Franse calvinisten werden Hugenoten genoemd, aanvankelijk als scheldnaam door de katholieken; later als geuzennaam door calvinisten. Frankrijk kende een geschiedenis van religieuze twisten, met als dieptepunt de Bartholomeusnacht van 1572, waarbij zo'n tienduizend Hugenoten werden omgebracht.
Etymologie. Mogelijk verwijst de term 'hugenoot' naar Besançon Hugues, de leider van een religieuze revolutie in Genève, of is het een verbastering van het woord "Eidgenossen" waarmee dan impliciet het zogenaamd niet-Franse karakter van het protestantisme beklemtoond zou zijn.
Hugenoten waren Franse volgelingen van het calvinisme, die daarom in eigen land vervolgd werden. Zij vluchtten vanaf 1685 naar Nederland en andere Europese landen. Naar schatting waren er in de zestiende eeuw een half miljoen Hugenoten in Frankrijk.
Vlucht Hugenoten
Er werd opdracht gegeven voor de sloop van protestante kerken, protestante scholen werden gesloten en de Hugenoten werden onder druk gezet om zich te bekeren tot het katholicisme. In de daaropvolgende twee decennia ontvluchtten tussen de 200.000 en 1.000.000 protestanten Frankrijk.
In 1685 werd het Edict van Nantes herroepen. Dit edict was in 1598 door koning Hendrik IV van Frankrijk uitgevaardigd en verleende de Franse volgelingen van het protestantisme, de Hugenoten, het recht hun geloof in vrijheid te belijden.
Velen kwamen in Nederland terecht; in de zeventiende eeuw gevolgd door Hoogduitse Joden (Askenazim). Wikipedia tekent er bij aan: “Ook in de achttiende en negentiende eeuw kwamen mensen naar Nederland, maar grote stromen deden zich niet voor.
Aan het eind van de zeventiende eeuw werden de hugenoten, de Franse protestanten, in Frankrijk met geweld gedwongen zich tot het katholicisme te bekeren. Ondanks een verbod Frankrijk te verlaten, ontvluchtten veel hugenoten het land. Zo'n twaalfduizend van hen vluchtten naar Amsterdam.
De Reformatie, ook wel de Hervorming genoemd, was een beweging in de 16e eeuw die de Rooms-katholieke kerk wilde verbeteren. Het leidde echter uiteindelijk niet tot de gewenste hervormingen in de Katholieke kerk, maar tot een kerksplitsing.
Het Edict van Nantes was een op 13 april 1598 door koning Hendrik IV van Frankrijk uitgevaardigd edict. De hugenoten (protestanten) kregen rechten op uitoefening van hun geloof en behielden garnizoensrecht in een paar Zuid-Franse steden.
Op de Nederlandse Familienamenbank vind je de herkomst van een achternaam en ook waar die in Nederland het meeste voorkomt. Op Geneanet kan je je achternaam traceren in heel Europa. Hou bij Geneanet wel in gedachten dat de verspreiding van een naam uit de database komt van de stambomen in dat systeem.
De bescherming van Hugenoten
Op 13 april 1598 besloot de Franse koning Hendrik IV een einde te maken aan het geweld. Hij vaardigde het Edict van Nantes uit, waarmee de Hugenoten voortaan beschermd werden. Ze kregen volledige burgerrechten en gewetensvrijheid in heel Frankrijk.
Een edict (Latijn: edicere, verkondigen) is een aankondiging van een wet. Meestal geschiedt dit bij een monarchie. De paus en enkele andere hoogwaardigheidsbekleders (koningen of gouverneurs) zijn (vaak) de enigen die een edict (mogen) uitvaardigen.
In 1685 trok Lodewijk XIV het Edict van Nantes in. Dit document, dat bijna honderd jaar eerder was vervaardigd door Lodewijks oom Hendrik IV, legde enige rechten vast voor de protstantse Hugenoten. Zo mochten zij niet vervolgd worden wegens hun geloof.
Om hun bondgenootschap veilig te stellen gaf Constantijn zijn halfzuster Constantia aan Licinius, die haar tot zijn vrouw nam. Bij de gelegenheid van dit huwelijk vaardigden de beide keizers de algemene verordening uit die bekend zou worden als het Edict van Milaan (Edictum Mediolanense).
Maarten Luther en Johannes Calvijn waren beiden kerkhervormers, maar ze verschilden fundamenteel van inzicht over theologische leerstukken. Predestinatie: Volgens Luther konden gelovigen in de hemel komen door goed gedrag, maar Calvijn geloofde dat het al bij de geboorte door God beschikt was wie er naar de hemel ging.
Ondanks grote interne verschillen hadden de protestanten hun afkeer van het katholicisme gemeen. Ze waren het niet eens met de visie dat de kerk God vertegenwoordigt en tussen God en de gewone gelovige staat. Volgens de protestanten staat elk mens rechtstreeks in contact met God.
De scriba geeft geestelijk leiding aan de kerk en staat voor de Protestantse Kerk in Nederland in kerkelijke en maatschappelijke verbanden.
In de jaren 60 kwamen er veel Turken en Marokkanen naar Nederland. In Turkije en Marokko heerste veel werkeloosheid en in Nederland was er juist een grote behoefte aan arbeidskrachten.
Steden als Leiden, Amsterdam en Delft lieten niets ongemoeid om maar zoveel mogelijk immigranten naar hun stad te lokken. Veel steden pasten hun immigratiepolitiek aan om het leven voor de immigranten zo comfortabel mogelijk te maken.
Australië en Canada zijn niet de enige landen waar de landverhuizers heentrekken. Ook landen als de Verenigde Staten, Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika, Brazilië en Argentinië zijn populair. In totaal zullen zo'n half miljoen mensen emigreren, waarvan 400 duizend naar Canada, Australië en Nieuw-Zeeland.
PEKING - In Nederland is het De Vries, in Duitsland Müller, maar de meest voorkomende achternaam in de wereld is Chinees: Li. Dat blijkt uit een onderzoek van de Chinese Academie voor Wetenschap. In China hebben 96 miljoen mensen deze naam, dat is ongeveer 7,4 procent op een bevolking van 1,3 miljard mensen.
Helemaal onderaan de lijst van de 10.000 meest voorkomende familienamen, zijn er slechts 181 personen met familienamen zoals Blyweert, Gaeremynck, Hochepied, Morgante, Nasser of Van Lishout.
Slaven hebben geen familienamen. Ze hebben alleen een voornaam, bijvoorbeeld Henriëtte of Kwakoe. Als er meer Henriëttes of Kwakoes zijn, komt er vaak wel iets bij: dan wordt het bijvoorbeeld Kwakoe van Maagdenburg (een plantage) of Henriëtte van Van Dijk (een slaveneigenaar).
Bij de afschaffing van de slavernij in Suriname (1863) werden de voormalige slaven volwaardige burgers. Dat betekende dat ze ook een achternaam moesten hebben. Die mochten ze niet zelf kiezen, ze kregen er een toegewezen.