De lange werkuren vlak voor het verstrijken van de deadline kunnen een hoge mate van stress opleveren. Maar ook geïrriteerdheid, schuldgevoelens, angstgevoelens, slapeloosheid en zelfs
Uitstelgedrag is het uitstellen van taken die men eigenlijk wil of moet doen en waarbij men weet dat het uitstel waarschijnlijk niet goed is en tot moeilijkheden of extra stress zal leiden. Daarom wordt dit soms ook irrationeel uitstel genoemd.
Het uitstelgedrag wordt altijd ergens door veroorzaakt. Vaak door de angst om iets verkeerd te doen of te falen. Een veelvoorkomende vorm hiervan is faalangst. Zonder dat je er perse bewust van bent, ben je al bang om iets fout te doen voor je eraan begint, dus stel je het maar uit.
Grofweg zijn er twee gebieden waarop mensen zaken uitstellen. Het meeste wordt er uitgesteld op het gebied van financiën. En mensen die hun belastingaangifte en administratie voor zich uitschuiven stellen ook vaak uit op het gebied van hun opleiding of carrière, zo blijkt.
Iedereen maakt zich wel eens schuldig aan uitstelgedrag. Maar 1 op de 5 mensen heeft er echt ernstig last van: de chronische uitstellers. Dat kan je leven flink vergallen. Twintig procent van de bevolking schuift structureel zaken voor zich uit.
Uitstelgedrag oftewel procrastinatie is de neiging om “uit te stellen wat nodig is om een bepaald doel te bereiken” (Lays, 1986). Iedereen stelt wel eens iets uit. Soms kan dat ook niet anders en moet je kiezen waar je je tijd in investeert, omdat je nu eenmaal niet alles tegelijk kan doen.
Zelfdiscipline is exact het tegenovergestelde van uitstelgedrag. En omdat veel mensen kampen met uitstellen betekent dit vaak ook dat zij een gebrek een zelfdiscipline hebben.
Uitstel is geen afstel,
d.w.z. 'al stelt men iets uit, men behoeft het daarom nog niet op te geven. Vooral in toepassing op schulden, die men in te vorderen heeft, of op iets, waarmede men iemand bedreigt' (Ndl.
Procrastineren betekent 'uitstellen', 'op de lange baan schuiven'. Het bijbehorende zelfstandig naamwoord is procrastinatie 'uitstel'; het wordt ook gebruikt in de betekenis '(ziekelijk) uitstelgedrag', het uitstellen van vervelende of inspannende taken waarvan iemand eigenlijk wel weet dat uitstellen niet handig is.
Bij fysieke oorzaken kun je denken aan te weinig slaap, een ongezond voedingspatroon, of misschien een gezondheidsprobleem. Mentale en emotionele problemen als onrust thuis, moeite op werk, veel piekeren of sub-assertiviteit kunnen ook erg veel energie kosten die jou op termijn lusteloos maken.
Iedereen maakt zich wel eens schuldig aan uitstelgedrag. Maar 1 op de 5 mensen heeft er echt ernstig last van: de chronische uitstellers. Dat kan je leven flink vergallen. Twintig procent van de bevolking schuift structureel zaken voor zich uit.
“Dit artikel lees ik later wel” is een perfect voorbeeld van uitstelgedrag, ook wel procrastinatie genoemd. Deze term is een samensmelting van de woorden pro en crastinus , die respectievelijk voor en tot de volgende dag betekenen in het Latijn. Iets bewaren voor de volgende dag dus.
Oorzaak luiheid
Luiheid komt voort uit een gebrek aan doelen. Of beter gezegd: een gebrek aan inspirerende en concrete doelen. Er zit groot een verschil tussen 'ik ga vandaag gewoon werken' en 'ik ga vandaag het beste uit mezelf omdat ik meer geld wil verdienen'. De intentie is belangrijk.
Lui of moe? Als je moe bent, ben je lichamelijk op. Je hebt behoefte aan slaap en rust. Bij luiheid heb je geen zin om wat te doen.
In zo'n geval zit het luie of gedemotiveerde gedrag medewerkers in de weg en heeft het negatieve invloed op hun functioneren. Aan deze vorm van luiheid ligt vaak een psychologische oorzaak ten grondslag. Bijvoorbeeld depressieve gevoelens, faalangst of angst voor hoge verwachtingen.
Schrijf één hoofdstuk, of zelfs één alinea. Doe iets, maar probeer niet alles te doen. Houd het klein en behapbaar. Bewijs aan jezelf dat je iets voor elkaar krijgt, voel je trots en merk hoe je de volgende keer sneller aan het werk zult gaan.