Als uw immuunsysteem infecties opruimt, krijgt u ontstekingsverschijnselen zoals koorts, zwellingen, roodheid, pijn of een grieperig gevoel. Het opruimen van lichaamseigen overbodig geworden celresten gebeurt iedere dag. Daar merkt u meestal niets van.
In de meeste gevallen spelen bij een auto-immuunziekte chronische ontstekingen van de organen of gewrichten een rol. Ook symptomen als vermoeidheid, depressie, pijnklachten en een algeheel ellendig gevoel hangen samen met dit type aandoeningen.
Andere oorzaken van een auto-immuunziekte:
Een belangrijke tweede oorzaak is chronische stress. Als de stress-as, dat wil zeggen het hormonale systeem dat vanuit de hersenen en de hypofyse de bijnieren aanstuurt voor een chronisch verhoogde aanmaak van cortisol zorgt.
De meeste auto-immuunziekten zijn gelukkig goed behandelbaar, zegt Leavis. “De basis is vaak prednison, maar we hebben een heel scala aan middelen tot onze beschikking waarmee we het merendeel van de auto-immuunziekten grotendeels onder controle kunnen krijgen.
Bij een chronische immuunziekte functioneert het immuunsysteem niet goed. Er zijn grofweg vier soorten chronische immuunziekten: De afweer is te sterk en richt zich naar binnen (auto-immuunziekten zoals reuma) De afweer is te sterk en richt zich op externe factoren (allergieën, eczeem)
Als een van de onderdelen van het afweersysteem niet goed werkt, dan kan er een afweerstoornis ontstaan. Mensen met een afweerstoornis zijn vaker ziek dan anderen. Als ze ziek zijn, verloopt de ziekte vaak heftiger en is soms moeilijker te genezen. Gelukkig zijn afweerstoornissen zeldzaam.
Bij mensen met een auto-immuunziekte functioneert het afweersysteem niet goed. Dan vallen de cellen niet alleen schadelijke invloeden (van buitenaf) aan, maar ook de eigen, gezonde cellen van uw lichaam. Hierdoor kan er schade aan weefsels en organen ontstaan.
Over het ontstaan van auto-immuunziekten is nog weinig bekend. Bij auto-immuunhepatitis maakt het lichaam antistoffen aan tegen de eigen levercellen en valt zo de eigen lever aan. Hierdoor raken de levercellen beschadigd en ontstaat een ontsteking van de lever. De oorzaak van auto-immuunhepatitis is onbekend.
Fibromyalgie doet in principe niks met je afweer, je behoort niet tot een externe risicogroep. Je hebt dus geen verhoogde kans. Met een auto-immuunziekte heb je wel een verhoogde kans en behoor je tot een risicogroep. Veel mensen geloven dat fibromyalgie een auto-immuunziekte is.
Artrose en Poly-artrose
Poly-artrose wordt vaak beschouwd als een auto-immuunziekte. De gewrichtsaandoeningen ontstaan in verschillende gewrichten, zonder dat er een direct verband is met onjuiste of overbelasting. Bij artrose is de oorzaak slijtage, bijvoorbeeld ten gevolge van vergroeiing of onjuiste belasting.
Bij reumatoïde artritis (RA) ontstaan gewrichtsontstekingen. Het is een auto-immuunziekte. Dit betekent dat het afweersysteem zich tegen het eigen lichaam keert. Reumatoïde artritis kan sluipend beginnen of plotseling ontstaan.
Vitamine A, B6, B12, C, D, folaten (foliumzuur), ijzer, selenium en zink dragen bij tot een normale werking van het immuunsysteem. Ijzer, niacine (B3), pantotheenzuur (B5), riboflavine (B2), folaten (foliumzuur), vitamine B12, B6 en C helpen vermoeidheid tegen te gaan.
Als stress aanhoudt, dan blijft het lichaam flink wat cortisol aanmaken. Hierdoor wordt het immuunsysteem voor langere tijd onderdrukt wat een negatief effect heeft op de weerstand en dus op de gezondheid in het algemeen.
Als u uw weerstand wilt verbeteren, is het belangrijk dat u voldoende vitamine A, B6, B11, B12, C, D en E binnen krijgt. De mineralen zink, ijzer, koper en seleen kunnen u ook helpen met het verbeteren van uw weerstand.
Dit betekent dat foutjes in een gen, samen met omgevingsfactoren ervoor zorgen dat iemand een auto-immuunziekte kan krijgen. Veel auto-immuunziektes komen dan ook vaker in een familie voor. Vaak zijn niet alle factoren bekend die de ziekte veroorzaken.
De immunologie houdt zich bezig met de oorzaak en behandeling van stoornissen aan het afweersysteem van de mens.
Een aanzienlijk deel van de COPD-patiënten heeft een abnormaal hoog gehalte aan autoantistoffen, blijkt uit Spaans onderzoek door Belén Núñez c.s. Het onderzoek staat in de American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine.