Wormpjes zijn heel besmettelijk, maar kunnen geen kwaad. Bij goede hygiëne verdwijnen de wormpjes vanzelf, meestal binnen 6 weken. Een andere naam voor wormpjes is aarsmaden of enterobiasis.
U kunt wormpjes zelf behandelen met mebendazol van de apotheek of drogist. Heel soms zit er een ander soort worm, zoals een spoelworm, zweepworm of lintworm. Ziet u een (stukje) worm in uw poep? Neem deze mee naar de huisarts in een dicht potje.
Diagnose van aarsmaden
De diagnose wordt vaak gesteld door de patiënt zelf of door de huisarts op grond van de klachten en waarneming van de patiënt of de ouder. Aarsmaden zijn terug te vinden in de ontlasting als kleine, bewegende witgele wormpjes. Daarnaast is jeuk bij de anus gedurende de nacht kenmerkend.
De meest gebruikelijke symptomen zijn misselijkheid en buikpijn, variërend van mild tot koliekachtig. Tijdens de migratiefase van de larven kunnen hoest, koorts en netelroos optreden. Volwassen wormen kunnen gevaarlijk zijn als ze migreren naar de darm, lever en galwegen.
Hoe lang duurt het voordat dit medicijn werkt? Eén kuur is meestal voldoende om alle wormen te doden. In de weken na de kuur ziet u nog regelmatig dode wormen in de ontlasting van uw kind. Als er 2 weken na de herhaalde kuur nog wormen in de ontlasting zitten, overleg dan met de arts.
Wormpjes komen veel voor bij kinderen. U ziet dunne witte draadjes in ontlasting, bed of ondergoed. De wormpjes zijn tot ongeveer 1 centimeter lang en bewegen soms. Uw kind krijgt jeuk rond de anus (poepgat) of vagina en krabt zich daar.
U heeft klachten
Jeuk rond de anus of vagina, vooral 's nachts, komt meestal door de kleine (tot ongeveer 1 cm) wormpjes. De meeste andere wormen die u in Nederland kunt krijgen geven meestal geen klachten. Heel soms kunt u bijvoorbeeld buikpijn krijgen door lintwormen, spoelwormen of zweepwormen.
Een besmetting of infectie met aarsmaden is vervelend, ze kunnen jeuk veroorzaken rond de anus en door het krabben kan de huid rond de anus ontsteken. Je hoeft een besmetting of infectie met aarsmaden niet te behandelen maar je loopt dan wel het risico dat je jezelf en anderen elke keer weer opnieuw besmet.
Aarsmaden komen vaak voor bij kinderen, maar ook volwassenen kunnen ze krijgen. Naast aarsmaden komen ook andere soorten wormen bij mensen voor. Aarsmaden zijn kleine wormpjes die leven in de dikke en blinde darm. Ze leggen eitjes aan de onderzijde van de endeldarm: de anus.
Olie: De worm haalt door zijn huid adem. Door olie gaat zijn huid dicht zitten en kan hij niet meer ademhalen. Vlees, vis, zuivel: Gaan te snel rotten voordat de wormen de kans hebben om het te eten. Dit afval trekt ook vliegen en maden aan in je wormenbak.
Een infectie die is veroorzaakt door een parasiet, wordt behandeld met een parasietdodend middel. Deze middelen verhinderen de aanmaak van eiwitten door de parasiet. Zonder eiwitten kan de parasiet niet groeien en sterft deze af. Voorbeelden zijn atovaquon, clindamycine en metronidazol.
Giet kokend heet water (met azijn of groene zeep) in de vuilnisbak, wanneer deze net geleegd is. Door het hete water gaan de maden dood. Doe wel de deksel dicht zodat de hitte in de vuilnisbak blijft. Stop wat takjes lavendel in de vuilnisbak.
Infecties zijn meestal asymptomatisch of veroorzaken hooguit perianale jeuk, met name bij kinderen, ten gevolge van nachtelijke migratie van wormen vanuit het colon en de uitdrijving van grote hoeveelheden eieren op de perianale huid.
Een besmetting met aarsmaden kan samengaan met jeuk aan de huid. Ook kan onrustig slapen een klacht zijn die door de aarsmade wordt veroorzaakt. De belangrijkste klacht is echter jeuk rond de anus, omdat de wormpjes, die daarom ook aarsmaden worden genoemd, 's nachts naar de anus kruipen om daar hun eitjes te leggen.
De aarsmade (bleekgeel/wit van kleur) is een kleine worm (0,5-1 cm) die vaak bij kinderen voorkomt. De wormen houden zich op in het onderste deel van de dunne darm en bij de blinde darm. Ze hebben een levensduur van circa acht weken en zijn kommavormig. De eitjes bevinden zich op de huid van de anus.
De voornaamste klacht is jeuk rond de aars, vooral 's nachts. Dan komen de wormen naar buiten gekropen om er hun eitjes leggen. Kinderen worden er soms van wakker. Af en toe kun je de volwassen wormpjes zien.
Mebendazol doodt wormen, wormeieren en larven, doordat het de opname van voedingsstoffen verhindert. Het is te gebruiken bij verschillende worminfecties, zoals aarsmaden, spoelworm, zweepworm, mijnworm en (varkens)lintworm. Ook is het te gebruiken bij sommige andere worminfecties die vooral in de tropen voorkomen.
Gemiddeld wordt uitgegaan van 4x per jaar, maar heb je bijvoorbeeld kleine kinderen of krijgt jouw hond rauw vlees dan wordt geadviseerd om vaker te ontwormen. Kijk in het ontwormingsschema hoe vaak ontwormen het beste bij jouw leefsituatie past.
Een lintworm wordt vrijwel altijd opgemerkt doordat men kleine witgele stukjes in de ontlasting aantreft. Deze stukjes zijn afgebroken segmenten van de achterkant van de lintworm. Meestal zijn ze één tot drie centimeter lang. Een lintworm kan (vage) buikpijn veroorzaken.
De meest voorkomende klacht is diarree. De diarree kan waterdun zijn maar er kan ook sprake zijn van brijige, stinkende diarree. De diarree bevat geen bloed of slijm en gaat vaak gepaard gaat met misselijkheid, gasvorming, buikkrampen en vettige, stinkende ontlasting. Soms zijn er ook klachten zoals koorts en braken.
Verwekker: Alle dierlijke parasieten (mijten) die jeuk bij de mens veroorzaken. De meest voorkomende: animale scabies, Cheyletiellidae en de vogelmijt.