Als je naar de sterren kijkt, zie je dezelfde sterren als onze voorouders. Toch zie je niet hetzelfde. Onze voorouders wisten weliswaar niet waaruit een ster bestond, ze kenden wel de sterrenhemel in detail. Ze zagen niet alleen lichtgevende stipjes, maar ook goden en symbolen: de sterrenhemel zat vol verhalen.
We kunnen complexe stof een stuk inzichtelijker maken door naar de sterren te reizen in ons digitale universum. Vanaf de aarde kun je met het blote oog veel zien aan de hemel: sterrenbeelden, planeten, de maan en kometen.
Letterlijk betekent telescoop dus verrekijker. Door een telescoop zie je ver weg staande dingen groter en helderder. Als je door een telescoop naar de maan kijkt, zie je hem zó groot, dat je kraters kunt zien op het oppervlak. Maar als je met een telescoop naar de sterren kijkt, zie je die niet groter.
Het bestaat uit alle levende dingen, planeten, sterren, sterrenstelsels, stofwolken, licht en zelfs tijd. Voordat het heelal werd geboren bestonden tijd, ruimte en materie niet. Het heelal bevat miljarden sterrenstelsels die elk miljoenen of miljarden sterren bevatten.
De sterrenkijker houding betekent dat een baby wel met zijn hoofd naar beneden ligt, maar richting je navel kijkt, met zijn rug naar jouw rug toe.
Astroloog = 1) Beoefenaar van de astrologie 2) Beoefenaar van de sterrenwichelarij 3) Beroep 4) Horoscooptrekker 5) Kenner van de astrologie 6) Planeetlezer 7) sterrenkijker 8) Sterrenwichelaar 9) Toekomstvoorspeller 10) Waarzegger...
Een ster is een bolvormig hemellichaam bestaande uit lichtgevend plasma met daarin voornamelijk (ongeveer 72% van de massa) waterstof en daarnaast ongeveer 26% helium. In sterren is de druk en temperatuur van de inwendige gasconcentratie zo hoog dat er kernfusiereacties plaatsvinden.
Nee, het heelal is onbegrensd en waarschijnlijk zelfs oneindig uitgestrekt. Langer antwoord: De nieuwste sterrenkundige waarnemingen doen vermoeden dat het heelal oneindig uitgestrekt is. Dat betekent dat het zeker geen rand heeft.
Het universum wordt kleiner en kleiner en steeds warmer. Uiteindelijk stort alle materie in zwarte gaten ineen, die vervolgens fuseren tot één gigantisch zwart gat of Big Crunch-singulariteit (een singulariteit is een punt met een bijna oneindig grote dichtheid).
Het sterrenstelsel HD1 lijkt op zo'n 33,4 miljard lichtjaar afstand van de aarde te staan. Daarmee zou dit het verste object zijn dat ooit is gezien. De extreme helderheid ervan stelt astronomen voor een raadsel. Het sterrenstelsel HD1 is mogelijk het verste object dat astronomen ooit hebben ontdekt.
Een eenvoudige telescoop (genre Dobson) met een spiegeldiameter van 200 mm heb je al voor ongeveer 400 euro. Ideaal om op een donker plekje op zoek te gaan naar nevels, sterrenhopen en melkwegstelsels.
Door de vergrotingskracht van de telescoop kun je details zien in de hemel die met het blote oog niet te zien zijn. Daarnaast kan het kijken naar de sterren en planeten met een telescoop ook een ontspannende en meditatieve activiteit zijn.
Sterren overdag
De sterren zijn overdag te zwak om gemakkelijk met het blote oog te zien, maar je kunt een verrekijker of telescoop gebruiken. Het beste doelwit voor sterrenkijken overdag is Sirius, de helderste ster aan de hemel na de Zon.
Doorgaans geldt in Europa dat per 10 landstitels een gouden ster op het shirt mag worden geplaatst. In sommige landen gaat dit per 5 kampioenschappen, terwijl Duitsland weer met een getrapt systeem werkt. In Nederland worden de kampioenssterren sinds 2007 gebruikt.
'Onze zon is nu 4,5 miljard jaar en ze kan wel tot 10 miljard jaar,' vertelt de astrofysicus. 'Kleine sterren kunnen wel honderd miljard jaar oud worden.Grote worden 'maar' één miljard jaar oud.
De zon is de ster waar de aarde omheen draait. Doordat de zon zo dichtbij staat (ca. 150 miljoen kilometer) is hij oogverblindend helder. Zó helder zelfs dat alle andere sterren overdag niet zichtbaar zijn.
Kort antwoord: Overal! Langer antwoord: In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, was de oerknal niet een explosie die op een bepaald punt in de lege ruimte plaatsvond.
Je voelt het niet, maar de aarde schiet met 2,16 miljoen km/u door het heelal. Deze astronomische snelheden worden gehaald doordat de aarde om de zon draait en omdat ons zonnestelsel weer in de melkweg ronddraait.
Het ding is zo'n 500 miljoen lichtjaar groot en bevat zo'n honderdduizend sterrenstelsels. Met andere woorden: in de tijd die een lichtstraal erover doet om van de ene naar de nadere kant van dit supercluster te reizen, kan leven op aarde evolueren van 'de eerste plant op aarde' naar 'mens'.
Een lichtjaar is de afstand die licht in een jaar kan reizen - dat is ongeveer 9 460 000 000 000 kilometer! Licht heeft ongeveer 4,2 jaar nodig om de afstand naar de dichtstbijzijnde ster buiten ons zonnestelsel te overbruggen, daarom zeggen sterrenkundigen dat Proxima Centauri 4,2 lichtjaren van ons is verwijderd.
Het aantal kilometers in een lichtjaar is eenvoudig te berekenen. Er gaan 60 seconden in een minuut, 60 minuten in een uur, 24 uren in een dag, en gemiddeld 365,25 dagen in een jaar. Een lichtjaar is dus gelijk aan 300.000 kilometer x 60 x 60 x 24 x 365,25 = 9.467.280.000.000 kilometer, ofwel ca. 9,5 biljoen kilometer.
Wanneer je terugrekent in de tijd blijkt het heelal 13,8 miljard jaar oud, met een Big Bang ontstaan en sindsdien extreem uitgedijd.
Sterren bewegen natuurlijk niet alleen naar ons toe of van ons af, maar ook zijwaarts. Die beweging is dus te 'zien' aan de hemel (door iedere paar jaar nauwkeurige positiemetingen te doen met telescopen) en deze beweging wordt de eigenbeweging van de sterren genoemd.
In werkelijkheid hebben ze echter niets met planeten te maken. Wat er van de ster zelf overblijft is een hete, compacte kern met afmetingen die vergelijkbaar zijn met de afmetingen van de aarde, en met een extreem hoge oppervlaktetemperatuur. Zo'n klein (en zwak) superheet sterretje wordt een witte dwerg genoemd.
Het wintersterrenbeeld Orion is voor veel mensen het mooiste sterrenbeeld aan de hemel. Vooral de drie gordelsterren die op één lijn staan, zijn opvallend. De helderste sterren van een sterrenbeeld krijgen Griekse letters. De drie gordelsterren zijn delta, epsilon en zeta Orionis.