Staat Palestina, het land met de naam Palestina. Volkenbondmandaat voor Palestina, het mandaat van de Volkenbond voor Palestina. Mandaatgebied Palestina, het mandaatgebied dat door de Britten werd bestuurd op de plek waar nu Israël en de Staat Palestina liggen.
Andere opties waren Palestina of Zion. Uiteindelijk werd toch de Bijbelse naam Israël gekozen. Sommige mensen vinden dat het gebied waar Israël ligt eigenlijk Palestina heet. Ook wordt Israël door joden en christenen soms het Beloofde Land of het Heilige Land genoemd.
In de oudheid werd Palestina bewoond door Semitische volkeren, waarvan de eerste van Kanaänitische oorsprong waren. Volgens de overlevering kwam Abraham, de gemeenschappelijke stamvader van joden en Arabieren, uit Ur naar Kanaän.
De naam Palestina verwijst naar de Filistijnen, een volk dat zich hier aan het eind van de Bronstijd vestigde. Hun cultuur is verloren gegaan. Een oudere benaming voor dit gebied is Kanaän, de inwoners ervan waren Kanaänieten. De gebruikelijke Griekse naam was Phoenicië.
Het Palestijnse volk of de Palestijnen zijn de nakomelingen van de inwoners van het gebied dat bekend staat als "Historisch Palestina". Dit gebied had geen eenduidige geografische grenzen, maar kwam grotendeels overeen met het gebied dat nu Israël heet, tezamen met de Palestijnse gebieden.
Hoewel de term tegenwoordig vooral gebruikt wordt om de Palestijnse gebieden aan te duiden, omvatte de term Palestina vroeger een gebied dat bestaat uit het huidige Israël, de Palestijnse gebieden en delen van Jordanië, Syrië en Libanon.
Op 14 mei 1948 roept David Ben-Goerion de onafhankelijkheid uit van de nieuwe staat Israël. Het land krijgt internationaal veel tegenstand, maar ook veel steun, want het kan een thuishaven zijn voor de vele slachtoffers van de Duitse Jodenvervolging in Europa.
Het gebied dat we nu Israël noemen, valt onder Brits bestuur, heet Palestina, en wordt voornamelijk bewoond door Arabieren. Rond 1900 komt de emigratie van zionistische Joden naar de regio op gang, mede door het antisemitisme in Europa. Dat Joden naar het huidige Israël trekken, is niet toevallig. Hun roots liggen er.
De huidige Gazastrook is een product van de wapenstilstandsakkoorden van 1949 tussen Egypte en Israël; de grens is onderdeel van wat bekend staat als de Groene Lijn. Egypte bezette de strook van 1949 tot 1967, met een onderbreking van vier maanden Israëlische bezetting tijdens de Suezcrisis van 1956.
Het Arabische woord حماس (Ḥamās) betekent 'enthousiasme, vuur, fanatisme'. De beweging is een afsplitsing van de Egyptische Moslimbroederschap, in 1973 in Palestina opgericht door sjeik Ahmad Yassin als de Islamitische liefdadigheidsorganisatie Al-Mujama' al-Islami.
In 1946 stond Palestina onder het bewind van het Verenigd Koninkrijk. Dat had aan het einde van de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) het Ottomaanse Rijk – dat heeft bestaan van 1299 tot uiteindelijk 1922 – verslagen. De Ottomanen hadden het gebied ruim 400 jaar eerder veroverd op de van oorsprong Egyptische Mammelukken.
Onder leiding van Mozes ging het volk dat afstamde van Jakob, de Israëlieten, weg uit Egypte, terug naar Kanaän. Mozes stierf onderweg, en onder leiding van Jozua werd Kanaän weer heroverd door de Israëlieten. Het gebied heette nu weer Palestina. Dit gedeelte heet de Exodus.
Op 15 november 1988 richtte de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) in ballingschap in Algiers de Staat Palestina op met het uitroepen van de Palestijnse Onafhankelijkheidsverklaring.
In de geschiedenis, beginnend bij de tiende eeuw voor Christus, is het Jodendom in het gebied dat we nu Israël noemen eeuwenlang de grootste godsdienst. Rond die tijd komt het koninkrijk Israël op, samen met het koninkrijk Judea.
Palestina wordt officieel erkend door ruim 130 landen, waaronder enkele EU-lidstaten. Israël, maar ook Nederland en België, erkennen Palestina niet.
Land (van) Israël (Hebreeuws: אֶ֫רֶץ יִשְׂרָאֵל, Eretz Yisrael) is een concept in de joodse traditie ten aanzien van een gebied/land in het oude Kanaän. Dit is gebaseerd op teksten uit de Hebreeuwse Bijbel, vooral die waarin God aan aartsvader Abraham een land voor zijn nakomelingen beloofde, het Beloofde land.
Palestina ofwel Staat Palestina is een staat in Azië, in het Midden-Oosten, in de Levant. Het bestaat uit twee gebieden: de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever (samen de 'Palestijnse gebieden'). De Gazastrook grenst aan Israël en Egypte en heeft een kust aan de Middellandse Zee.
Palestina wordt door ongeveer 130 landen als soevereine staat erkend. Zweden deed dit anderhalve maand terug als laatste. Daarmee is Zweden het eerste EU-land dat deze stap zet. In navolging van Zweden hebben de Franse en Britse parlementen de regering gevraagd om Palestina als soevereine staat te accepteren.
De gemiddelde levensverwachting voor de Palestijnse bevolking is 75,4 jaar, vergeleken met 83,1 jaar voor de Joods-Israëlische bevolking.
In de Gazastrook wonen zo'n twee miljoen Palestijnen.
De twaalf stammen worden in verband gebracht met de zonen van Jakob : Ruben , Simeon , Levi , Juda , Dan , Naftali , Gad , Aser , Issachar , Zebulon , Jozef en Benjamin . De stam Jozef heeft echter nooit zo bestaan, in plaats daarvan werden Jozefs zonen Manasse en 3113_topic_Efraïm twee stamvaders.
Israël is qua oppervlakte ongeveer half zo groot als Nederland en ook het aantal inwoners is met ruim acht miljoen ongeveer de helft van het inwonersaantal van Nederland. De bevolkingsdichtheid van beide landen is zodoende nagenoeg gelijk.
De 12 Israëlitische stammen
De Israëlieten vestigden zich volgens de Bijbel rond 1200 v.Chr. in Kanaän. Rond 1045 v.Chr. sloten ze zich aan bij het koninkrijk Israël, maar 100 jaar later maakten enkele stammen zich los om het koninkrijk Juda te vormen.
Vrijwel iedere inwoner van de Palestijnse gebieden is moslim. 98% van de Palestijnen is soenniet. De inwoners van de Palestijnse gebieden hebben religieuze vrijheid: ze mogen zelf kiezen welk geloof ze belijden.
De officiële talen zijn Hebreeuws en Arabisch.Daarnaast worden ook andere talen zoals Frans, Russisch en Spaans gesproken.De meeste Israëliërs spreken Engels, dus met Engels komt een buitenlandse bezoeker vaak een heel eind.