Artikel 5:32. 1. Een bestuursorgaan dat bevoegd is bestuursdwang toe te passen, kan in plaats daarvan aan de overtreder een last onder dwangsom opleggen.
Dat beginsel is neergelegd in artikel 3:4, tweede lid, Awb. Dat luidt: “De voor een of meer belanghebbenden nadelige gevolgen van een besluit mogen niet onevenredig zijn in verhouding tot de met het besluit te dienen doelen”.
Artikel 1:3
1 Onder besluit wordt verstaan: een schriftelijke beslissing van een bestuursorgaan, inhoudende een publiekrechtelijke rechtshandeling.
Wanneer iemand een overtreding begaat, kan er een last onder dwangsom worden opgelegd. Voor het opleggen van een last onder dwangsom gelden bepaalde voorwaarden waaraan moet worden voldaan. De hoogte hiervan is niet wettelijk bepaald.
Overheidsinstanties kunnen aan burgers en bedrijven een last onder dwangsom (of kortweg: 'dwangsom' ) opleggen wanneer zij vinden dat sprake is van een illegale situatie. Een last onder dwangsom is een herstelsanctie.
Wat houdt de regeling in? Wanneer een bestuursorgaan de beslissing op een aanvraag of beslissing op bezwaar (of administratief beroep) niet tijdig heeft genomen, dan is het een dwangsom aan de aanvrager of bezwaarde verschuldigd voor elke dag dat de beslissing uitblijft.
Bij Woo-verzoek kan rechter dwangsom opleggen
U moet dan eerst de overheid in gebreke stellen. Als de overheid daarna niet binnen 2 weken op uw Woo-verzoek beslist, kunt u een beroep niet tijdig beslissen instellen bij de rechtbank. De rechter bepaalt dan of de overheidsorganisatie u een dwangsom moet betalen.
Betaling van de dwangsom
De verbeurde dwangsommen komen ten goede aan de staat of het bestuursorgaan dat de last heeft opgelegd. Het is dus niet zo dat de benadeelde partij de dwangsom ontvangt als een soort schadevergoeding.
Recht op dwangsom als overheid niet op tijd besluit
Dit is een geldbedrag. Voordat u recht heeft op een dwangsom moet u de overheid in gebreke stellen. Dit is een brief waarin u aangeeft dat de beslistermijn is verstreken.
De last onder bestuursdwang heeft hetzelfde doel als de last onder dwangsom. Het enige verschil is dat bij de last onder bestuursdwang het overheidsorganen zelf kan overgaan tot beëindiging van de gestelde overtreding, als u dat niet binnen de begunstigingstermijn doet.
1 De bestuursrechter doet uitspraak op de grondslag van het beroepschrift, de overgelegde stukken, het verhandelde tijdens het vooronderzoek en het onderzoek ter zitting. 2 De bestuursrechter vult ambtshalve de rechtsgronden aan. 3 De bestuursrechter kan ambtshalve de feiten aanvullen.
Artikel 6:19 bepaalt dat het bezwaar of beroep van rechtswege ook betrekking heeft op een besluit waarbij het eerdere bestreden besluit wordt ingetrokken, gewijzigd of vervangen.
Onder besluit wordt verstaan: een schriftelijke beslissing van een bestuursorgaan, inhoudende een publiekrechtelijke rechtshandeling. 2. Onder beschikking wordt verstaan: een besluit dat niet van algemene strekking is, met inbegrip van de afwijzing van een aanvraag daarvan.
Afdeling 3.4 Awb buiten toepassing
De aanwijzing van een Natura 2000-gebied of een bijzonder nationaal natuurgebied, als het gaat om een wijziging van ondergeschikte aard die niet leidt tot grotere nadelige gevolgen voor het milieu (artikel 16.25a, lid 2 Omgevingswet).
De Algemene wet bestuursrecht onderscheidt vier besluiten: besluiten van algemene strekking (b.a.s); besluiten inhoudende algemeen verbindende voorschriften (a.v.v.);
Verbod op willekeur
Het verbod van willekeur (détournement de pouvoir) dat is opgenomen in artikel 3:3 Awb, verbiedt de overheid om de bevoegdheid tot het nemen van een besluit voor een ander doel te gebruiken dan waarvoor die bevoegdheid is verleend.
Een dwangsom kan echter niet worden opgelegd in geval van een veroordeling tot betaling van een geldsom. ' Een dwangsom is vaak een goede geldelijke prikkel voor de schuldenaar om aan de hoofdveroordeling te voldoen. Een dwangsom kan bijvoorbeeld nuttig zijn om een verbod op inbreukmakend handelen kracht bij te zetten.
Incasseren van dwangsommen
Dwangsommen worden geïncasseerd op grond van het vonnis waarbij de dwangsom is uitgesproken. Op grond van dat vonnis – in combinatie met de vaststelling dat er dwangsommen zijn verbeurd – kan er bijvoorbeeld beslag worden gelegd op een bankrekening of op een woning.
Wat redelijk is, kan variëren, maar meestal wordt een termijn van 24-48 uur als acceptabel beschouwd voor een eerste reactie. Urgente Zaken: Voor dringende juridische kwesties, zoals lopende rechtszaken of spoedeisende juridische problemen, wordt verwacht dat de advocaat sneller reageert, mogelijk binnen enkele uren.
Jazeker, je hebt altijd het recht om bezwaar te maken tegen een dwangsom. Doorgaans start de procedure rondom een onrechtmatige situatie met een brief waarin staat dat de overheidsinstelling het voornemen heeft om je een dwangsom op te leggen. Je krijgt vervolgens de kans om jouw zienswijze op de situatie te geven.
De dwangsom verjaart 6 maand na de dag van de verbeurte. Deze verjaring wordt geldig gestuit door een bevel tot betaling.
De gemeente kan de dwangsom vaststellen in een bepaalde som per dag of per week. In dat geval moet ook de maximaal te verbeuren dwangsom worden vastgelegd. Ook kan een éénmalige dwangsom worden opgelegd als de overtreding op een bepaalde datum niet is beëindigd.
Inleiding. Een dwangsom is een juridisch instrument dat door de rechter kan worden opgelegd om een partij te dwingen tot het nakomen van een bepaalde verplichting. Het doel van een dwangsom is het afdwingen van naleving van een rechterlijke uitspraak zonder dat er direct een straf wordt opgelegd.
Beleid extra dwangsom
In de regel wordt de dwangsom bepaald op € 100,-- per dag, met een maximum van € 15.000,-- Indien sprake is van een zó gering belang dat de hoogte van de dwangsom van € 100,-- per dag buiten proportie is, wordt de dwangsom bepaald op € 50,-- per dag, met een maximum van € 7.500,--
Een dwangsom is geen schadevergoeding
Een dwangsom is niet opgenomen in de lijst met inkomens- en vermogensbestanddelen, die in artikel 31 lid 2 en 34 lid 2 van de Participatiewet uitdrukkelijk niet als een in aanmerking te nemen middel worden aangemerkt.