Bij een Epstein-Barr virus infectie worden in het serum achtereenvolgens VCA IgM antistoffen, VCA IgG antistoffen en EBNA IgG antistoffen aantoonbaar. De periodes waarin deze drie biomarkers aantoonbaar zijn overlappen deels met elkaar.
De diagnose van een primo-infectie of een doorgemaakte infectie berust op serologie. EBV reactivaties bij immuungecompromitteerde patienten wordt vastgesteld met behulp van EBV DNA bepaling (PCR) in bloed of weefsel.
Alleen door bloedonderzoek is dat namelijk definitief vast te stellen. Omdat de ziekte van Pfeiffer niet ernstig is, is een bezoek aan de huisarts niet per se nodig.
De ziekte van Pfeiffer gaat vanzelf over. Bovendien toont extra bloedonderzoek vaak niets aan terwijl u zich nog ziek kunt voelen. Wij raden u aan om wel contact op te nemen met uw huisarts als: U zich wilt laten testen op Pfeiffer, dit wordt gedaan door middel van een bloedonderzoek.
De getalwaarde van de CMV IgG en EBV IgG. Bij een acute infectie is IgG meestal nog laag en bij een vroeger doorgemaakte infectie is IgG meestal hoog. Indien EBNA IgG duidelijk positief is, is een acute EBV infectie minstens 6 weken in het verleden te situeren.
IgG is verhoogd bij chronische bacteriële infecties, chronisch actieve hepatitis en bij B-cel maligniteiten. IgG kan de placenta passeren. Na ongeveer 3 maanden is het maternale IgG uit de neonatale circulatie verdwenen.
Wat is de ziekte van Pfeiffer? De ziekte van Pfeiffer is een besmettelijke ziekte die wordt veroorzaakt door het epstein-barrvirus. Een meerderheid van de volwassenen heeft een infectie met het virus doorgemaakt voor het twintigste levensjaar. Niet alle infecties gaan gepaard met ziekteverschijnselen.
Klachten / symptomen cytomegalie
De verschijnselen van cytomegalie wisselen sterk. Bij gezonde volwassenen leidt het soms tot verschijnselen die op Pfeiffer lijken: dagenlang koorts, keelpijn, vermoeidheid, lymfeklierzwelling en soms een leverontsteking.
Infectieuze mononucleosis (IM) kan een predisponerende factor zijn voor CVS. Bij volwassenen na IM kan 9-12% symptomatische vermoeidheid hebben 6 maanden later . De percentages CVS in de algemene adolescentenpopulatie zijn laag (0,2%).
Iedereen kan de ziekte van Pfeiffer krijgen. Jonge kinderen en jongeren hebben meer kans om ziek te worden. Soms kan iemand die de ziekte van Pfeiffer heeft gehad, later weer opnieuw klachten krijgen.
De ziekte van Pfeiffer komt door een virus. Bijna iedereen krijgt dit virus, maar de meeste mensen krijgen er geen klachten van. De mensen die wel klachten krijgen, zijn meestal jongeren tot 25 jaar. Als je klachten krijgt, gebeurt dat 4 dagen tot 7 weken nadat je het virus hebt gekregen.
Vermoeidheid kan verschillende oorzaken hebben. Bij ziektes als post-COVID, ME/CVS, Q-koorts en Lyme spelen vermoeidheidsklachten een belangrijke rol, maar ook bij andere ziektes en aandoeningen komt vermoeidheid voor. ZonMw laat onderzoek doen naar de oorzaken en behandeling van vermoeidheidsklachten.
Pfeiffer gaat vanzelf over, meestal binnen een paar weken. Bij erge keelpijn kun je paracetamol nemen. Je kunt het beste zo veel mogelijk doen wat je normaal doet op een dag. Extra rusten of slapen helpt niet om sneller beter te worden.
Diagnose van klierkoorts
Uw huisarts kan ook een bloedonderzoek aanbevelen om de diagnose te bevestigen en infecties uit te sluiten die soortgelijke symptomen kunnen veroorzaken .
De diagnose kan gesteld worden middels bloedonderzoek. Het bloedonderzoek kan na een aantal weken aantonen of er sprake is (geweest) van een infectie met het Epstein-Barr-virus. Het geeft echter niet aan hoe lang de klachten zullen aanhouden of hoe erg de ziekte zich zal uiten.
Antilichaamtesten zijn meestal positief tijdens de fase waarin de klieren vergroot zijn. Aanvankelijk tijdens de koorts- en keelpijnfase van de infectie kan de antilichaamtest negatief zijn. Als er een vermoeden is van klierkoorts, moet de test worden herhaald nadat de klieren zijn opgezwollen.
Rust: Mono maakt je erg moe . Slaap helpt je lichaam infecties te bestrijden. Hydratatie: Drink veel vocht om uitdroging te voorkomen.
Het is niet precies te voorspellen hoelang de klachten duren.Dat verschilt per persoon. Jongeren hebben vaak langer last dan kinderen of volwassenen. Heb je de ziekte van Pfeiffer eenmaal gehad, dan krijg je de ziekte niet nog een keer.
Als je drankjes hebt gedeeld met of gekust hebt met iemand die mono heeft, is er geen manier om te voorspellen of je het ook zult krijgen — tenzij je weet dat je eerder mono hebt gehad . Mensen die in het verleden al eens met EBV zijn geïnfecteerd, worden waarschijnlijk niet opnieuw ziek van EBV omdat ze antilichamen hebben ontwikkeld en er immuun voor zijn.
Als je je goed voelt, mag je met de ziekte van Pfeiffer gewoon naar werk, school of kinderdagverblijf.
Ze is de jongere zus van actrice Michelle Pfeiffer .
Suzanne Schulting kampte in 2023 met het CMV-virus. De meervoudig olympisch- en wereldkampioene shorttrack kreeg het advies drie tot vier maanden complete rust te nemen.
Mensen met een acute EBV infectie hebben vaak typische afwijkingen in het bloedbeeld: in ongeveer 70% van de infecties zijn atypische lymfocyten aantoonbaar. Atypische lymfocyten zijn echter niet specifiek voor EBV en zijn ook aantoonbaar bij bijvoorbeeld infecties met CMV, HIV en virale hepatitis.
Een EBV-infectie kan de hersenen, het ruggenmerg en de zenuwen van een persoon aantasten. Een EBV-infectie kan aandoeningen veroorzaken zoals: Virale meningitis (zwelling van de weefsels die de hersenen en het ruggenmerg bedekken) Encefalitis (zwelling van de hersenen)
Het Epstein-Barr-virus (EBV) is de veroorzaker van mononucleosis infectiosa (ziekte van Pfeiffer, kissing disease). Het virus (humaan herpesvirus 4 of HHV4) is ook betrokken bij het ontstaan van zeldzame vormen van kanker zoals het Burkitt-lymfoom en neus- en keelkanker.