wel op dat je niet dagelijks een hele zak leeg eet want dan riskeer je een selenium vergiftiging.
Gespecialiseerd in schildklieraandoeningen
Het Jeroen Bosch Ziekenhuis is gespecialiseerd in het onderzoeken en behandelen van schildklieraandoeningen.
Er bestaat geen medicijn dat de schildklier kan genezen. Het maakt niet uit of het tekort ontstaan is door de ziekte van Hashimoto, door een schildklieroperatie of door behandeling met radioactief jodium, de behandeling is hetzelfde. Je moet je hele leven schildklierhormoon gebruiken.
Om je schildklier gezond en in balans te houden, is het belangrijk dat je voldoende vitaminen en mineralen binnenkrijgt. Met name vitamine A, B6, B12, C, D, eiwitten, CoQ10, zink, ijzer en magnesium zijn belangrijk.
Belangrijk om te weten over thiamazol
Bij te veel schildklierhormoon. Teveel van dit hormoon veroorzaakt hartkloppingen, een gejaagd gevoel, transpireren, diarree en vermagering. Binnen 6 weken merkt u dat uw klachten verminderen. Meestal moet u thiamazol minstens een jaar gebruiken.
Per laboratorium zijn de grenzen bepaald van het gebied van TSH waarde dat we als normaal beschouwen. Ook voor andere bloedwaarden zijn deze intervallen bepaald. De gebruikelijke ondergrens voor TSH is tussen de 0,30 en 0,50 de bovengrens tussen 4,0 en 5,0 mE/liter.
Klachten die men kan ervaren van een schildkliernodus of een multinodulair struma zijn een zichtbare zwelling in de hals (cosmetisch) of het gevoel hebben dat er iets in de weg zit in de hals (mechanisch). Als de nodus tegen de slokdarm duwt, kan men moeite hebben met het doorslikken ofwel de passage van voedsel.
Een te hoge inname van jodium kan de werking van de schildklier verstoren. Daarom is voor jodium een veilige bovengrens vastgesteld. Te veel jodium kan onder andere leiden tot schildkliervergroting of een overstimulering van de schildklier. Bij de meeste mensen hoeft een teveel aan jodium niet tot problemen te leiden.
Gezien het frequente voorkomen in bepaalde families is er zeker sprake van een bepaalde erfelijke aanleg. Bij navraag blijkt dat 80% van de patiënten een (al dan niet ver) familielid heeft met schildklierziekte (of andere auto-immuunziekten).