Tramadol kan, vooral bij langdurig gebruik, gewenning, psychische en fysische afhankelijkheid veroorzaken. Daarom dient bij patiënten die neigen tot medicijnmisbruik of -afhankelijkheid, de behandeling met tramadol kort en intermitterend te zijn.
De meest voorkomende bijwerkingen van tramadol zijn misselijkheid, braken en obstipatie. Ook kan slaperigheid, verwardheid en hoofdpijn voorkomen. Minder voorkomende bijwerkingen zijn diarree, flauwvallen en vermoeidheid. Hartkloppingen, benauwdheid en jeuk of uitslag zijn ook minder voorkomende bijwerkingen.
Tramadol zorgt ervoor dat het signaal in de hersenen niet of minder sterk aankomt. Hierdoor voelt u de pijn minder en reageert u er rustiger op. Bij de gewone capsules, oplostabletten, bruistabletten en druppels merkt u dat de pijn binnen 1 uur vermindert. De zetpillen werken langzamer.
Soms komen de volgende bijwerkingen van tramadol voor: Effecten op hart en bloedcirculatie, zoals hartkloppingen, snelle hartslag en flauwvallen. Maagklachten, opgeblazen en drukkend gevoel in de maag, diarree en braakneiging. Huidreacties, zoals jeuk en huiduitslag.
Metabolisme, interacties en contra-indicaties. Tramadol wordt afgebroken in de lever; de afbraakproducten verlaten het lichaam met de urine (dus via de nieren). De halveringstijd is ongeveer 6 uur; deze kan bij ouderen en leverpatiënten tot 40% verlengd zijn - dan moet de dosis navenant worden verlaagd.
Onthoudingsverschijnselen zijn: onrust, diarree, hartkloppingen, loopneus, niezen, kippenvel, zweten, rillen, gapen, verlies van eetlust, misselijkheid en maagkrampen. Om deze onthoudingsverschijnselen te minimaliseren kun je de tramadol langzaam afbouwen in een periode van bijvoorbeeld vier tot zes weken.
Gelijktijdig gebruik van alcohol of andere centraal depressieve stoffen (zoals anesthetica, antipsychotica, anxiolytica, hypnotica en sedativa) kan de depressieve werking van tramadol op het centrale zenuwstelsel versterken (meer kans op ademhalingsdepressie, versterkte sedering).
Ook zwakke opioïden worden door kwetsbare ouderen vaak minder goed verdragen. Voor codeïne is daarom geen plaats, voor tramadol een beperkte plaats. Kwetsbare ouderen hebben vaak te maken met multimorbiditeit en daarmee polyfarmacie. Belangrijk is dat daarmee rekening gehouden wordt bij de medicamenteuze behandeling.
Het effect van codeïne en tramadol is dan ook minder sterk dan morfine zelf, vandaar dat ze zwakwerkende opioïden worden genoemd. De pijnstiller codeïne zorgt ervoor dat de pijnprikkels de hersenen niet of bijna niet bereiken. Codeïne wordt soms ook in lichtere dosis voorgeschreven bij een kriebelhoest.
Als u hele hoge doses heeft ingenomen, kunnen de volgende bijwerkingen optreden: vernauwing van de pupillen, braken, daling van de bloeddruk, versnelde hartslag, flauwvallen, verstoord bewustzijn tot coma (staat van diepe bewusteloosheid), epileptische aanvallen, ademhalingsproblemen en in het ergste geval een ...
Tramadol is een sterke pijnstiller. Morfine, fentanyl en oxycodon zijn heel sterke pijnstillers. Bijwerkingen zijn suf zijn, moeilijk poepen, duizelig zijn en verslaving.
De combinatie tramadol en alcohol wordt afgeraden. Alcohol versterkt de werking van tramadol. De kans op bijwerkingen neemt toe. Je voelt je mogelijk sneller slaperig of je hebt het gevoel dat je gaat flauwvallen.
Tramadol is een pijnstiller die behoort tot de opioïden. Het is een zwaardere pijnstiller die je kunt gebruiken als lichtere pijnstillers zoals paracetamol en ontstekingsremmende pijnstillers (NSAID's) niet voldoende werken.
Tramadol is sinds 1977 internationaal op de markt en paracetamol sinds sinds 1893. Deze combinatie is uitsluitend op recept verkrijgbaar onder de merknaam Zaldiar en als het merkloze Tramadol/Paracetamol in tabletten. De combinatie van tramadol en paracetamol wordt gebruikt bij matige tot ernstige pijn.
Tramadol is één van de zwakkere opiaten. Oxycodon is een sterker opiaat, net als morfine. De werking van oxycodon is dus beter dan die van tramadol. Behalve de werking zijn ook de bijwerkingen en het risico op verslaving hoger bij oxycodon versus tramadol.
De fysiotherapeut helpt u om rustig in beweging te komen én te blijven. In veel gevallen zal de arts ook een pijnstiller voorschrijven. Omdat paracetamol vaak goed werkt, is dat de eerste keus. Vermindert paracetamol de pijn onvoldoende, dan krijgt u een sterkere pijnstiller.
Begin altijd met paracetamol. Dit heeft de minste bijwerkingen. U kunt ook een gel met pijnstiller op uw rug smeren, zoals diclofenac gel of ibuprofen gel. Kijk bij pijnstillers zoals ibuprofen, naproxen of diclofenac.
Meestal is dit paracetamol. Dit kunt u zonder recept bij de apotheek, drogist of supermarkt kopen. Paracetamol is een goede pijnstiller met weinig of geen bijwerkingen.
Verhoog zo nodig elke 3–5 dagen geleidelijk tot 100 mg 1–4×/dag, maximaal 400 mg/dag. Overweeg bij goed effect en blijvende indicatie voor tramadol omzetting naar een preparaat met gereguleerde afgifte, bv. tablet MGA 50–100 mg 2×/dag, of tablet 'Once Daily' 200 mg 1×/dag.
De hoogste score werd gehaald door de combinatie ibuprofen (400 of 200 mg) plus paracetamol (1000 of 500 mg). Interessant weetje: een kop sterke koffie bleek het effect van de meeste pijnstillers nog te versterken. Er werden geen noemenswaardige nevenwerkingen gemeld na eenmalige inname van de diverse pijnstillers.
Tramadol behoort tot de opioïden. Het is een zware pijnstiller die wordt voorgeschreven bij ernstige pijn. Paracetamol is een lichte pijnstiller die je bij de drogist of supermarkt kunt kopen. Een arts kan de combinatie tramadol/paracetamol voorschrijven bij de behandeling van matige tot ernstige pijn.
Tramadol is een sterke pijnstiller voor matige tot ernstige pijn. Hoewel het een minder krachtige pijnstiller is dan bijvoorbeeld Fentanyl, is het bij apotheken alleen beschikbaar op recept. Door frequent en langdurig gebruik van Tramadol kan tolerantie ontstaan wat uiteindelijk kan leiden tot een verslaving.
Niet iedereen die sterke pijnstillers gebruikt, krijgt er last van dat tramadol verslavend kan zijn. De kans op verslaving is het kleinst bij kortdurend gebruik en bij lagere doseringen. Maar ook bij een lage dosis, voorgeschreven door een arts, kan tramadol gevaarlijk zijn en leiden tot een verslaving.
Medicijnen en drugs die het dopamineniveau kunstmatig verhogen, behoren hierdoor tot de meest verslavende stoffen. Alle opiaten, waaronder tramadol, oxycodon en morfine, hebben dit verslavende effect. Niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk door de werking op het dopaminesysteem.